Η βυζαντινή ποίηση με τους δικούς της όρους, με τον Marc Lauxtermann

 

Μια συνομιλία με τον Marc Lauxtermann για το πώς να διαβάσετε τη βυζαντινή ποίηση με τους δικούς της όρους και στο δικό της πλαίσιο. Μιλάμε για το πώς οι σύγχρονες ρομαντικές έννοιες της ποίησης καθώς και οι αρχαίοι μετρητές της κλασικής ελληνικής έχουν διαστρεβλώσει τις προσδοκίες που βάζουμε στη βυζαντινή ποίηση και στη συνέχεια συζητούμε τα συγκεκριμένα πλαίσια που οδήγησαν στην ποίηση στη βυζαντινή κοινωνία. Ποιοι ήταν οι ποιητές; Πώς συνοδεύουν τα ποιήματα αντικείμενα και γεγονότα;

Ο Marc Lauxtermann είναι καθηγητής Βυζαντινής και Νεοελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για την έρευνά του στην ιστοσελίδα του πανεπιστημίου του . Η συζήτηση βασίζεται στη μαρτυρική και προτεινόμενη βυζαντινή ποίηση του Μαρκ από το Pisides έως το Geometres: Κείμενα και Περιεχόμενα , 2 τόμοι (Βιέννη 2003 και 2019).

Το Byzantium & Friends  φιλοξενείται από τον Anthony Kaldellis, καθηγητή και πρόεδρο του Τμήματος Κλασικών στο Πανεπιστήμιο του Οχάιο. Μπορείτε να τον ακολουθήσετε στον  προσωπικό του ιστότοπο .

Μπορείτε να ακούσετε περισσότερα επεισόδια του  Byzantium & Friends  μέσω του  Podbean .

Πληροφορίες από εδώ

Mauser T-Gewehr: Το πρώτο αντιαρματικό όπλο της ιστορίας

To Tankgewehr M1918 της Mauser ήταν το πρώτο ειδικά σχεδιασμένο για αυτόν τον σκοπό αντιαρματικό όπλο της ιστορίας. Σχεδιάστηκε για την αντιμετώπιση των αρμάτων των στρατών της ΑΝΤΑΝΤ που είχαν πλέον καταστεί τρομακτική απειλή στο πεδίο της μάχης για τον απλό Γερμανό πεζικάριο που τα έβλέπε, ανυπεράσπιστος, να κυλούν ως ένα σιδηρό κύμα εναντίον του.

Οι Βρετανοί ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν άρματα μάχης στην τελική φάση της ανθρωποσφαγής στον Σομ το 1916. Ακολούθησαν και Γάλλοι που παρήγαγαν τα δικά τους υποδείγματα. Αν και τα πρώτα άρματα ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητες κατασκευές, άκρως επιρρεπείς σε βλάβες, σταδιακά βελτιώθηκαν. Έτσι λίγους μήνες μετά τη μάχη του Σομ, οι Γερμανοί κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν τα σαφώς βελτιωμένα βρετανικά άρματα Mk IV με το πεζικό τους να είναι απελπιστικά άοπλο απέναντί τους.

Οι Γερμανοί είχαν επιχειρήσει αρχικά να αντιμετωπίσουν τα άρματα με μια ενισχυμένη διατρητική βολίδα που βαλλόταν από τα κοινά τυφέκια του πεζικού Mauser των 7,92 χλστ. Αυτό το πυρομαχικό όμως αποδείχθηκε ανεπαρκές έναντι των νέων βρετανικών και γαλλικών αρμάτων. Χρειαζόταν κάτι ισχυρότερο.

Αυτή ήταν η ιδέα που γέννησε το Tankgewehr M1918, ένα βαρύ τυφέκιο διαμετρήματος 13,2 χλστ. ειδικά σχεδιασμένου για αντιμετώπιση των εχθρικών αρμάτων μάχης. Το τυφέκιο σχεδιάστηκε από την Mauser που είχε ως οδηγό το κοινό της τυφέκιο G98. Η εταιρεία ξεκίνησε την κατασκευή του T-Gewehr μόλις τον Μάιο του 1918 και μέχρι το τέλος του πολέμου είχε κατασκευάσει περί τα 16.000 τυφέκια. Ήταν όμως αργά, η τύχες του πολέμου είχαν πλέον κριθεί, αν και το τυφέκιο αποδείχθηκε αρκετά αποτελεσματικό.

Ήταν μονόβολο με σύστημα κινητού ουραίου, ενώ διέθετε και δίποδο για καλύτερη σταθερότητα. Είχε ισχυρή ανάκρουση. Υπηρετούνταν από ομάδα δύο ανδρών, σκοπευτή και τροφοδότη. Έβαλλε το φυσίγγιο των 13.2 x 92 χλστ. με πυρήνα σκληροποιημένου χάλυβα με αρχική ταχύτητα εξόδου από την κάννη της τάξης των 785 μέτρων ανά δευτερόλεπτο. Κάθε φυσίγγιο ζύγιζε 51,5 γραμμάρια.

Το όπλο μήκος 1,691 μέτρα και βάρος, με το δίποδο, 18,5 κιλά. Θεωρείτο αποτελεσματικό σε απόσταση έως 500 μ. Μπορούσε να διατρήσει κάθετη χαλύβδυνη θωράκιση πάχους 26 χλστ. στα 100 μ. 23,5 χλστ. στα 200 μ. 21,5 χλστ. στα 400 μ. και 18 χλστ. στα 500 μ. Οι επιδόσεις αυτές ήταν υπέραρκετές έναντι των συμμαχικών αρμάτων της εποχής. Για παράδειγμα το βρετανικό άρμα Mk IV είχε μέγιστη θωράκιση 12 χλστ., το Mk V, 16 χλστ. ενώ τα Whippet είχαν θωράκιση 14 χλστ. Αντίστοιχη ήταν και η θωράκιση των γαλλικών αρμάτων με εξαίρεση αυτής του Saint-Chamond που είχε μέγιστο πάχος 19 χλστ.

Πληροφορίες από εδώ

Είναι ο αόρατος σκοτεινός κόσμος τα άστρα αντιύλης;

 Η κρατούσα θεωρία κάνει λόγο για ανυπαρξία αντιύλης στο Σύμπαν αλλά ερευνητές εντόπισαν 14 περιοχές που μπορεί να υπάρχει σε αφθονία. Η αντιύλη είναι η μορφή της ύλης που αποτελείται από τα αντισωματίδια των σωματιδίων που συγκροτούν τη συνήθη ύλη. Για παράδειγμα, ένα άτομο αντι-υδρογόνου αποτελείται από ένα αντιπρωτόνιο αρνητικού φορτίου, γύρω από το οποίο περιστρέφεται ένα ποζιτρόνιο θετικού φορτίου. Αν ένα σωματίδιο και ένα αντισωματίδιο έρθουν σε επαφή, και τα δύο καταστρέφονται και παράγεται ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.

Δεκατέσσερις ουράνιες πηγές ακτίνων γάμμα (χρωματιστές κουκκίδες σε αυτόν τον χάρτη του Γαλαξία, με το κίτρινο να δείχνει φωτεινές πηγές και το μπλε να δείχνει σκοτεινές πηγές) μπορεί να προέρχονται από αστέρια από αντιύλη.

Η κρατούσα θεωρία αναφέρει ότι το Σύμπαν γεννήθηκε με ίσες ποσότητες ύλης και αντιύλης αλλά πλέον δεν φαίνεται να υπάρχει πουθενά αντιύλη στο Σύμπαν. Όμως ένα όργανο στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ενδέχεται να εντόπισε άτομα αντι-ηλίου. Αν η παρατήρηση επιβεβαιωθεί αυτό σημαίνει ότι τα άτομα αυτά προήλθαν από άστρα αντιύλης η ύπαρξη των οποίων θα προκαλέσει αλυσιδωτούς τριγμούς στον κόσμο της Φυσικής και της αστρονομίας.

Ερευνητές με επικεφαλής επιστήμονες του Ινστιτούτου Έρευνας Αστροφυσικής και Πλανητολογίας στην Τουλούζη στην Γαλλία αποφάσισαν να μην περιμένουν τα αποτελέσματα της επιβεβαίωσης της παρατήρησης και ξεκίνησαν να αναζητούν τα ίχνη των άστρων αντιύλης. Τα άστρα αντιύλης θα μοιάζουν με τα κοινά άστρα αλλά όταν η συμβατική ύλη του διαστρικού διαστήματος θα πέφτει πάνω στα άστρα αντιύλης θα παράγεται ακτινοβολία γ σε συγκεκριμένα μήκη κύματος.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το διαστημικό τηλεσκόπιο Fermi που παρατηρεί τις ακτίνες γ και σε δημοσίευση τους στην επιθεώρηση «Physical Review D» αναφέρουν ότι εντόπισαν 14 περιοχές όπου δεν υπάρχουν γνωστές πηγές ακτινοβολίας γ όπως μαύρες τρύπες και άστρα νετρονίου και άρα η ακτινοβολία γ που εντοπίστηκε είναι πολύ πιθανό να προέρχεται από την σύγκρουση συμβατικής ύλης με αντιύλη άρα θεωρητικώς τουλάχιστον είναι πιθανό να υπάρχουν σε αυτές τις περιοχές 14 άστρα αντιύλης.

Με βάση αυτό το εύρημα οι υπολογισμοί δείχνουν ότι αν υπάρχουν τελικά άστρα αντιύλης αυτά θα είναι σπάνια και για κάθε 400 χιλιάδες συμβατικά άστρα θα αντιστοιχεί ένα άστρο αντιύλης. Η έρευνα αυτή αναμένεται να συνεχιστεί και έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον το τελικό αποτέλεσμα της.

«Εάν, κατά πάσα πιθανότητα, μπορεί κάποιος να αποδείξει την ύπαρξη των αντι-άστρων… αυτό θα ήταν ένα μεγάλο πλήγμα για το τυπικό κοσμολογικό μοντέλο», λέει ο Pierre Salati, θεωρητικός αστροφυσικός στο Εργαστήριο Θεωρητικής Φυσικής Annecy-le-Vieux στη Γαλλία, που δεν συμμετέχει στην έρευνα. «Θα σήμαινε πραγματικά μια σημαντική αλλαγή στην κατανόησή μας για το τι συνέβη στο πρώιμο σύμπαν».

Πηγή και εδώ

Πληροφορίες από εδώ

2.300 ετών αγγείο για κατάρες βρέθηκε στην αρχαία Αγορά της Αθήνας

Οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι ένα αγγείο  ηλικίας 2.300 ετών από την Αρχαιότητα  που περιείχε τα οστά  διαμελισμένης όρνιθας  πιθανότατα χρησιμοποιήθηκε ως μέρος μιας κατάρας για να παραλύσει και να σκοτώσει 55 ανθρώπους στην Αθήνα. Η πρόσφατη ανακάλυψη φέρνει στο φως νέα στοιχεία σχετικά με τη χρήση της μαγείας στην Αρχαία Ελλάδα.

Οι «πινακίδες κατάρας» ή τα λεπτά φύλλα μολύβδου χαραγμένα με κατάρα εναντίον ενός συγκεκριμένου ατόμου, είναι γνωστά στην Ελλάδα. Βρίσκονται συνήθως κάτω από το έδαφος αφού θάφτηκαν εκεί πριν από πολλούς αιώνες από το άτομο που ήθελε να καταραστεί κάποιος.

Όμως, σε μια συστροφή σε αυτό το είδος μαγείας, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν πρόσφατα το αγγείο κεραμικής γεμάτο με κόκαλα όρνιθας, μαζί με ένα νόμισμα, κάτω από το πάτωμα ενός κλασικού εμπορικού κτηρίου της Αγοράς Αθηνών, το οποίο πριν από χιλιετίες ήταν ο χώρος των τεχνιτών όπου πραγματοποίησαν τις συναλλαγές τους εκεί .

Μέσα στο αγγείο της κατάρας, οι αρχαιολόγοι βρήκαν σιδερένιο καρφί, κέρμα και κόκαλα κοτόπουλου

Η Τζέσικα Λαμόντ, καθηγήτρια Κλασικών στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ, έγραψε σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Hesperia της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών «Το δοχείο περιείχε το διαμελισμένο κεφάλι και τα κάτω άκρα ενός νεαρού κοτόπουλου».

Τα συνηθέστερα φύλλα μολύβδου που βλέπουμε με κατάρες  συνεχίζουν συχνά με διατρήσεις που γίνονται με καρφιά. Ομοίως, το άτομο που έριξε την ιδιαίτερη κατάρα του, έριξε επίσης ένα μεγάλο εκ σιδήρου καρφί μέσα  στο αγγείο που περιέχει τα οστά.

Η Λάμοντ σημείωσε...  «Όλες οι εξωτερικές επιφάνειες του (αγγείου) ήταν αρχικά καλυμμένες με κείμενο. Αυτό  είχε κάποτε πάνω από 55 εγγεγραμμένα ονόματα, δεκάδες από τα οποία επιβιώνουν μόνο ως διάσπαρτα, αιωρούμενα γράμματα ή αχνά γραφικά. " .

Στη συνέχεια, η καθηγήτρια πρόσθεσε ότι η ελληνική γραφή επάνω του χρησιμοποιεί λέξεις που μπορεί να σημαίνει «δεσμευόμαστε».

Οι ειδικοί που εμπλέκονται στην ανακάλυψη πιστεύουν ότι τα μέρη του νυχιού και του κοτόπουλου μαζί πιθανότατα έπαιξαν ρόλο στην κατάρα των 55 διαφορετικών ατόμων. Τα νύχια, τα οποία είναι ένα κοινό χαρακτηριστικό που σχετίζεται με αρχαίες κατάρες, «είχαν ανασταλτική δύναμη και συμβολικά είχαν ακινητοποιήσει ή συγκράτησαν τις ικανότητες των θυμάτων της κατάρας», δήλωσε η Lamont στο επιστημονικό της άρθρο.

Οι αρχαιολόγοι διαπίστωσαν ότι το κοτόπουλο που είχε διαμελισθεί δεν ήταν παραπάνω  από επτά μηνών πριν από τη σφαγή του, για να χρησιμοποιηθεί ως μέρος της τελετής όππτε πιστεύουν ότι οι άνθρωποι που χρησιμοποίησαν τη μαγεία μπορεί να ήθελαν να μεταφέρουν «την ανικανότητα και την αδυναμία του νεοσσού να προστατευτεί» σε εκείνους που καταράστηκαν γράφοντας τα ονόματά τους στο εξωτερικό του βάζου, δήλωσε η Lamont.

Εξηγεί περαιτέρω ότι το κεφάλι του κοτόπουλου, το οποίο είχε διαστρωθεί (απλωθεί), και το τρύπημά του, κατά μήκος των κάτω ποδιών του, σήμαινε ότι τα αντίστοιχα μέρη του σώματος στους 55 ατυχούς ανθρώπους θα επηρεαστούν επίσης παρόμοια από την κατάρα .

Βάζο κατάρα με τρύπα από καρφί από σίδηρο.

«Στρίβοντας και τρυπώντας το κεφάλι και τα κάτω πόδια του κοτόπουλου, η κατάρα αυτή  προσπάθησε να αδυνατίσει τη χρήση αυτών των ίδιων τμημάτων του σώματος στα θύματά τους», σημειώνει η Lamont.

Στη συνέχεια δηλώνει «Η τελετουργική συνάθροιση ανήκει στο βασίλειο των αθηναϊκών δεσμευτικών της κατάρας και στοχεύει να '' δεσμεύσει''  ή να εμποδίσει τις φυσικές και γνωστικές ικανότητες των ατόμων που ονομάζονται. σε αγγείο » .

Το αγγείο κεραμικής ανακαλύφθηκε κοντά σε πολλά στοιχεία καμένα με πυρά που περιείχαν ακόμη και καμένα υπολείμματα ζώων - μια άλλη πτυχή της κατάρας, σύμφωνα με την Lamont, που μπορεί να ήταν κάτι που πιστεύεται ότι αύξησε τη δύναμη της κατάρας.

Η συγγραφέας του ακαδημαϊκού εγγράφου δηλώνει σε συνέντευξή του στο Live Science ότι το ύφος της γραφής στο αγγείο υποδηλώνει ότι τουλάχιστον δύο άτομα ήταν υπεύθυνα για τη σύνταξη των ονομάτων στο σκεύος. «Αποτελείται σίγουρα από ανθρώπους / άτομα με καλή γνώση του πώς να ρίχνουν μια ισχυρή κατάρα» ... Συνέχισε να εικάζει ότι το περίτεχνο, χρονοβόρο τελετουργικό μπορεί να ήταν μέρος μιας νομικής διαδικασίας εκείνη την εποχή.

«Ο μεγάλος σχετικά  αριθμός ονομάτων κάνει μια επικείμενη αγωγή ως το πιο πιθανό σενάριο», έγραψε η Lamont στο άρθρο  , προσθέτοντας ότι «οι συνθέτες κατάρες μπορεί να αναφέρουν όλους τους αντιπάλους που μπορούσαν να φανταστούν στις κακοποιήσεις τους, συμπεριλαμβανομένων των μαρτύρων, των οικογενειών και των υποστηρικτών της αντιπολίτευσης».

Το κράτος δικαίου ήταν σημαντικό στην Αρχαία Ελλάδα και οι δίκες δεν ήταν μόνο ένα συνηθισμένο φαινόμενο στην Αθήνα, αλλά και προσέλκυσαν ευρεία προσοχή και διαμάχες.

Επιπλέον, η Lamont θέτει, ότι η  θέση του αγγείου , σε ένα κτίριο που χρησιμοποιείται από τεχνίτες, συμπεριλαμβανομένων των αγγειοπλαστών, αναμφίβολα μπορεί να σημαίνει ότι η κατάρα αφορούσε μια διαμάχη που έχει να κάνει με αυτόν τον χώρο εργασίας.

«Η κατάρα θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί από βιοτέχνες που εργάζονται στο ίδιο το βιομηχανικό κτίριο, ίσως πριν από μια δίκη σχετικά με μια σύγκρουση μεταξύ εργασιακών χώρων», θεωρεί η Lamont στο άρθρο της.

Ωστόσο, εκείνη την εποχή, η Αθήνα και οι γύρω περιοχές βρισκόταν σε πολιτική αναταραχή μετά τον πρόωρο θάνατο του νεαρού Μεγάλου Αλεξάνδρου πριν από περίπου 2.300 χρόνια.

Αφού πέθανε το 323 π.Χ. στη  Βαβυλώνα στο σημερινό του Ιράκ, στη μέση μιας στρατιωτικής εκστρατείας, έμεινε ένα στρατιωτικό και πολιτικό κενό, στο οποίο οι στρατηγοί του και άλλοι αξιωματούχοι της αυτοκρατορίας πολέμησαν για τον έλεγχο της αυτοκρατορίας .

Όπως εξηγεί η Lamont, τα ιστορικά αρχεία δείχνουν με μεγάλη λεπτομέρεια ποιοι ήταν οι παίκτες που πολεμούσαν σε φατρίες για τον έλεγχο της μεγάλης αρχαίας πόλης κατά τη διάρκεια μιας περιόδου που μαστίζονταν από πόλεμο, πολιορκία και μεταβαλλόμενες πολιτικές συμμαχίες.

Το αγγείο  κεραμικής που χρησιμοποιήθηκε ως μέρος της κατάρας ανασκάφηκε το 2006, από τον Marcie Handler, ο οποίος ήταν φοιτητής διδακτορικού στην Κλασική αρχαιολογία  του Πανεπιστημίου του Σινσινάτι εκείνη την εποχή. Ωστόσο, η χρήση του ως μέρος μιας μαγικής κατάρας, αποκαλύφθηκε μόνο μετά από πρόσφατη ανάλυση και αποκρυπτογράφηση από την Lamont.

Πληροφορίες από εδώ

25 Μικρά αλλά πολύ όμορφα διαμορφωμένα Μικρά Μπαλκόνια

Η επένδυση των μεγάλων επιφανειών και τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην γενική διαμόρφωση - διακόσμηση εξωτερικών χώρων, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους εσωτερικούς χώρους, είναι τελικώς αυτή που καθορίζει την αισθητική ακόμη και του πιο μικρού μπαλκονιού και όχι τόσο τα επιμέρους στοιχεία και οι διακοσμητικές λεπτομέρειες. 

Ζώντας σε μια χώρα που ο ήλιος και γενικά οι καιρικές συνθήκες επιτρέπουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου να απολαμβάνουμε τους εξωτερικούς χώρους του σπιτιού η διαμόρφωση του μπαλκονιού, ακόμη και αν αυτό είναι μικρό σε διαστάσεις, καθορίζει την γενική ατμόσφαιρα του σπιτιού και αλλάζει τελικά την καθημερινότητα και την ζωή μας μέσα σε αυτό.

Συχνά, στην προσπάθεια να διαμορφώσουμε όσο πιο όμορφα ένα μικρό μπαλκόνι καταλήγουμε απλώς να ...στριμώξουμε σε αυτό περισσότερα έπιπλα - αντικείμενα απ΄όσο αντέχει ο χώρος ή αντίστροφα σε επιλογές που κάνουν τον χώρο να μοιάζει τελικώς "άδειος" και χωρίς κάποιο ιδιαίτερο στοιχείο και αυτό γιατί η επένδυση των μεγάλων επιφανειών και τα υλικά που χρησιμοποιούνται στην γενική διαμόρφωση - διακόσμηση εξωτερικών χώρων, όπως ακριβώς συμβαίνει και στους εσωτερικούς χώρους, είναι τελικώς αυτή που καθορίζει την αισθητική ακόμη και του πιο μικρού μπαλκονιού και όχι τόσο τα επιμέρους στοιχεία και οι διακοσμητικές λεπτομέρειες. 

Έτσι το στρώσιμο του δαπέδου, αν αυτό δεν είναι σε καλή κατάσταση, με πλακάκι, ξύλο ή τα οικονομικά και εύκολης τοποθέτησης πλακάκια - πατώματα για εξωτερικούς χώρους, ο τρόπος σκίασης αλλά και απομόνωσης της οπτικής επαφής με τα γύρω μπαλκόνια για την οποία μπορούν να χρησιμοποιούν καλαμωτές, μπαμπού αλλά και τα ειδικά "παραβάν" για τα κάγκελα του μπαλκονιού όπως και η διακόσμηση των τοίχων είναι τα βασικά στοιχεία που καθορίζουν την όλη εικόνα του, ανεξάρτητα από το μεγεθός του. 

Αν αυτά τα βασικά στοιχεία είναι τα κατάλληλα για τον χώρο όχι μόνο αισθητικά αλλά και λετουργικά τότε η προσθήκη χρώματος με κάποια έπιπλα βαμμένα σε έντονες αποχρώσεις, μερικές γλάστρες - ζαρντινιέρες ή και ένα αναρριχώμενο, αν ο χώρος το επιτρέπει, όπως και κάθε είδους κάθισμα-τραπέζι ξύλινο, μπαμπού ή μεταλλικό απλά θα συμπληρώσουν την όλη εικόνα και θα μετατρέψουν το μπαλκόνι, όσο μικρό και αν είναι αυτό, σε μια φυσική προέκταση των εσωτερικών χώρων του σπιτιού.

Πληροφορίες από εδώ

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:

4 αμφιλεγόμενα μυστήρια της Αρχαίας Ελλάδας

 

τα οποία συνεχίζουν να προκαλούν αντιπαραθέσεις και διαφωνίες...

Η μαγεία του πολιτισμού της Αρχαίας Ελλάδας κρύβεται στα μέχρι σήμερα άλυτα μυστήρια της. Πάντα μια μυσταγωγική ατμόσφαιρα συνόδευε την ιστορία της αρχαιότητας και την έκανε γνωστή σε όλο τον κόσμο για την τεράστια συμβολή της στα θεμέλια του σύγχρονου κόσμου μας.

Τα δυτικά ιδεώδη που μερικές φορές θεωρούμε δεδομένα, όπως η δημοκρατική διακυβέρνηση, καθώς και αυτά που θεωρούμε σήμερα ως βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του λόγου και της δημιουργίας κοινωνικών οργανώσεων, έχουν τις ρίζες τους στις αρχαίες ελληνικές πρακτικές.

Ας εξερευνήσουμε τέσσερα από αυτά τα μυριάδες μυστήρια, τα οποία συνεχίζουν να προκαλούν αντιπαραθέσεις και διαφωνίες σχετικά με την ύπαρξή τους.

Ένα από τα μεγαλύτερα αρχαία ελληνικά μυστήρια: Ήταν ο Όμηρος αληθινός;

Ο Όμηρος έχει μείνει γνωστός ως ο ευφυής συγγραφέας δύο πολύ σπουδαίων λογοτεχνικών έργων στην ιστορία της ανθρωπότητας, της “Ιλιάδας” και της “Οδύσσειας”. Ο Όμηρος ήταν εκείνος διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο οι μετέπειτα γενιές μορφώνονταν. Οι μαθητές άκουσαν τις ιστορίες ανδρείας και τραγωδίας του Οδυσσέα, του Αγαμέμνονα και άλλων Ελλήνων ηρώων του παρελθόντος.

Ένα λοιπόν από τα μεγάλα μυστήρια είναι αν ο Όμηρος ήταν αληθινός; Πολυάριθμοι επιστήμονες όλα αυτά τα χρόνια έχουν θέσει ερωτήματα σχετικά με το αν ο Όμηρος ήταν ένας πραγματικός άνθρωπος που έγραψε αυτές τις ιστορίες ή αν ήταν ένας φανταστικός χαρακτήρας.Ορισμένοι λένε ότι αυτές οι συναρπαστικές ιστορικές ιστορίες ήταν στην πραγματικότητα προϊόν ομαδικής εργασίας. Αν δεν προκύψουν νέα αρχαιολογικά στοιχεία, το “Ομηρικό Ζήτημα”, όπως είναι γνωστό, θα παραμείνει ένα από τα πιο αξιοσημείωτα μυστήρια της Ελλάδας.

Ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου

Ίσως ένας από τους πιο διάσημους και πιο συχνά αναφερόμενους ελληνικούς μύθους επικεντρώνεται στην ιστορία του Μινώταυρου, του απίστευτα ισχυρού και τρομερού πλάσματος του οποίου η φύση ήταν μισή ταύρος και μισή άνθρωπος.Ο Μινώταυρος φέρεται να κρατήθηκε αιχμάλωτος σε έναν τεράστιο λαβύρινθο που δημιούργησε ο βασιλιάς Μίνωας στην Κρήτη. Ωστόσο, μέχρι σήμερα, οι ανασκαφές στο χώρο του αρχαίου παλατιού της Κνωσού δεν έχουν ακόμη αποκαλύψει τίποτα απολύτως που να υποστηρίζει τη θεωρία ότι εκεί είχε ποτέ κατασκευαστεί λαβύρινθος. Οι επιστήμονες έχουν υποστηρίξει ότι ένας λαβύρινθος δεν θα μπορούσε ποτέ να έχει κατασκευαστεί εκεί, καθώς δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής στοιχεία για μια τέτοια κατασκευή.

Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες σε ένα λατομείο κοντά στην κρητική πόλη Γόρτυνα έχουν δημιουργήσει ελπίδες ότι ο περίφημος Λαβύρινθος μπορεί σύντομα να ανακαλυφθεί. Μέχρι τότε, η επιστημονική διαμάχη θα συνεχίσει να υφίσταται, προσφέροντάς μας άλλο ένα από τα αρχαία μυστήρια σχετικά με το πού ή ακόμα και αν ο λαβύρινθος του Μινώταυρου ήταν ένας πραγματικός τόπος.

Η καταστροφή του ογκώδους αγάλματος του Δία παραμένει στα μυστήρια

Γνωστός ως “θεός των θεών” και κύριος όλης της ανθρωπότητας, ο Δίας είχε κεντρικό ρόλο στην αρχαία θρησκεία και κοσμολογία της Ελλάδας. Για το λόγο αυτό, οι Έλληνες είχαν την τάση να τον λατρεύουν με θεαματικούς τρόπους, για να δείξουν το θαυμασμό τους για την παντογνωσία και τη δύναμή του. Μία από αυτές τις προσπάθειες να δείξουν τη λατρεία τους προς τον Δία ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου αγάλματος του θεού στον ναό που ήταν αφιερωμένος σε αυτόν στην Ολυμπία.

Αναγνωρισμένο ως ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου, το ογκώδες άγαλμα του Δία ήταν ένα εξαιρετικό παράδειγμα της ελληνικής τέχνης της γλυπτικής. Το άγαλμα πρέπει με κάποιο τρόπο να καταστράφηκε κάποια στιγμή, αλλά οι λεπτομέρειες αυτής της καταστροφής παραμένουν ασαφείς μέχρι σήμερα.

Μετά την κατάργηση των Ολυμπιακών Αγώνων το 393 μ.Χ., ο ναός του Δία στην Ολυμπία παρακμάζει. Λίγα χρόνια αργότερα, πυρπολήθηκε και το άγαλμα πιθανότατα καταστράφηκε και έσπασε σε κομμάτια εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, ορισμένες θεωρίες υποστηρίζουν ότι το άγαλμα επέζησε από την καταστροφή του ναού. Ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος φέρεται να διέταξε τη μεταφορά του αγάλματος στην Κωνσταντινούπολη το 390 μ.Χ., όπου το τοποθέτησε σε ένα από τα ανάκτορα της πόλης για να το φυλάξει.

Παρ’ όλα αυτά, το άγαλμα προφανώς μπορεί να εξαφανίστηκε σε μια μυστήρια κατάσταση, αν και αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο. Δυστυχώς, κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τι συνέβη σε ένα από τα μεγάλα θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Ο Παρθενώνας φιλοξενεί πολλά αρχαία ελληνικά μυστήρια

Ένα αρχιτεκτονικό ορόσημο που συνδέει τον αρχαίο με τον σύγχρονο κόσμο, ο Παρθενώνας αποτελεί αστείρευτη πηγή γοητείας, όχι μόνο για την εκπληκτική ιστορία του, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο κατασκευάστηκε και τη μεγαλοπρέπεια των θρησκευτικών λιτανειών που κάποτε λάμβαναν χώρα εκεί.

Αφιερωμένος στη θεά Αθηνά, η οποία ήταν γνωστή ως προστάτιδα της πόλης των Αθηνών, ο Παρθενώνας εξακολουθεί να εμπνέει τον κόσμο με το στυλ, τις τέλειες αρχιτεκτονικές αναλογίες και την εκπληκτική ομορφιά του.

Ογκώδης και εντυπωσιακός από κάθε άποψη, αλλά ταυτόχρονα με έναν αέρα ταπεινότητας, είναι ακόμη άγνωστο πώς ακριβώς ήταν το εσωτερικό του Παρθενώνα κατά την αρχαιότητα. Το καλλιτεχνικό περιεχόμενο των τοιχογραφιών που διακοσμούσαν το εσωτερικό του ναού γύρω από το μεγάλο άγαλμα της Αθηνάς εξακολουθεί να αποτελεί καυτό θέμα μεταξύ των επιστημόνων, οι οποίοι διαφωνούν για το τι θα μπορούσε να απεικονίζεται σε αυτούς τους εσωτερικούς τοίχους – οι οποίοι σήμερα δεν υπάρχουν.

Μία από τις επικρατέστερες θεωρίες είναι ότι οι τοιχογραφίες θα μπορούσαν να έχουν χρησιμοποιηθεί για να παρουσιάσουν αναπαραστάσεις των ανθρώπων που βοήθησαν στην οικοδόμηση αυτού του αρχιτεκτονικού θαύματος, ως φόρο τιμής στα άτομα που άλλαξαν για πάντα τον ορίζοντα της Αθήνας. Αλλά μέχρι να βρεθούν πιο αδιάσειστα στοιχεία, οι εσωτερικοί τοίχοι και οι τοιχογραφίες του Παρθενώνα, όπως και τόσες άλλες πτυχές του αρχαίου κόσμου, θα παραμείνουν μυστήρια.

Πληροφορίες από εδώ