Ο Μίκης εξιστορεί και ιστορεί...
Πατήστε για ήχο
(Συνεχίζεται)
Στα τέλη του 1973, η ζωή στην Αθήνα ήταν σαν μια ασπρόμαυρη τηλεόραση με πολλά κανάλια. Άλλαζες κανάλι και διάλεγες ιστορία ζωής να βιώσεις. Μπορούσες να διαλέξεις εμπειρίες μέσα και έξω από το Πολυτεχνείο, παίρνοντας το ρίσκο, ή να βρεθείς μακριά και να ζήσεις σα να μην συμβαίνει τίποτα. Μπορούσες να χαθείς σε μια σκοτεινή αίθουσα του σινεμά, με τις ερωτικές ιστορίες της «Malizia», βλέποντας στο πανί την Λάουρα Αντονέλι, ή να βρεθείς στο νησί του Διαβόλου δίπλα στον «Πεταλούδα» – Στίβ Μακ Κουίν.
Η μέρα και η γλεντζέδικη νύχτα σου έδιναν πολλές επιλογές, όμως η ασπρόμαυρη τηλεόραση είχε μόνο δύο κανάλια. Τις «οικογενειακές» συνειδήσεις νανούριζε η τηλεοπτική «Γειτονιά μας» και οι πιο ανήσυχες ζούσαν στα όρια «του τρελού του θολωμένου τους μυαλού», σε ένα κόσμο που έμοιαζε με γκροτέσκο γελοιογραφία.‘
Ήταν 1973 και τα μοναδικά σέβεντις ήταν ζωντανή πραγματικότητα.
Στη φωτογραφία, μία στιγμή από την ταραγμένη σεζόν 1973-74 : Στη μπουάτ «ΖΟΟΜ» στην Πλάκα, επί σκηνής, οι Θέμης Ανδρεάδης, Έλενα Κυρανά, Μανώλης Μητσιάς, Πετρή Σαλπέα και Γιώργος Δανέζης.
Ακούμε ένα απολαυστικό σκετς με τη Γεωργία Βασιλειάδου και την Άννα Κυριακού από το εύθυμο ραδιοφωνικό πρόγραμμα «Χαρταετοί» του 1962, σε κείμενα Κώστα Πρετεντέρη.
Οκ... Και να το ήθελες να πεις κανά δυό καλές κουβέντες δεν σου βγαίνουν ρε αδερφέ... Από την δεύτερη τετραετία και μετά το πράγμα χάλασε! Α...