Dresden Codex: Το αρχαιότερο ημερολόγιο των Μάγια

Το Dresden Codex, επίσης γνωστό και ως Codex Dresdensis, είναι ένα προ-Κολομβιανό βιβλίο των Μάγια του ενδέκατου ή δωδέκατου αιώνα.
Αυτός ο κώδικας των Μάγια πιστεύεται ότι είναι ένα αντίγραφο του πρωτότυπου κειμένου τριακόσια ή τετρακόσια χρόνια νωρίτερα. Είναι το παλαιότερο βιβλίο που γράφτηκε στην Αμερική σύμφωνα με τους ιστορικούς, από τα εκατοντάδες βιβλία που χρησιμοποιήθηκαν στην Κεντρική Αμερική πριν από την ισπανική κατάκτηση, ενώ είναι ένα από τα μόλις 15 που έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα
Το Dresden Codex αποτελείται από 39 φύλλα, χαραγμένα και στις δύο πλευρές, με συνολικό μήκος 3,56 μέτρα (11,7 πόδια). Αρχικά, το χειρόγραφο είχε διπλωθεί σε πτυχώσεις ακορντεόν. Σήμερα, εκτίθεται σε δύο μέρη, το καθένα από αυτά είναι περίπου 1,8 μέτρα (5,9 πόδια), στο μουσείο της Κρατικής Βιβλιοθήκης της Σαξονίας στη Δρέσδη στη Γερμανία. Το έγγραφο έχει διαδραματίσει καίριο ρόλο στην αποκρυπτογράφηση ιερογλυφικών των Μάγια.
Ιστορία
Ο Διευθυντής Johann Christian Götze της Βασιλικής Βιβλιοθήκης στη Δρέσδη, αγόρασε τον κώδικα από έναν ιδιώτη ιδιοκτήτη στη Βιέννη το 1739.  Κατά το χρόνο απόκτησης του περιγράφεται ως «Μεξικάνικο βιβλίο.» Πώς ήρθε στη Βιέννη είναι άγνωστο. Πιθανολογείται ότι απεστάλη από τον Hernan Cortes ως φόρος τιμής στο βασιλιά Κάρολο Α ‘της Ισπανίας το 1519. Ο Κάρολος είχε ορίσει τον Cortés Διοικητή και καπετάνιο γιατί πρόσφατα είχε κατακτήσει Μεξικανικό έδαφος. Ο κώδικας από τότε βρίσκεται στην Ευρώπη.

Πρώτη δημοσίευση το 1810 από τον Humboldt

Το 1810, ο Alexander von Humboldt δημοσίευσε πέντε σελίδες από το Dresden Codex στο έργο του άτλαντας των μνημείων (Vues des Cordillères et des peuples indigenes de l’Amerique). Στην Βασιλική Βιβλιοθήκη στη Δρέσδη, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1848, και το 1853 ο Charles Étienne Brasseur de Bourbourg αναγνώρισε το Dresden Codex ως χειρόγραφο των Μάγια.
Το 1835, ο κώδικας τοποθετήθηκε μεταξύ υαλοπινάκων σε δύο μέρη, 1,85 μέτρα (6,1 πόδια) και 1,77 μέτρα (5,8 πόδια) σε μήκος.
Μεταξύ 1880 και 1900, ο βιβλιοθηκάριος Ernst Wilhelm Förstemann πέτυχε την αποκρυπτογράφηση σε τμήμα του ημερολογίου, συμπεριλαμβανομένων των αριθμών των Μάγια που χρησιμοποιούνται στον κώδικα.
Οι αριθμοί αυτοί βασίζονται σε εικοστά (base-20) αριθμητικό σύστημα, που αποτελείται από τρία σύμβολα: μηδέν (σχήμα κέλυφος), ένα (τελεία) και πέντε (μπαρ). Σημαντικά βήματα στην μετέπειτα αποκωδικοποίηση του τμήματος του ημερολογίου ήταν η αποκρυπτογράφηση σε συγκεκριμένα ιερογλυφικά από τον Paul Schellhas το 1897 και Γιούρι Knorozov στην δεκαετία του 1950. Το έργο του Knorozov βασίστηκε στο αλφάβητο de Landa, που αναπτύχθηκε από τον Diego de Landa γύρω στο 1566.
Η βιβλιοθήκη βομβαρδίστηκε και υπέστη σοβαρές ζημιές κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού της Δρέσδης στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το Dresden Codex καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό. Ο κώδικας επέστρεψε επιμελώς ανακαινισμένος ωστόσο, κάποιες από τις σελίδες επέστρεψαν στο προστατευτικό περίβλημα από γυαλί εκτός σειράς. Έχουν παραμείνει με αυτόν τον τρόπο, διότι η ζημία των υδάτων που προκαλείται μερικές φορές από τις βαμμένες περιοχές είναι ικανές να προσχωρήσουν στο γυαλί.
Περιγραφή
Ο κώδικας της Δρέσδης θεωρείται ο πιο πλήρες από τους τρεις αναμφισβήτητα αυθεντικούς κώδικες των Μάγια. Αποτελείται από αμάτλ χαρτί που καλύπτεται με μια πάστα ασβέστη και διπλώθηκε σε πτυχώσεις όπως ένα ακορντεόν. Το χαρτί του κώδικα είναι επικαλυμμένο με λεπτό στόκο ή δομικό γύψο και είναι οκτώ ίντσες ψηλό και έντεκα πόδια μακρύ.
Το Dresden Codex ανέρχεται σε 78 σελίδες σε 39 διπλής όψης φύλλα, με συνολικό μήκος 3,56 μέτρα (11,7 πόδια). Τέσσερις σελίδες είναι άδειες. Κάθε φύλλο είναι 20,5 εκατοστά. Από το 1835 έχει παρουσιαστεί σε δύο μέρη, το καθένα από αυτά σώζονται μεταξύ υαλοπινάκων. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει 20 φύλλα, το δεύτερο 19.
Ο κώδικας γράφτηκε από έξι διαφορετικούς γραφείς που χρησιμοποιούν και τις δύο πλευρές. Είχαν όλοι τους το δικό του ιδιαίτερο στυλ γραφής ιερογλυφικών. Οι εικόνες του κώδικα βάφτηκαν με εξαιρετική σαφήνεια, χρησιμοποιώντας πολύ λεπτές βούρτσες. Τα βασικά χρώματα που χρησιμοποιούνται για τον κώδικα, είναι κατασκευασμένα από φυτικές χρωστικές ουσίες που ήταν κόκκινες, μαύρες και το λεγόμενο μπλε των Μάγια.
Γύρω στα 250 από τα περίπου 350 σημεία του κώδικα έχουν αποκωδικοποιηθεί.
Ο κώδικας της Δρέσδης περιέχει επίσης αστρονομικούς πίνακες με μεγάλη ακρίβεια. Οι πιο γνωστοί είναι για τη σεληνιακή σειρά και ο πίνακας της Αφροδίτης. Η σεληνιακή σειρά έχει διαστήματα που συσχετίζεται με τις εκλείψεις. Ο πίνακας της Αφροδίτης συσχετίζεται με τις προφανείς κινήσεις του πλανήτη. Ο κώδικας περιέχει επίσης ημερολόγια, αστρονομικά και αστρολογικά, πίνακες, και τελετουργικά χρονοδιαγράμματα.

Οι ειδικές αναφορές NUMEN έχουν να κάνουν με έναν τελετουργικό κύκλο 260 ημερών που χωρίζεται σε διάφορους τρόπους. Περιλαμβάνει επίσης οδηγίες σχετικά με τα νέα- έτη τελετές, καθώς και περιγραφές από τις θέσεις των Θεών της βροχής.
Στις εικόνες που ακολουθούν μπορείτε να δείτε όλες τις σελίδες του Κώδικα

Αριθμός σελίδων και ακολουθία
Ο Agostino Aglio έγινε ο πρώτος στην μεταγραφή του χειρόγραφου το 1825-1826. Μοίρασε τον αρχικό κώδικα σε δύο μέρη, που επισημαίνονται σε Codex Α και Codex Β. Η αλληλουχία του Codex Α στην μπροστινή πλευρά ακολουθείται από την πίσω πλευρά με την ίδια σειρά σε Codex Β. Σήμερα, καταλαβαίνουμε ότι μια ανάγνωση του κώδικα πρέπει να είναι η πλήρη μπροστινή πλευρά, ακολουθούμενη από την πλήρη πίσω πλευρά του χειρογράφου, δηλαδή, σελίδες 1-24 ακολουθούμενη από 46 έως 74, που ακολουθείται από την 25-45.
το είδα εδώ