Παρασκευή 3 Απριλίου 2015

Ένα από τα μεγαλύτερα μεσαιωνικά νεκροταφεία βρέθηκε στη Βρετανία

0
Ένα από τα μεγαλύτερα μεσαιωνικά νεκροταφεία στη Βρετανία, με πάνω από 1.000 ταφές, βρέθηκε στα θεμέλια της Παλαιάς Θεολογικής Σχολής του Κολεγίου St John στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
Σύμφωνα με την Αρχαιολογική Επιθεώρηση, η ύπαρξη του νεκροταφείου στο σημείο ήταν γνωστή, αλλά μόλις τώρα διαπιστώθηκε η έκτασή του, καθώς και ο εντυπωσιακός αριθμός των ταφών.
Περίπου 400 σκελετοί βρέθηκαν πλήρεις, ενώ τα οστά που εντοπίστηκαν αποσπασματικά οδηγούν τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι στο νεκροταφείο είχαν ενταφιαστεί σχεδόν 1.300 άνθρωποι.
Η ανασκαφή έγινε στο πλαίσιο των εργασιών ανακαίνισης του κτηρίου της σχολής, τη διετία 2010-2012. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της έρευνας και οι πρώτες φωτογραφίες από το χώρο δόθηκαν για πρώτη φορά στη δημοσιότητα τώρα.
ena-apo-megalitera-meseonika-nekrotafia-vrethike-sti-vretania
Πρόκειται για ταφές που χρονολογούνται από τον 13ο ώς τον 15ο αιώνα και πιθανότατα πρόκειται για ανθρώπους που νοσηλεύτηκαν στο μεσαιωνικό νοσοκομείο του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή, το οποίο βρισκόταν απέναντι από το νεκροταφείο και που λειτουργούσε ώς το 1511. Στο νοσοκομείο, άλλωστε, οφείλει το όνομά του και το Κολέγιο.
Ο αριθμός των σκελετών εξέπληξε την επιστημονική ομάδα του Κέμπριτζ, που διεξήγαγε την έρευνα, ενώ από τη μελέτη των ευρημάτων μπορούν να εξαχθούν σημαντικά συμπεράσματα για το πώς ζούσαν οι κάτοικοι της περιοχής κατά τον Μεσαίωνα.
ena-apo-megalitera-meseonika-nekrotafia-vrethike-sti-vretania
Το γεγονός ότι στους περισσότερους τάφους δεν βρέθηκαν κτερίσματα και υπολείμματα από φέρετρα, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για νεκροταφείο που δημιουργήθηκε για τους φτωχούς.
Κάποιοι από τους σκελετούς ανήκουν σε γυναίκες, ενώ τα οστά που μπορούν να ταυτοποιηθούν δείχνουν ότι οι νεκροί ήταν ηλικίας 25 με 45 ετών. Κανένας από τους σκελετούς δεν ανήκει σε βρέφος, άρα -όπως αναφέρουν οι επιστήμονες- στο νοσοκομείο δεν νοσηλεύονταν επίτοκες.
Από την έρευνα προέκυψε, επίσης, πως το νεκροταφείο δημιουργήθηκε σε έξι φάσεις. Βρέθηκαν επίσης μονοπάτια που χώριζαν τα τμήματα του νεκροταφείου, ένα πηγάδι, αλλά και ίχνη από σπόρους φυτών. Αυτό υποδηλώνει ότι οι συγγενείς των νεκρών συνήθιζαν να επισκέπτονται και να φροντίζουν τους τάφους, τιμώντας τη μνήμη των ανθρώπων τους, όπως συμβαίνει και σήμερα.
ena-apo-megalitera-meseonika-nekrotafia-vrethike-sti-vretania
Οι ανθρωπολόγοι που εξέτασαν τους σκελετούς απορρίπτουν κατηγορηματικό το ενδεχόμενο να πρόκειται για νεκροταφείο θυμάτων του «Μαύρου Θανάτου», δηλαδή της μεσαιωνικής επιδημίας πανώλης.
Το οστεολογικό υλικό που εξετάστηκε έδειξε πως οι νεκροί δεν έπασχαν από κάποια σοβαρή ασθένεια. Έτσι, εκτιμάται πως ο βασικός ρόλος του μεσαιωνικού Νοσοκομείου του Αγίου Ιωάννη του Ευαγγελιστή ήταν να παράσχει πνευματική και σωματική φροντίδα σε φτωχούς και ανάπηρους κατοίκους και όχι ιατρική περίθαλψη σε ασθενείς και τραυματίες.
Πηγή: in.gr

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ


Οι Βουλευτικές Εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946


Προσέλευση πολιτών στις κάλπες
Προσέλευση πολιτών στις κάλπες
Οι εθνικές εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 ήταν οι πρώτες εκλογές στη χώρα μας, μετά το 1936. Είχαν μεσολαβήσει η δικτατορία Μεταξά, το έπος του '40, η Κατοχή, η Αντίσταση, η Απελευθέρωση, τα Δεκεμβριανά και η Συμφωνία της Βάρκιζας. Αποδείχτηκαν μοιραίες, επειδή η έλλειψη συνεννόησης των πολιτικών δυνάμεων σηματοδότησε την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, οι επιπτώσεις του οποίου ταλαιπώρησαν τη χώρα για τα επόμενα τριάντα χρόνια.
Στις αρχές του 1946 την Ελλάδα κυβερνά ο κεντρώος Θεμιστοκλής Σοφούλης. Με την προτροπή των Άγγλων προκηρύσσει εκλογές για τις 31 Μαρτίου. Τα ΕΑΜικά κόμματα, με επικεφαλής το ΚΚΕ και οι αριστεροί φιλελεύθεροι υπό τον Γεώργιο Καφαντάρη αντιδρούν. Ζητούν δίμηνη αναβολή και εγγυήσεις, επειδή θεωρούν τις εκλογές σημαδεμένες υπέρ της δεξιάς, η οποία είχε εξαπολύσει ένα κύμα «λευκής τρομοκρατίας» στη χώρα, μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τον αφοπλισμό του ΕΑΜ. Στο στόχαστρο των ακροδεξιών ομάδων ήταν όχι μόνο οι αριστεροί πολίτες, αλλά και οι κεντρώοι αντιμοναρχικοί.
Δεν εισακούονται και τελικά το ΚΚΕ, που φλερτάρει με την ένοπλη κατάληψη της εξουσίας, και η κεντροαριστερά θα ανακοινώσουν αποχή από τις εκλογές. Στις εκλογές θα λάβουν μέρος μόνο δεξιοί και κεντρώοι πολιτικοί σχηματισμοί. Οι παλιοί αντίπαλοι της προπολεμικής περιόδου είναι παρόντες, αλλά κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Το φιλομοναρχικό Λαϊκό Κόμμα, συμπαγές και ενωμένο, αποτελεί τον άξονα της δεξιάς συμμαχίας «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων», ενώ το Κόμμα των Φιλελευθέρων, που ίδρυσε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, είναι διασπασμένο σε έξι τμήματα (Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων, Μεταρρυθμιστικόν Κόμμα, Κόμμα Βενιζελικών Φιλευθέρων, Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα, Κόμμα των Φιλελευθέρων και οι Φιλελεύθεροι του Καφαντάρη που απέχουν).
Το πρωί της 31ης Μαρτίου οι ψηφοφόροι πηγαίνουν στις κάλπες με το άγγελμα ότι τα ξημερώματα κομμουνιστές αντάρτες υπό τον Καπετάν Μπαρούτα επιτέθηκαν στο Σταθμό Χωροφυλακής Λιτοχώρου, με διαταγή του ηγέτη του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη. Κατά τη συμπλοκή σκοτώθηκαν 9 χωροφύλακες και 2 στρατιώτες, που συμμετείχαν στη φρουρά των εκλογικών τμημάτων. Η επίθεση αυτή θεωρείται από πολλούς ως το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου.
Οι εκλογές θα γίνουν χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, με αναλογικό εκλογικό σύστημα και θα τις κερδίσει η δεξιά και βασιλόφρων «Ηνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων» με το 55,12% των ψήφων. Οι δύο κεντρώοι σχηματισμού, «Εθνική Πολιτική Ένωσις» και «Κόμμα των Φιλελευθέρων», θα συγκεντρώσουν το 34,67% των ψήφων. Όσον αφορά στο ποσοστό της αποχής, που πρέπει να θεωρείται «πολιτική», οι απόψεις διίστανται, επειδή δεν ανακοινώθηκε ο αριθμός των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων: Το ΚΚΕ την ανεβάζει στο 50%, οι διεθνείς παρατηρητές την κατεβάζουν στο 9,3%. Η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Νεώτερες έρευνες την υπολογίζουν γύρω στο 20-25%. Πολύ αργότερα, το ΚΚΕ θα κάνει την αυτοκριτική του και θα θεωρήσει μεγάλο πολιτικό λάθος την αποχή (Καθαίρεση Ζαχαριάδη το 1956, 8ο Συνέδριο του 1961).
Η Βουλή που προέκυψε από τις εκλογές είχε 354 μέλη. Στήριξε δέκα κεντροδεξιές κυβερνήσεις και πέντε πρωθυπουργούς (Παναγιώτης Πουλίτσας, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης, Δημήτριος Μάξιμος, Θεμιστοκλής Σοφούλης και Αλέξανδρος Διομήδης) μέχρι το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου. Τον Ιανουάριο του 1950 θα διαλυθεί και θα προκηρυχθούν εκλογές για τις 5 Μαρτίου.
Στις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946 εξελέγησαν ως βουλευτές πολιτικοί που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις κατοπινές εξελίξεις κι έφθασαν μέχρι το αξίωμα του πρωθυπουργού από τα μέσα της δεκαετίας του '50 έως τις μέρες μας. Πρόκειται για τον Γεώργιο Παπανδρέου (Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα), τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο (Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα), τον Κωνσταντίνο Γ. Καραμανλή (Λαϊκόν Κόμμα) και τον νεότερο όλων, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων).

Αποτελέσματα

ΚΟΜΜΑΤΑΑΡΧΗΓΟΙΠΟΣΟΣΤΑΕΔΡΕΣ
1ΗΝΩΜΕΝΗ ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΩΝ55,12206
ΛαϊκόΠέτρος Μαυρομιχάλης,
Κωνσταντίνος Τσαλδάρης,
Τζον Θεοτόκης.
156
Εθνικόν ΦιλελευθέρωνΣτυλιανός Γονατάς34
ΜεταρρυθμιστικόνΑπόστολος Αλεξανδρής5
Πανελλήνιον ΕθνικόνΑλέξανδρος Σακελλαρίου
Πατριωτική Ένωσις
Βασιλοφρόνων
Ανασυγκροτήσεως
Κοινωνική Ριζοσπαστική Ένωσις
Εμπρός
Συνεργαζόμενοι11
2ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΝΩΣΙΣ19,2868
Βενιζελικών ΦιλελευθέρωνΣοφοκλής Βενιζέλος31
Δημοκρατικόν ΣοσιαλιστικόνΓεώργιος Παπανδρέου27
Εθνικόν ΕνωτικόνΠαναγιώτης Κανελλόπουλος7
Δημοκρατική Ένωσις
Συνεργαζόμενοι3
3ΚΟΜΜΑ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝΘεμιστοκλής Σοφούλης14,3948
4ΕΘΝΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣΝαπολέων Ζέρβας5,9620
5ΕΝΩΣΙΣ ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΩΝ2,949
ΕθνικοφρόνωνΘεόδωρος Τουρκοβασίλης9
Λαϊκόν ΑγροτικόνΓεώργιος Παμπούκας
6ΕΝΩΣΙΣ ΑΓΡΟΤΙΚΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ0,671
Αγροτικόν ΕλλάδοςΑλέξανδρος Μυλωνάς
Αγροτικόν Δημοκρατικόν Ελλάδος
Δημοκρατικόν Αγροτικόν
Αγροτικαί Ομάδες του Αγροτικού και Εργατικού Κόμματος
7ΚΟΜΜΑ «Χ» (ΧΙΤΩΝ) ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΣΚωνσταντίνος Ευσταθόπουλος0,17
8ΚΟΜΜΑ ΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣΑ. Αντωνόπουλος0,10
9ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΠΑΡΑΤΑΞΙΣ ΕΛΛΗΝΩΝΔιοικούσα Επιτροπή0,03
10ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΦΕΔΡΩΝΔιοικούσα Επιτροπή0,01
11ΚΟΜΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΩΣΕΩΣΔ. Παπαπολύζος
12ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΝ ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΑΔΟΣΔιοικούσα Επιτροπή
13ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ1,332
 Περί Πηγών...

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015

Φλωρεντία 14ος αιώνας


Όταν το κατοστάρικο κόπηκε στη μέση – Το Αναγκαστικό Δάνειο του 1922




Το νομοσχέδιο ψηφίσθηκε στις 25 Μαρτίου 1922 με ψήφους 151 έναντι 148 και η διχοτόμηση του νομίσματος έγινε νόμος του κράτους με αριθμό 2749
Η χρηματοδότηση της μικρασιατικής εκστρατείας με ένα αναγκαστικό δάνειο παγκόσμιας πρωτοτυπίας.
Η διχοτόμηση του χαρτονομίσματος, όπου η αριστερή πλευρά χρησιμοποιούνταν ως νόμισμα στη μισή αξία του ακέραιου και η δεξιά πλευρά ανταλλασσόταν με έντοκη ομολογία στην άλλη μισή αξία.
1922: Οι Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις βρίσκονται στη Μικρά Ασία. Η έκβαση της εκστρατείας είναι αβέβαιη, όχι μόνο για στρατιωτικούς λόγους αλλά και για οικονομικούς. Οι πόροι της χώρας είχαν εξαντληθεί από τον πόλεμο και οι ξένες δυνάμεις ήταν απρόθυμες να συνομολογήσουν δάνειο.
Η οικονομική ανάγκη ήταν άμεση, αλλά η αύξηση των εσόδων μέσω της αύξησης της φορολογίας ή των δασμών απαιτούσε αρκετό χρόνο, ενώ είχε ήδη εκδοθεί μεγάλη ποσότητα ακαλύπτου χαρτονομίσματος. Ο πρωθυπουργός Δημήτρης Γούναρης και ο υπουργός Εξωτερικών Γεώργιος Μπαλτατζής περιόδευσαν στην Ευρώπη αναζητώντας οικονομική και ηθική βοήθεια, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Με τον γυρισμό τους την 21η Φεβρουαρίου 1922 ο Δ. Γούναρης, λίγο πριν από την ενημέρωση του Υπουργικού Συμβουλίου, εξέθεσε σε στενό κύκλο φίλων τη λύπη του για την αδυναμία σύναψης του εξωτερικού δανείου. Ο υπουργός Οικονομικών Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης εν τούτοις έμοιαζε ήρεμος και έπαιζε την αλυσίδα των κλειδιών του.
Ο Δημήτρης Γούναρης παραξενεύτηκε και τον ρώτησε προς τι η ευφορία. «Δημητράκη, τα ηύρα τα λεπτά» του απάντησε ο Πρωτοπαπαδάκης και έβγαλε από το πορτοφόλι του ένα χαρτονόμισμα των 100 δραχμών και το έκοψε στα δύο μπροστά στον κατάπληκτο πρωθυπουργό.
Το σχέδιο ήταν πολύ απλό:
Με τη διχοτόμηση του νομίσματος η αριστερή πλευρά θα χρησιμοποιούνταν ως νόμισμα στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος (π.χ., το τεμάχιο του εκατονταδράχμου άξιζε πλέον πενήντα δραχμές). Η δεξιά πλευρά του χαρτονομίσματος θα ανταλλασσόταν με έντοκη ομολογία στη μισή αξία του ακεραίου χαρτονομίσματος.
Ο Βασίλειος Τσίχλης στη μελέτη του αναφέρεται σε αυτή την παγκόσμια πρωτοτυπία αναγκαστικού δανείου.
Το εγχείρημα ήταν όντως πρωτότυπο, με σειρά μειονεκτημάτων αλλά ισχυρό στην εφαρμογή του. Λειτουργούσε δε ως εξής: Οι κατέχοντες τα χαρτονομίσματα θα κρατούσαν το αριστερό κομμάτι (που ονομαζόταν «Σταύρος», επειδή είχε χαραγμένο πάνω του το κεφάλι του Γεωργίου Σταύρου), το οποίο θα είχε την αξία των 50 δραχμών, και το δεξιό κομμάτι (που ονομαζόταν αντιστοίχως «στέμμα») θα επιστρεφόταν στην Εθνική Τράπεζα, η οποία θα έδινε μιαν απόδειξη (αργότερα θα τυπώνονταν κανονικοί τίτλοι που θα αντικαθιστούσαν την απόδειξη) για τη συμμετοχή τους στο αναγκαστικό δάνειο.
Το επιτόκιο των ομολογιών ήταν αρκετά υψηλό, στο 7% (έναντι 4% των καταθέσεων ταμιευτηρίου), και αργότερα κατέβηκε στο 6,5%, ώστε με τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν να μοιράζονταν μέσω κληρώσεως. Πράγματι κάθε ομολογία αντιπροσώπευε έναν κλήρο, λίγοι τυχεροί θα ελάμβαναν μεγάλα ποσά. Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τυχερά παιχνίδια και έτσι η κλήρωση αυτή είχε θετική απήχηση στο λαϊκό κοινό.
Βόμβα στην αγορά
Η απόφαση για αναγκαστικό δάνειο έπεσε σαν βόμβα στην αγορά. Οι έμποροι δέχθηκαν χωρίς μεγάλη δυσαρέσκεια το μέτρο, μια και τους έδινε τη δυνατότητα κερδοσκοπίας, κρύβοντας εμπορεύματα και εμφανίζοντάς τα αργότερα υπερτιμημένα. Ωφελήθηκαν επίσης από την προτίμηση των λαϊκών μαζών να μετατρέψουν τα χρήματά τους σε εμπόρευμα. Κάποιοι καταθέτες έτρεξαν στην τράπεζα να αναλάβουν τις καταθέσεις τους, αλλά το ποσοστό δεν ήταν μεγάλο, τόσο που να κινδυνεύει η τραπεζική αγορά.
Την εποχή εκείνη, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του «Ελευθέρου Βήματος», «κυκλοφορούσαν 3.000 εκατομμύρια δραχμές, εκ των οποίων τα 1.500 θα τα δανειστεί η κυβέρνηση για τις ανάγκες της, επομένως δεν θα αποσυρθούν. Παράλληλα θα κυκλοφορήσουν 1.500 εκατομμύρια δραχμές σε ομολογίες, οι οποίες επί τρίμηνο, κατά το νομοσχέδιο, θα χρησιμοποιούνταν ως χαρτονόμισμα. Επομένως η πραγματική νομισματική κυκλοφορία θα ανέρχεται σε 4.500 εκατομμύρια δραχμές».
Τελικά το αναγκαστικό δάνειο με πολλές τροποποιήσεις ψηφίστηκε από τη συμπολίτευση στις25 Μαρτίου 1922. Εκτός της παράταξης του Δ. Γούναρη στη Βουλή το υποστήριξε εμμέσως, εκ μέρους των Φιλελευθέρων, ο έμπειρος στα οικονομικά Εμμανουήλ Τσουδερός, ο οποίος (αν και επικριτικός ως πληρεξούσιος ομιλητής της αντιπολιτεύσεως) το χαρακτήρισε καλύτερα μελετημένο από παρόμοια ευρωπαϊκά συστήματα.
Το αναγκαστικό δάνειο απέφερε τελικά 1.300 εκατομμύρια δραχμές. Παρά την αναστάτωση που προκάλεσε το αναγκαστικό δάνειο δεν φαίνεται να έφερε πρόβλημα στη λειτουργία των περισσοτέρων τραπεζών. Δεν είναι γνωστό πόσα από τα χρήματα κατευθύνθηκαν προς το μικρασιατικό μέτωπο, υπολογίζεται όμως γύρω στα 500 εκατομμύρια δραχμές.
Ο Πέτρος Πρωτοπαπαδάκης, ως γνωστόν, παραπέμφθηκε μαζί με άλλους πέντε σε δίκη και καταδικάστηκε σε θάνατο ως ένας από τους υπευθύνους της καταστροφής στη Μικρά Ασία. Το 2010 παύτηκε οριστικά από τον Αρειο Πάγο η δίωξη των Έξι (ανάμεσά τους και του Γεωργίου Μπαλτατζή) λόγω παραγραφής.
Η μελέτη του Βασιλείου Τσίχλη περιέχει ακόμη μια ιστορική καταγραφή των αναγκαστικών δανείων στον παγκόσμιο χώρο, αλλά και ένα εκτενές παράρτημα με άρθρα, πρακτικά της συζήτησης στη Βουλή, ανακοινώσεις τραπεζών και άλλα ντοκουμέντα που βοηθούν να καταλάβουμε το κλίμα της εποχής.
Πλήρωσαν τις εφημερίδες
Το αναγκαστικό δάνειο κατέλαβε εξαπίνης τα μέσα ενημέρωσης,τα οποία δεν ήξεραν πώς να το χειριστούν.Ενδεικτικά, οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδες,όπως το «Σκριπ»,η «Πρωτεύουσα» και η «Καθημερινή»,είναι μουδιασμένες και αποφεύγουν να το σχολιάσουν,οι δε βενιζελικές, όπως το «Εμπρός»,η «Εστία» και το «Ελεύθερον Βήμα», αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.
Αντίθετος εντελώς αρνητικός εμφανίζεται ο «Ριζοσπάστης»,επισημαίνοντας ότι είναι ένα μέτρο εναντίον φτωχών και πλουσίων χωρίς διάκριση.Επιχειρηματολογία που βρήκε απήχηση και στους βενιζελικούς. Ο Βασίλειος Τσίχλης στη μελέτη του αναφέρει ότι η κυβέρνηση εξόδευσε πολλά χρήματα δωροδοκώντας εφημερίδες ώστε να υποστηρίξουν το αναγκαστικό δάνειο.
Ο Ιωάννης Μεταξάς αναφέρει στο Ημερολόγιό του την Πέμπτη 24η Μαρτίου 1924:
«Αι εφημερίδες επληρώθησαν αδρότατα εκατό χιλιάδες εκάστη, αι βενιζελικαί, αφού εφάνησαν δεχόμεναι κατ΄ αρχάς, ηρνήθησαν έπειτα
apocalypsejohn

Βρέθηκαν τάφοι τεκτόνων Ιπποτών στην Κύπρο



Μια σπουδαία ιστορική αποκάλυψη κάνει το blog ΑΝΟΠΑΙΑ ΑΤΡΑΠΟΣ.
Ο φωτογραφικός φακός του Θοδωρή Βογιατζόγλου εντόπισε σε ένα μεγάλο ναό της Κύπρουτάφους Ιπποτών από την περίοδο που η Κύπρος ήταν ένα σταυροφορικό βασίλειο.
Το εν λόγω σταυροφορικό βασίλειο επισήμως ιδρύθηκε το 1197 και καταλύθηκε το 1489.
Στο κρυφό για χρόνια νεκροταφείο πέρα των επιτυμβίων πλακών υπάρχει και πιο μεταγενέστερη ταφή καπετάνιου αγγλικού πλοίου με ημερομηνία 1685 αλλά με σύνδεση με τους Ιππότες.
Αυτό όμως που συγκλονίζει είναι η επιτύμβια στήλη του Ιππότη Georgius Barton και της συζύγου του ELIZABETH PFAUZ που σύμφωνα με το Excerpta Cypria (βιβλίο για την ιστορία της Κύπρου) χρονολογούνται γύρω στο 1460 και στο κάτω μέρος υπάρχει το τεκτονικό σύμβολο του Γνώμονα και του Διαβήτη που πιστοποιεί ότι ο Βarton ήταν τέκτονας.
vrethikan-tafi-tektonon-ippoton-stin-kipro_1
ΣυμβολικάΟ Γνώμωνας έχει να κάνει με το γήινο διότι εφάπτεται της Γης Ο Διαβήτης έχει να κάνει το ουράνιο – πνευματικό, διότι από ψηλά σχεδιάζει (Αεί ο Θεός ο Μέγας γεωμετρεί)
Όμως, σύμφωνα με τα στοιχεία, η πρώτη τεκτονική μεγάλη στοά στην ιστορία, η μεγάλη στοά της Αγγλίας, ιδρύθηκε προς τιμή του Γεωργίου του A” την ημέρα του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή, 24 Ιουνίου 1717.
Άρα εδώ έχουμε την απόδειξη ότι ο τεκτονισμός προϋπήρχε σε μια πιο κλειστή ομάδα τουλάχιστον 250 χρόνια πιο πριν. Το blog ΑΝΟΠΑΙΑ ΑΤΡΑΠΟΣ για λόγους «ασφαλείας του χώρου» δεν αποκαλύπτει σε ποιο μοναστήρι βρίσκονται οι τάφοι.
Το Βασίλειο της Κύπρου ήταν ένα Σταυροφορικό Βασίλειο κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Ιδρύθηκε το 1197, έξι χρόνια μετά από την κατάληψή της Κύπρου από τον Ριχάρδο το Λεοντόκαρδο το 1191, κατά την Γ” Σταυροφορία. Καταλύθηκε όταν το 1489 η Βασίλισσα Αικατερίνη Κορνάρο παραχώρησε, ως κληρονομιά, το νησί στη Βενετία.
Κατά την Γ” Σταυροφορία ο στόλος του Ριχάρδου μετά από μία καταιγίδα προσορμίστηκε στην Κύπρο. Είχαν χάσει μερικά καράβια από την καταιγίδα, και σε ένα από αυτά βρίσκονταν η Ιωάννα, η Βερεγγάρια (μέλλουσα σύζυγος του Ριχάρδου) και ένα μεγάλο τμήμα των χρημάτων που είχαν συγκεντρωθεί για τη σταυροφορία.
Λίγες ημέρες αργότερα ανακάλυψαν ότι οι επιβάτες είχαν αιχμαλωτιστεί από τον ηγεμόνα της Κύπρου, τον Ισαάκιο Κομνηνό, τον άνθρωπο που απόσχισε την Κύπρο από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία.
Ο Ριχάρδος κυρίεψε την Κύπρο, απελευθέρωσε τους δικούς του, αιχμαλώτισε τον Ισαάκιο Κομνηνό και πούλησε αμέσως το νησί στους Ναΐτες Ιππότες.
Ένα χρόνο αργότερα οι Ναΐτες Ιππότες επέστρεψαν το νησί στον Ριχάρδο, μετά από εξέγερση των κατοίκων κατά της σκληρής διακυβέρνησης και της βαριάς φορολογίας που είχαν επιβάλει, την οποία κατάπνιξαν στο αίμα το Πάσχα του 1192.
Ο Ριχάρδος το πούλησε στον έκπτωτο Γάλλο βασιλιά της Ιερουσαλήμ Γκι ντε Λουζινιάν, σαν αντάλλαγμα για την παραίτησή του από τα δικαιώματά του στο Βασίλειο της Ιερουσαλήμ.
Το 1197, όταν στην εξουσία ήταν ο αδελφός του Γκι, ο Αμορί ή Αμάλριχος, η Κύπρος αναγνωρίστηκε ως Βασίλειο. Το Βασίλειο της Κύπρου αποδείχθηκε το μακροβιότερο από τις κατακτήσεις των Σταυροφόρων, μέχρι το 1489 και κρατήθηκε ως Βενετική κτήση μέχρι το 1571, όταν έπεσε στα χέρια των Τούρκων.
apocalypsejohn

Η Ιατρική στις Βενετικές κτήσεις στη Μεσσηνία τον Μεσαίωνα..

  Μετά την Τέταρτη Σταυροφορία (1204), οι Βενετοί εγκαθίδρυσαν στατηγικά λιμάνια στη Μεσσηνία: Μεθώνη (Modon) και Κορώνη (Coron) λειτούργησα...