Τρείς καλές τακτικές για να αντιμετωπίσεις το άγχος σου τις οποίες δεν γνωρίζεις!

Τρία Brain Hacks που ΔΕΝ Ξέρεις

Άγχος για δουλειά; Πρέπει να τελειώσεις "χθες" μια εργασία; 

Η λίστα των πραγμάτων που πρέπει να κάνεις φαίνεται ατελείωτη; 😫

Το άγχος δεν είναι κακό από μόνο του. 

Είναι ένα σήμα από το μυαλό και το σώμα σου ότι κάτι χρειάζεται προσοχή. 

Το κλειδί δεν είναι να το εξαφανίσεις, αλλά να το διαχειριστείς έξυπνα.

Η επιστήμη λέει ότι διαφορετικά είδη άγχους χρειάζονται και διαφορετικές στρατηγικές. 

Διάλεξε τη δική σου:

1. Για το «Καθημερινό» Άγχος & την Υπερφόρτωση Πληροφοριών 🧠

Αισθάνεσαι ότι «βράζει» το μυαλό σου, και δυσκολεύεσαι να συγκεντρωθείς και ξεχνάς πράγματα;

Brain Hack: Η Τεχνική «Σκούπα & Καθαρισμός»

Δεν μπορείς να σκεφτείς γιατί το νοητικό σου «γραφείο» είναι γεμάτο αχρείαστα. 

Πάρε 5 λεπτά από τον χρόνο σου και κάνε τα εξής:

Μάζεψε όλες τις σκέψεις από το κεφάλι σου και γράψτες σε μια λίστα.

 Όλες. 

Από το «πρέπει να στείλω αυτό το email» μέχρι το «να πλύνω τα πιάτα».

Τώρα, δες τη λίστα και διάλεξε μόνο ένα πράγμα να κάνεις αμέσως. 

Ιεράρχησε τα! 

Δεν γίνονται όλα ταυτόχρονα! 

Ξεκίνα με το πρώτο και τα υπόλοιπα, τα βλέπεις αργότερα. 

2. Για τον Πανικό & τον Εσωτερικό Κριτή 😰

Αισθάνεσαι παράλυση, αυτοκριτική («δεν μπορώ», «θα αποτύχω»), καταστροφικές σκέψεις;

Brain Hack: Το «Κουμπί reset» της Αναπνοής

Όταν το σύστημα πανικού είναι ενεργοποιημένο, η λογική είναι απενεργοποιημένη. 

Πρέπει να «κάνεις reboot» το νευρικό σου σύστημα.

Η Τεχνική 4-7-8: Κλείσε τα μάτια σου.

Εισπνέεις από τη μύτη μετρώντας μέχρι το 4.

Κρατάς την ανάσα σου μετρώντας μέχρι το 7.

Εκπνέεις από το στόμα σου μετρώντας μέχρι το 8.

Επανάλαβε 3-4 φορές. Αυτή η τεχνική αναγκάζει το σώμα σου να ηρεμήσει αμέσως.

3. Για το Σωματοποιημένο Άγχος & την Ένταση 💪

Σφιγμένα νεύρα στον λαιμό και στους ώμους, δυσκολία στην αναπνοή, αίσθηση «πνιγμού».

Brain Hack: Το «Παιχνίδι» των 5 Αισθήσεων

Φέρε την προσοχή σου στο "εδώ και τώρα" και μακριά από τις αγχωτικές σκέψεις.

Σταμάτα και εντόπισε:

5 πράγματα που βλέπεις γύρω σου (π.χ. το ποτήρι στο γραφείο, ένα βιβλίο, το χρώμα του τοίχου).

4 πράγματα που ακούς (π.χ. τον κλιματισμό, ένα αυτοκίνητο έξω, την αναπνοή σου).

3 πράγματα που αγγίζεις (π.χ. την υφή του πληκτρολογίου, την τραχύτητα από το μπλουζάκι σου, τη θερμοκρασία του αέρα).

2 πράγματα που μυρίζεις (π.χ. τον καφέ, το άρωμα του απορρυπαντικού).

1 πράγμα που γεύεσαι (π.χ. πιες μια γουλιά νερό).

Προσπάθησε τα και πιστεύω ότι θα τα καταφέρεις...

Κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε και πρέπει να αντιμετωπισθούν!

Το μυαλό σου είναι το πιο ισχυρό σου εργαλείο. 

Μάθε να το προγραμματίζεις, όχι να το αγνοείς.

#αγχος #brainhacks #διαχείρισηαγχους #ψυχολογία #mentalhealth #selfcare #wellbeing #tips #psychologygr

Η Ανάσταση του Λέοντος Τολστόη

 

Η Δομή της Πλατωνικής Φιλοσοφίας μέσα από την «Εισαγωγή των Δογμάτων Πλάτωνος» του Αλκίνοου

1.0 Εισαγωγή

Η «Εισαγωγή των Δογμάτων Πλάτωνος» του Αλκίνοου, φιλοσόφου του Μέσου Πλατωνισμού (2ος αι. μ.Χ.), αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα σωζόμενα εγχειρίδια που επιχειρούν να παρουσιάσουν τη σκέψη του Πλάτωνα με συστηματικό και οργανωμένο τρόπο. Σε μια εποχή που η φιλοσοφία αναζητούσε δογματική συνοχή, ο Αλκίνοος δεν παραθέτει απλώς αποσπάσματα, αλλά οργανώνει το σύνολο των πλατωνικών ιδεών σε ένα συνεκτικό φιλοσοφικό οικοδόμημα. Το έργο του συνιστά μια πολύτιμη πύλη εισόδου στον πλατωνισμό, όχι μόνο όπως αυτός διαμορφώθηκε αιώνες μετά τον θάνατο του ιδρυτή της Ακαδημίας, αλλά και όπως τον αντιλαμβάνονταν οι διανοητές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Το παρόν άρθρο υποστηρίζει ότι η «Εισαγωγή» του Αλκίνοου δεν αποτελεί μια απλή παράθεση, αλλά μια βαθιά ερμηνευτική αναδόμηση της πλατωνικής σκέψης. Μέσα από την αυστηρή ταξινόμηση και την ιεράρχηση των φιλοσοφικών κλάδων, ο Αλκίνοος αποκαλύπτει τη δομική συνοχή και την αλληλεξάρτηση μεταξύ της μεταφυσικής, της γνωσιολογίας, της ηθικής και της πολιτικής φιλοσοφίας του Πλάτωνα, παρουσιάζοντας τον πλατωνισμό ως ένα ολοκληρωμένο σύστημα που προσφέρει έναν συνεκτικό τρόπο θεώρησης του κόσμου και του βίου.

2.0 Ορισμός, Σκοπός και Διαιρέσεις

Για τη θεμελίωση ενός συστήματος σκέψης, η στρατηγική σημασία του αρχικού ορισμού και της ταξινόμησης είναι κεφαλαιώδης. Ο Αλκίνοος, ακολουθώντας αυτή την αρχή, θέτει από την αρχή τις βάσεις για την κατανόηση του πλατωνισμού, οριοθετώντας το πεδίο της φιλοσοφίας και προσδιορίζοντας με σαφήνεια τον τελικό σκοπό της φιλοσοφικής ζωής. Αυτή η θεμελίωση λειτουργεί ως οδικός χάρτης για την πλοήγηση στο σύνθετο πλατωνικό οικοδόμημα.

2.1 Ο Βίος του Φιλοσόφου και ο Τελικός Σκοπός

Στο Κεφάλαιο Β', ο Αλκίνοος εισάγει τη διάκριση μεταξύ του θεωρητικού και του πρακτικού βίου, αποδίδοντας σαφή υπεροχή στον πρώτο. Ο θεωρητικός βίος, που συνίσταται στη «γνώσει τῆς ἀληθείας», είναι ανώτερος και τιμιότερος, ενώ ο πρακτικός, που αφορά τις πράξεις μέσω του σώματος, έπεται. Ωστόσο, οι δύο βίοι δεν είναι ασύνδετοι. Ο τελικός σκοπός της φιλοσοφίας, ο οποίος αποτελεί και τον σκοπό της ανθρώπινης ζωής, είναι η ὁμοίωσις Θεῷ κατὰ τὸ δυνατόν (ομοίωση με τον Θεό, στο μέτρο του δυνατού). Αυτός ο υπέρτατος στόχος επιτυγχάνεται μέσα από την άσκηση της αρετής (που συνδέεται με τον πρακτικό βίο) και, κυρίως, μέσα από τη θεωρητική γνώση της αλήθειας και των πρώτων αρχών, μια γνώση που μας εξομοιώνει με τη θεία φύση.

2.2 Οι Κλάδοι της Φιλοσοφίας

Αφού θέτει τον τελικό σκοπό, ο Αλκίνοος προχωρά στο Κεφάλαιο Γ' στην τριμερή διαίρεση της φιλοσοφίας, μια ταξινόμηση που οργανώνει το σύνολο της πλατωνικής διδασκαλίας:

• Θεωρητική Φιλοσοφία: Αφορά τη γνώση των όντων και υποδιαιρείται σε τρία μέρη, με βάση το αντικείμενο της έρευνάς τους:
  • Θεολογία: Η επιστήμη των πρώτων, αιώνιων και νοητών αιτιών, δηλαδή του Θεού και των Ιδεών.
  • Φυσική: Η μελέτη του αισθητού κόσμου, της γένεσης και της τάξης του σύμπαντος.
  • Μαθηματικά: Η διερεύνηση των αφηρημένων μαθηματικών αντικειμένων, που κατέχουν ενδιάμεση θέση μεταξύ του νοητού και του αισθητού.
• Πρακτική Φιλοσοφία: Αφορά την ανθρώπινη πράξη και την οργάνωση του βίου. Υποδιαιρείται επίσης σε τρία μέρη:
  • Ηθική: Η διαμόρφωση του χαρακτήρα και η επίτευξη της αρετής σε ατομικό επίπεδο.
  • Οικονομική: Η ορθή διαχείριση του οίκου.
  • Πολιτική: Η οργάνωση της ιδανικής πολιτείας και η διακυβέρνηση.

Αυτή η αρχική ταξινόμηση δεν είναι απλώς σχηματική. Προετοιμάζει το έδαφος για την εξέταση των εργαλείων που απαιτούνται για την επίτευξη της φιλοσοφικής γνώσης, οδηγώντας μας λογικά στην επόμενη ενότητα, που είναι αφιερωμένη στη γνωσιολογία και τη διαλεκτική μέθοδο.

3.0 Ο Δρόμος προς την Αλήθεια

Στο πλατωνικό σύστημα, όπως το παρουσιάζει ο Αλκίνοος, η γνωσιολογία και η μεθοδολογία κατέχουν κεντρικό ρόλο. Η κατανόηση του πώς γνωρίζουμε είναι αδιαχώριστη από το τι μπορούμε να γνωρίσουμε. Η ορθή μέθοδος δεν είναι απλώς ένα εργαλείο, αλλά η ίδια η οδός που οδηγεί την ψυχή από τον κόσμο των αισθήσεων και της δόξας στον κόσμο της αλήθειας και της επιστήμης.

3.1 Το Κριτήριο της Αλήθειας

Στο Κεφάλαιο Δ', ο Αλκίνοος αναλύει τη διττή έννοια του κριτηρίου της αλήθειας. Κάνει μια θεμελιώδη διάκριση μεταξύ:

• του «υφ' ου κρίνεται»: του υποκειμένου ή του παράγοντα που κρίνει, ο οποίος είναι ο λόγος του φιλοσόφου.
• του «δι' ου κρίνεται»: του οργάνου μέσω του οποίου επιτελείται η κρίση, το οποίο είναι ο «λόγος φυσικός».

Αυτή η διάκριση θεμελιώνει μια ορθολογική προσέγγιση της γνώσης. Ο «λόγος φυσικός» είναι το καθολικό, ακατέργαστο όργανο της λογικής που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Ο φιλόσοφος, μέσω της εκπαίδευσης και της διαλεκτικής, οφείλει να το γυμνάσει και να το τελειοποιήσει, ώστε να το μετατρέψει στον έγκυρο και αυθεντικό «λόγο» που κρίνει την αλήθεια.

3.2 Επιστήμη, Δόξα και Αίσθηση

Στο ίδιο κεφάλαιο, ο Αλκίνοος αποσαφηνίζει την πλατωνική διάκριση μεταξύ της επιστήμης (ἐπιστήμη) και της δόξας (δόξα). Η επιστήμη έχει ως αντικείμενό της τα αιώνια και αμετάβλητα νοητά όντα, δηλαδή τις Ιδέες. Η γνώση αυτή είναι σταθερή και αληθής. Αντίθετα, η δόξα αφορά τον μεταβλητό και φθαρτό κόσμο των αισθητών πραγμάτων. Η δόξα βρίσκεται μεταξύ γνώσης και άγνοιας, καθώς τα αντικείμενά της είναι μιμήσεις των αληθινών όντων. Αυτή η οντολογική και γνωσιολογική ιεραρχία ορίζει με σαφήνεια τα όρια και τις δυνατότητες της ανθρώπινης γνώσης.

3.3 Η Διαλεκτική ως Βασιλική Οδός

Η μέθοδος που επιτρέπει στην ψυχή να υπερβεί τη δόξα και να φτάσει στην επιστήμη είναι η διαλεκτική. Στα Κεφάλαια Ε' και ΣΤ', ο Αλκίνοος την παρουσιάζει ως τη «βασιλική οδό» της φιλοσοφίας, αναλύοντας τις τέσσερις βασικές διαδικασίες της:

1. Διαίρεση: Η ανάλυση ενός γένους στα είδη που το αποτελούν, προκειμένου να κατανοηθεί η εσωτερική του δομή.
2. Ορισμός: Η διατύπωση της ουσίας ενός πράγματος, η οποία προκύπτει από τη διαδικασία της διαίρεσης.
3. Ανάλυση: Η ανωτέρα πορεία του νου, κατά την οποία ο φιλόσοφος ξεκινά από υποθέσεις και ανέρχεται προς τις «αναπόδεικτες αρχές», δηλαδή τις Ιδέες και τελικά το Αγαθόν.
4. Επαγωγή: Η αντίστροφη πορεία, κατά την οποία ο νους μεταβαίνει από την εξέταση των επιμέρους παραδειγμάτων στη σύλληψη του καθολικού ορισμού.

Για τον Αλκίνοο, η διαλεκτική δεν είναι μια αόριστη τέχνη, αλλά μια αυστηρά δομημένη επιστήμη που χρησιμοποιεί ως εργαλεία τη λογική, δηλαδή τη θεωρία των προτάσεων και των συλλογισμών (ΚΕΦ. ΣΤ'). Η διαλεκτική είναι, συνεπώς, η πρακτική οδός για την ανάβαση της ψυχής· ο στόχος δεν είναι απλώς η γνώση των Ιδεών, αλλά η εξομοίωση με τον θείο Νου του οποίου οι Ιδέες αποτελούν τις νοήσεις, εκπληρώνοντας έτσι τον τελικό σκοπό της φιλοσοφίας.

Έχοντας καθορίσει τη μέθοδο για την απόκτηση της γνώσης, το επόμενο λογικό βήμα είναι η εφαρμογή της στο ύψιστο αντικείμενό της: την ίδια τη φύση της πραγματικότητας, δηλαδή τη μεταφυσική.

4.0 Οι Πρώτες Αρχές της Πραγματικότητας

Αφού εδραίωσε τη μέθοδο για την απόκτηση της γνώσης, ο Αλκίνοος στρέφεται τώρα στο ύψιστο αντικείμενό της: τη μεταφυσική αρχιτεκτονική της πραγματικότητας, η οποία αποτελεί το ακλόνητο θεμέλιο για ολόκληρο το πλατωνικό σύστημα. Εδώ θεμελιώνονται οι πρώτες αρχές που διέπουν όχι μόνο τη δομή του σύμπαντος, αλλά και την ανθρώπινη ύπαρξη και τον τελικό της σκοπό.

4.1 Οι Τρεις Θεμελιώδεις Αρχές

Στα Κεφάλαια Θ' και Ι', ο Αλκίνοος συστηματοποιεί την πλατωνική μεταφυσική γύρω από τρεις θεμελιώδεις αρχές (ἀρχαί) του παντός: τον Θεό, τις Ιδέες και την Ύλη.

• Ο Πρώτος Θεός: Τοποθετείται στην κορυφή της οντολογικής ιεραρχίας. Ταυτίζεται με τον Νου και το Αγαθόν, μια ταύτιση κρίσιμη, καθώς ο τελικός σκοπός της ομοίωσης είναι η ομοίωση με αυτό το συγκεκριμένο Αγαθόν. Είναι αιώνιος, άρρητος (δεν μπορεί να περιγραφεί πλήρως με λόγια), αυτοτελής (τέλειος καθ' εαυτόν) και αποτελεί την ποιητική αιτία, δηλαδή τον «πατέρα και ποιητή» των πάντων. Η γνώση του είναι δυνατή όχι άμεσα, αλλά έμμεσα, μέσω δύο οδών: της αφαίρεσης, δηλαδή της αφαίρεσης όλων των υλικών ιδιοτήτων, και της αναλογίας, όπως το Αγαθόν είναι για τον νοητό κόσμο ό,τι ο ήλιος για τον αισθητό.
• Οι Ιδέες: Σε μια ερμηνευτική κίνηση χαρακτηριστική του Μέσου Πλατωνισμού, που εσωτερικεύει τις Ιδέες στον θείο νου, ο Αλκίνοος τις ορίζει ως τις νοήσεις του Πρώτου Θεού (νόησις Θεοῦ). Λειτουργούν ως τα αιώνια και αμετάβλητα παραδείγματα (παραδειγματική αιτία) με βάση τα οποία ο Θεός δημιουργεί και οργανώνει τον αισθητό κόσμο.
• Η Ύλη: Η ύλη είναι η τρίτη αρχή. Περιγράφεται ως ένα άμορφο, άποιο και αιώνιο υπόστρωμα (ὑποκείμενον) που δέχεται τις μορφές που της επιβάλλει ο Δημιουργός, σύμφωνα με τα ιδεατά πρότυπα. Είναι η αρχή της πολλαπλότητας, της μεταβολής και της ατέλειας στον αισθητό κόσμο.

4.2 Κοσμολογία: Η Τάξη του Σύμπαντος

Η κοσμολογία του Αλκίνοου (ΚΕΦ. ΙΒ') περιγράφει τη διαδικασία με την οποία ο Δημιουργός Θεός επιβάλλει τάξη στο αρχέγονο χάος της ύλης. Αυτή η δημιουργία δεν είναι μια πράξη που συμβαίνει στον χρόνο, αλλά μια αιώνια σχέση εξάρτησης. Ο Θεός, ως αγαθός, χρησιμοποίησε ως εργαλεία τα μαθηματικά πρότυπα και την αναλογία, η οποία αποτελεί τον θεϊκό δεσμό που συνέχει τα στοιχεία του σύμπαντος. Αυτή η κοσμική τάξη αποτελεί το τέλειο έλλογο πρότυπο που η ψυχή του φιλοσόφου επιδιώκει να μιμηθεί.

Κεντρικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία κατέχει η Ψυχή του Κόσμου (ΚΕΦ. ΙΔ'). Ο Θεός τη δημιουργεί ως μια ενδιάμεση οντότητα μεταξύ του αδιαίρετου νοητού κόσμου και του διαιρετού αισθητού κόσμου. Η Ψυχή του Κόσμου είναι η αρχή της κίνησης, της ζωής και της τάξης στο σύμπαν, εμψυχώνοντας το σώμα του κόσμου και διασφαλίζοντας την αρμονική λειτουργία του.

Η κοσμική τάξη, που πηγάζει από έναν αγαθό και νοήμονα Θεό, θέτει το πλαίσιο μέσα στο οποίο καλούμαστε να κατανοήσουμε τη φύση της δικής μας ψυχής και να ευθυγραμμίσουμε τη ζωή μας με την παγκόσμια αρμονία.

5.0 Η Φύση και το Τέλος του Ανθρώπου

Με το μεταφυσικό και κοσμολογικό πλαίσιο σταθερά εδραιωμένο, ο Αλκίνοος προχωρά λογικά στην τοποθέτηση του ανθρώπου εντός αυτής της θείας τάξης. Η πλατωνική ψυχολογία και ηθική δεν είναι ανεξάρτητοι κλάδοι, αλλά άμεσες συνέπειες της μεταφυσικής, καθώς περιγράφουν την πορεία μέσω της οποίας η ατομική ψυχή μπορεί να αντικατοπτρίσει την κοσμική αρμονία και να επιτύχει τον τελικό της σκοπό (τέλος).

5.1 Η Αθανασία και η Δομή της Ψυχής

Στο Κεφάλαιο ΚΕ', ο Αλκίνοος παραθέτει τα βασικά πλατωνικά επιχειρήματα για την αθανασία της ψυχής. Δίνει έμφαση στη θεωρία της ανάμνησης (ἀνάμνησις), σύμφωνα με την οποία η μάθηση είναι ανάκληση γνώσεων που η ψυχή κατείχε πριν την ενσάρκωσή της. Το σημαντικότερο, όμως, επιχείρημα βασίζεται στον ορισμό της ψυχής ως αυτενέργητης και αιώνιας αρχής της κίνησης («ἀρχὴ κινήσεως αὐτοκίνητος»). Επειδή είναι η πηγή κάθε κίνησης και ζωής, δεν μπορεί η ίδια να υπόκειται σε θάνατο.

Στη συνέχεια (ΚΕΦ. ΚΓ' και ΚΔ'), ο Αλκίνοος περιγράφει την τριμερή δομή της ψυχής, αντιστοιχίζοντας κάθε μέρος της με μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος:

1. ΤηνΛογική: Το έλλογο μέρος, η έδρα της λογικής και της σκέψης, που εδρεύει στον εγκέφαλο (κεφαλή).
2. Το Θυμοειδές: Η έδρα των ευγενών συναισθημάτων, όπως η ανδρεία και η τιμή, που βρίσκεται στην καρδιά.
3. Το Επιθυμητικόν: Η έδρα των σωματικών επιθυμιών και ορέξεων, που τοποθετείται στο ήπαρ.

5.2 Αρετή, Κακία και Ελευθερία της Βούλησης

Η ηθική φιλοσοφία του Πλάτωνα, σύμφωνα με τον Αλκίνοο, βασίζεται στην ιδέα ότι η αρετή είναι η υγεία και η τελειότητα της ψυχής (ΚΕΦ. ΚΗ'). Ορίζεται ως μεσότης (μεσότης) μεταξύ υπερβολής και έλλειψης σε σχέση με τα πάθη (ΚΕΦ. ΚΘ'). Κάθε μέρος της ψυχής έχει τη δική του αρετή, ενώ η αρμονική συνύπαρξή τους οδηγεί στη συνολική αρετή της δικαιοσύνης. Αυτή η ψυχική υγεία είναι η ίδια η κατάσταση της ομοίωσης με τον Θεό, καθώς αντικατοπτρίζει την τέλεια τάξη του σύμπαντος που κυβερνάται από τον θείο Νου.

Μέρος της Ψυχής	Αντίστοιχη Αρετή	Περιγραφή
Λογική	Σοφία / Φρόνησις	Η γνώση του καλού και του κακού.
Θυμοειδές	Ἀνδρεία	Η υποταγή του θυμού στον λόγο για το τι είναι δίκαιο.
Επιθυμία	Σωφροσύνη	Ο έλεγχος των επιθυμιών από τη λογική.
Όλη η Ψυχή	Δικαιοσύνη	Η αρμονία των τριών μερών, όπου το καθένα πράττει το δικό του έργο.

Ο Αλκίνοος αναλύει επίσης δύο κεντρικά ηθικά δόγματα. Πρώτον, το δόγμα ότι «η μεν αρετή εκούσιον, η δε κακία ακούσιον» (ΚΕΦ. Λ'). Κανείς δεν επιλέγει το κακό γνωρίζοντάς το ως κακό· η κακία πηγάζει από την άγνοια του αληθινού αγαθού. Δεύτερον, εξετάζει τη σχέση μεταξύ Ειμαρμένης και ελεύθερης βούλησης (αὐτεξούσιον) (ΚΕΦ. ΚΣΤ'). Τονίζει ότι, ενώ τα γεγονότα εντάσσονται σε μια ευρύτερη κοσμική τάξη (Ειμαρμένη), οι ανθρώπινες πράξεις παραμένουν στην ευθύνη του ατόμου.

5.3 Η Πολιτική ως Εφαρμογή της Ηθικής

Η πολιτική φιλοσοφία (ΚΕΦ. ΛΓ') αποτελεί την προέκταση και εφαρμογή της ηθικής σε συλλογικό επίπεδο. Η ιδανική Πολιτεία δομείται κατ' αναλογίαν προς την τριμερή ψυχή:

• Οι φύλακες-βασιλείς (το βουλευόμενον) αντιστοιχούν στην λογική.
• Οι επίκουροι (το πολεμικόν) αντιστοιχούν στο θυμοειδές.
• Οι δημιουργοί (το χρηματιστικόν) αντιστοιχούν στο επιθυμητικό.

Η δικαιοσύνη στην πόλη, όπως και στην ψυχή, επιτυγχάνεται όταν κάθε τάξη επιτελεί τον ρόλο που της αρμόζει, υπό την καθοδήγηση των σοφότερων, δηλαδή των φιλοσόφων-βασιλέων. Ο φιλόσοφος-βασιλέας είναι η πολιτική ενσάρκωση της επιτυχούς ομοίωσης με τον Θεό, μια ψυχή της οποίας η εσωτερική αρμονία εκπορεύεται για να δομήσει την πόλη κατ' εικόνα της.

Έχοντας καλύψει το σύνολο του πλατωνικού συστήματος, απομένει να εξαχθούν τα τελικά συμπεράσματα για τη συνθετική συνεισφορά του Αλκίνοου.

Η «Εισαγωγή των Δογμάτων Πλάτωνος» του Αλκίνοου αποτελεί ένα έργο μνημειώδους σημασίας για την κατανόηση της πλατωνικής φιλοσοφίας, όχι ως μιας συλλογής διάσπαρτων διαλογικών αναζητήσεων, αλλά ως ενός στέρεου και ολοκληρωμένου φιλοσοφικού συστήματος. Όπως αναλύθηκε, ο Αλκίνοος προσφέρει μια εξαιρετικά δομημένη και συστηματική πύλη εισόδου στον πλατωνισμό, ξεκινώντας από τον ορισμό και τον σκοπό της φιλοσοφίας και καταλήγοντας στην εφαρμογή των αρχών της στην ηθική και την πολιτική ζωή.

Η συνολική σημασία της «Εισαγωγής» έγκειται στην ικανότητά της να καταδεικνύει την εσωτερική λογική και τη βαθιά συνοχή της πλατωνικής σκέψης. Ο Αλκίνοος αναδεικνύει πώς η μεταφυσική θεωρία των αρχών θεμελιώνει τη γνωσιολογία, η οποία με τη σειρά της απαιτεί μια συγκεκριμένη μεθοδολογία για την προσέγγιση της αλήθειας. Αυτό το θεωρητικό πλαίσιο καθορίζει την ψυχολογία και την ηθική, καθώς ο τελικός σκοπός του ανθρώπου, η ὁμοίωσις Θεῷ, δεν είναι παρά η εναρμόνιση της ψυχής με τις αιώνιες αρχές της πραγματικότητας. Με τον τρόπο αυτό, ο Αλκίνοος παρουσιάζει τον πλατωνισμό ως ένα ενιαίο και συνεκτικό οικοδόμημα, όπου η θεωρία συνδέεται άρρηκτα με την πράξη. Το συστηματικό του εγχείρημα όχι μόνο διαφύλαξε την πλατωνική παράδοση για το ρωμαϊκό κοινό, αλλά προετοίμασε και το έδαφος για τις μεγάλες μεταφυσικές συνθέσεις του ύστερου Νεοπλατωνισμού.

(δια χειρός αλεξίου με πηγές από το αχανές διαδίκτυο)

Πίστη και Ελπίδα στον Ορισμό του Δάντη (Adolfo Faggi)

faggi-fede-speranza-nella-definizione-di-dante-pdffrom aldebaran36

Τα αποσπάσματα προέρχονται από μια δημοσίευση του Adolfo Faggi με τίτλο "Πίστη και Ελπίδα στον Ορισμό του Δάντη", η οποία χρονολογείται το 1935 και εκδόθηκε στο Τορίνο. 

Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από τους τόμους 70 των Πρακτικών της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών του Τορίνο, του έτους 1934-35. 

Ο συγγραφέας, ο οποίος σημειώνεται ως Μέλος του Εθνικού Συλλόγου, παρουσίασε αυτή τη σημείωση σε συνεδρίαση στις 7 Φεβρουαρίου του 1935. 

Το κύριο θέμα της εργασίας είναι η διευκρίνιση του νοήματος των ελπιζομένων πραγμάτων στον ορισμό του Δάντη σε αντιπαράθεση με τη Λατινική Βουλγάτα και η εξέταση της σχέσης μεταξύ πίστης και ελπίδας υπό τη χριστιανική έννοια. 

Ο Faggi αναλύει συγκεκριμένα το πώς ο Δάντης αντιλαμβάνεται την πίστη και την ελπίδα, συζητώντας ταυτόχρονα τις ερμηνείες άλλων μελετητών, όπως ο Prof. Annibale Pastore. 

 Το κείμενο του Adolfo Faggi επικεντρώνεται στη διευκρίνιση του νοήματος των «ελπιζομένων πραγμάτων» (cose sperate) στον ορισμό που δίνει ο Δάντης για την Πίστη, συγκρίνοντάς το με το κείμενο του Παύλου (Vulgate), και καθορίζοντας τη σχέση μεταξύ Πίστης και Ελπίδας υπό τη χριστιανική έννοια. 

Η ανάλυση του Faggi είναι θεμελιώδης, καθώς διερευνά τις θεολογικές αρετές μέσα από το πρίσμα της φιλολογικής και εννοιολογικής ακρίβειας, κυρίως όσον αφορά τη μετάφραση και την ερμηνεία των λατινικών όρων που χρησιμοποιήθηκαν στη μεσαιωνική θεολογία.

 Ι. Ο Ορισμός της Πίστης (Fede) Ο Δάντης, στο Paradiso (Κάντο XXIV, 64-65), δίνει τον περίφημο ορισμό της Πίστης: «Fede è sustanza di cose sperate / Ed argumento delle non parventi» (Πίστη είναι η ουσία των ελπιζομένων  (και επιχείρημα αυτών που δεν φαίνονται). 

Αυτός ο ορισμός είναι γνωστό ότι προέρχεται από την Επιστολή του Αγίου Παύλου προς Εβραίους (Εβρ. ΧΙ, 1): «ἔστι δὲ πίστις ἐλπιζομένων ὑπόστασις, ἔλεγχος οὐ βλεπομένων». 

Ο Faggi εστιάζει σε δύο βασικά ζητήματα ερμηνείας: 

1. Η Έννοια της Substantia (Ουσία/Υπόσταση) Το λατινικό substantia μεταφράζει την ελληνική λέξη «ὑπόστασις». 

Ο Faggi τονίζει ότι ο όρος substantia στον ορισμό της Πίστης δεν πρέπει να εκληφθεί με την αυστηρή φιλοσοφική του έννοια (δηλαδή ως ουσία έναντι συμβεβηκότος), όπως ίσως παρερμηνεύτηκε από σχολιαστές όπως ο Scartazzini. 

Αντιθέτως, ο όρος πρέπει να γίνει δεκτός σύμφωνα με τη λατινική Vulgata, τον Πέτρο Λομβαρδό (Pietro Lombardo) και την ιταλική χρήση. 

Η Substantia νοείται με την κυριολεκτική έννοια του «αυτού που βρίσκεται κάτω, που στηρίζει, που είναι θεμέλιο». 

Σύμφωνα με τον Πέτρο Λομβαρδό, «δια την πίστην υπάρχουσι [subsistunt] και ελπίζονται τα πράγματα και έχουν θεμέλιον (fundamentum)». 

Επομένως, η Πίστη είναι το θεμέλιο των πραγμάτων που ελπίζουμε. 

2. Η Διαμάχη για το Sperate (Ελπιζόμενα) 

Ο Δάντης χρησιμοποιεί τον παθητικό αόριστο μετοχή sperate (ελπισμένες), ενώ κάποιοι μελετητές, όπως ο καθηγητής Pastore, υποστήριξαν ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί ο τύπος sperandum (αυτά που πρέπει να ελπίσουμε), υπονοώντας την αναγκαιότητα. 

Ο Faggi αντικρούει αυτό το επιχείρημα, δηλώνοντας ότι η αλήθεια είναι πως το sperandum της Vulgate μεταφράζει ακριβώς το ελληνικό ἐλπιζομένων. 

Το sperandum (μέλλοντα μετοχή) στο μεσαιωνικό Λατινικό δεν περιλαμβάνει την έννοια της αναγκαιότητας (necessità), αλλά μόνο τη δυνατότητα. 

Ο Δάντης, χρησιμοποιώντας το sperate (σε συμφωνία με το sperabile — ελπιστό), απλώς αναπαρήγαγε τον παύλειο τύπο. 

3. Η Έννοια του Argumento (Επιχείρημα) Η δεύτερη φράση του ορισμού, «argumento delle non parventi» (επιχείρημα των μη φαινομένων), αναφέρεται στο ελληνικό «ἔλεγχος» (elenchos). 

Η Vulgata μεταφράζει το ἔλεγχος ως αποδεικτικό ή διαφανές επιχείρημα. 

Η Πίστη λειτουργεί ως «επιχείρημα» για τα μη φαινόμενα (τα μη παρόντα), διότι αυτά τα «ελπιζόμενα πράγματα» δεν είναι δυνατόν να αποδειχθούν ή να τεκμηριωθούν με άλλο μέσο παρά μέσω της Πίστης. ΙΙ. Ο Ορισμός της Ελπίδας (Speranza) Η Ελπίδα, ως θεολογική αρετή, εξετάζεται από τον Δάντη στο Κάντο XXV του Paradiso. 

1. Ο Χαρακτήρας της Ελπίδας 

Η ουσία της Ελπίδας έγκειται στην προσμονή (attendere). 

Είναι σημαντικό να σημειωθεί η διαφορά μεταξύ του αντικειμενικού και του υποκειμενικού χαρακτήρα της Ελπίδας σε σχέση με την Πίστη. 

Ενώ μπορεί να επιβληθεί η υποχρέωση της Πίστης (βασισμένη στην αποκάλυψη), δεν μπορεί να επιβληθεί η υποχρέωση της Ελπίδας. 

Η Ελπίδα είναι μια υποκειμενική κατάσταση – δεν μπορούμε να επιβάλουμε την ευθυμία ή τον απαισιόδοξο στον άνθρωπο. 

Ο Δάντης αναγνωρίζει τον υποκειμενικό χαρακτήρα της ελπίδας, ειδικά όταν αναφέρει: «La speme, che laggiù innamora» (Η ελπίδα, που εκεί κάτω γοητεύει). 

Αυτή η «υψηλή ελπίδα» (alta spene) αναφέρεται στη δόξα την αιώνια, σε αντίθεση με τις κοσμικές ελπίδες που συχνά οδηγούν σε απογοήτευση. 

2. Ο Ορισμός του Δάντη για την Ελπίδα 

Ο Δάντης ορίζει την Ελπίδα ως: «un attender certo Della gloria futura, il qual produce  Grazia divina e precedente merto» (μια βέβαιη προσμονή Της μελλοντικής δόξας), την οποία παράγουν  Θεία χάρις και προηγούμενη αξία). 

Αυτός ο ορισμός συμφωνεί με τον ορισμό του Πέτρου Λομβαρδού: «Η ελπίδα είναι βέβαιη προσδοκία μελλοντικής μακαριότητας, που προέρχεται από τη Θεία Χάρη και τις προηγούμενες αξίες (meritis praecedentibus)». 

Ο χριστιανικός ορισμός της Ελπίδας, λοιπόν, μετριάζεται, καθώς απαιτεί αναγνώριση των αξιών που η Χάρη επιτρέπει στον άνθρωπο να παράγει. 

ΙΙΙ. Η Σχέση Πίστης και Ελπίδας 

Ο Faggi καταλήγει στο ότι η Πίστη και η Ελπίδα είναι φυσικά και θεολογικά αχώριστες στον χριστιανικό νόμο. 

Όπου υπάρχει Πίστη, η Ελπίδα δεν μπορεί να απουσιάζει. 

Η Πίστη είναι: • Η ουσία/υπόσταση (sustanza) των πραγμάτων που ελπίζονται. • Είναι θεμελιωμένη στη Θεία Αποκάλυψη. 

Η Ελπίδα είναι: • Η προσμονή (attendere) των πραγμάτων που η Πίστη θεμελιώνει. • Είναι παρηγοριά της ψυχής απέναντι στις θλίψεις και τα δάκρυα του κόσμου. • Είναι ένα επιχείρημα κατά της απιστίας και των αμφιβολιών που μπορεί να πολιορκήσουν τη διάνοια σχετικά με την αποκάλυψη. 

Ακόμη και η ύπαρξη μιας «εδραιωμένης θρησκευτικής πίστης» που επιτρέπει την προσδοκία μιας μελλοντικής ζωής (αυτό που οι Άγγλοι αποκαλούν intimations of immortality), δεν είναι η βέβαιη προσμονή της χριστιανικής Ελπίδας, η οποία θεμελιώνεται στην Αποκάλυψη. 

Συνοψίζοντας, ο Faggi επιβεβαιώνει ότι ο Δάντης χρησιμοποιεί τους θεολογικούς όρους της Πίστης και της Ελπίδας με ακρίβεια, βασιζόμενος στις πηγές του (Άγιος Παύλος, Πέτρος Λομβαρδός), αναδεικνύοντας τη θεμελιώδη και αποδεικτική λειτουργία της Πίστης έναντι της βέβαιης προσδοκίας της Ελπίδας. 

 Φιλοσοφική Ερμηνεία και Αξιολόγηση της Ισχύος 

 Το κείμενο του Faggi, «Πίστη και Ελπίδα στον ορισμό του Δάντη», είναι μια ακτινογραφία της ακρίβειας της δαντικής σκέψης. 

Η ισχύς των συμπερασμάτων του βασίζεται στην επιστροφή στις πρωτογενείς πηγές (Άγιος Παύλος και Πέτρος Λομβαρδός) και στη διόρθωση παρερμηνειών που προέκυψαν από την αφαίρεση των όρων από το θεολογικό τους πλαίσιο. 

Ι. Η Ισχύς της Φιλολογικής Διόρθωσης: Η έννοια της Sustanza (Ουσία) Ισχύει απόλυτα η ανάλυση του Faggi όσον αφορά την έννοια της Sustanza (Υπόσταση) στον ορισμό της Πίστης. 

Ο Faggi αποδεικνύει ότι η Πίστη είναι θεμέλιο (fondamento) ή στήριγμα των ελπιζομένων πραγμάτων. Ο ορισμός του Δάντη: «Fede è sustanza di cose sperate» δεν πρέπει να ερμηνεύεται με την αυστηρή φιλοσοφική έννοια της «ουσίας έναντι του συμβεβηκότος» (sustanza e accidente), όπως ίσως παρερμηνεύτηκε από σχολιαστές όπως ο Scartazzini. 

Ο Faggi επιβεβαιώνει ότι η Πίστη είναι η Υπόστασις (substantia) όχι με την αριστοτελική έννοια της φιλοσοφικής ουσίας, αλλά με την κυριολεκτική και λατινική έννοια του «αυτού που βρίσκεται κάτω, που στηρίζει». 

Αυτή η ερμηνεία είναι σύμφωνη με τον Πέτρο Λομβαρδό, ο οποίος λέει ότι «δια την πίστην υπάρχουσι [subsistunt] και ελπίζονται τα πράγματα και έχουν θεμέλιον (fundamentum)». 

Η ισχύς του επιχειρήματος είναι η πιστότητα στη θεολογική γλώσσα. 

ΙΙ. Η Ισχύς της Γραμματικής Ακρίβειας: 

Sperate έναντι Sperandum Ισχύει επίσης η άρνηση του Faggi να δεχτεί την κριτική του Pastore σχετικά με τον μετοχικό τύπο sperate (ελπισμένες) του Δάντη. 

Η διαφωνία αφορούσε το εάν ο Δάντης έπρεπε να χρησιμοποιήσει το sperandum (αυτό που πρέπει να ελπίσουμε, υπονοώντας αναγκαιότητα). 

Τι ισχύει: Ο Faggi αποδεικνύει ότι το λατινικό μέλλον μετοχή (sperandum) στη μεσαιωνική Λατινική δεν περιλαμβάνει απαραίτητα την έννοια της αναγκαιότητας (necessità), αλλά μόνο τη δυνατότητα. Κατά συνέπεια, ο Δάντης χρησιμοποίησε νόμιμα τον τύπο sperate, ο οποίος μεταφράζει ακριβώς το ελληνικό ἐλπιζομένων της Επιστολής του Παύλου. 

Ο Δάντης απλώς αναγνώρισε το sperabile (ελπιστό) με το sperato (ελπισμένο), αναπαράγοντας τον τύπο του πρωτοτύπου χωρίς λάθος. 

ΙΙΙ. Η Ισχύς της Εννοιολογικής Διαφοροποίησης: 

Πίστη ως Υποχρέωση, Ελπίδα ως Υποκειμενική Κατάσταση 

Η πιο σημαντική εννοιολογική συνεισφορά του Faggi είναι η σαφής διάκριση μεταξύ του αντικειμενικού χαρακτήρα της Πίστης και του υποκειμενικού χαρακτήρα της Ελπίδας. 

Τι ισχύει: Είναι μια θεμελιώδης θεολογική και φιλοσοφική αλήθεια (εντός του χριστιανικού πλαισίου) ότι μπορεί να επιβληθεί η υποχρέωση της Πίστης (ως πίστη στην αποκάλυψη), αλλά δεν μπορεί να επιβληθεί η υποχρέωση της Ελπίδας. 

1. Πίστη (Fede): Λειτουργεί ως επιχείρημα (argumento) και αποδεικτικό στοιχείο (prova probante e dimostrativo) για τα πράγματα που δεν γίνονται αντιληπτά. Η Πίστη είναι θεμελιωμένη στην αποκάλυψη. 

2. Ελπίδα (Speranza): Ο χαρακτήρας της είναι υποκειμενικός (stato soggettivo). Ορίζεται ως «μια βέβαιη προσμονή (un attender certo) της μελλοντικής δόξας», η οποία παράγεται από τη Θεία Χάρη και τις προηγούμενες αξίες (precedente merto). 

Αυτή η διάκριση τονίζει ότι, ενώ η Πίστη είναι η νοητική βεβαιότητα που βασίζεται στην αποκάλυψη, η Ελπίδα είναι η ψυχική παρηγοριά και προσδοκία που πηγάζει από αυτή τη βεβαιότητα. 

Συμπέρασμα:

Ο Faggi καταλήγει στο ότι η Πίστη και η Ελπίδα είναι φυσικά και θεολογικά αχώριστες στο χριστιανικό νόμο: «όπου υπάρχει η πίστη, η ελπίδα δεν μπορεί να απουσιάζει». 

Ωστόσο, αναγνωρίζει τη δυνατότητα ύπαρξης πίστης χωρίς την χριστιανική Ελπίδα. 

Κάποιος μπορεί να έχει μια γενική «εδραιωμένη θρησκευτική πίστη» (αυτό που οι Άγγλοι αποκαλούν intimations of immortality), η οποία οδηγεί σε μια πιθανότητα ανανέωσης της ζωής μετά τον θάνατο. Όμως, αυτές οι υποθέσεις δεν αποτελούν τη «βέβαιη προσμονή» της χριστιανικής Ελπίδας, η οποία θεμελιώνεται αποκλειστικά στην Αποκάλυψη. 

Συνεπώς, ισχύει η τελική θέση του Faggi: 

Ο Δάντης παρουσιάζει τις θεολογικές αρετές με απόλυτη ακρίβεια, διατηρώντας την Πίστη ως το αντικειμενικό, αποδεικτικό θεμέλιο, και την Ελπίδα ως την υποκειμενική, βέβαιη προσδοκία της σωτηρίας, καθιστώντας τις αχώριστες, αλλά διακριτές. 

 dia xeiros alexiou 

 με πηγές από το διαδίκτυο

Τίποτα Δεν Πηγάζει Εκ Του Μηδενός Και Τίποτα Δεν Αποσκοπεί Εις Το Μηδέν!

Έχουμε αναρωτηθεί ποτέ όλοι μας γιατί πράττουμε έτσι όπως πράττουμε

σε συγκεκριμένες περιπτώσεις;

Γιατί κάνουμε αυτό και όχι εκείνο;

Τι μας ωθεί και ενεργούμε έτσι και όχι αλλιώς;

Υπάρχει εξήγηση για όλα αυτά…

Θα την δούμε παρακάτω εξετάζοντας όλες τις πτυχές που αφορούν το

θέμα...

Η ανθρώπινη ψυχή είναι ένας λαβύρινθος..

Άβυσσος νοημάτων σκέψεων φανερών και κρυφών...

Κάθε πράξη, κάθε λέξη, κάθε

σιωπή φέρει μέσα της έναν κρυφό κώδικα ένα «γιατί».

Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί: «Γιατί το έκανε αυτό; Τι τον ώθησε; Θα

μπορούσε να πράξει διαφορετικά;»

η συνέχεια παρακάτω...

Τίποτα Δεν Πηγάζει Εκ Του Μηδενός Και Τίποτα Δεν Αποσκοπεί Εις Το Μηδέν! by aldebaran

δια χειρός αλεξίου

25.09.2025

Καφέ "Πάνθεον" - Διάλογος με τον Σωκράτη...

Η Συνάντηση έγινε κατόπιν προσκλήσεως του Σωκράτη από τον γράφοντα σε έναν φανταστικό διάλογο που λαμβάνει χώρα σε ένα καφέ του Θησείου...Μια ήσυχη πλατεία στην Αθήνα, αργά το απόγευμα. Ο Αλέξανδρος, νεαρός φιλόσοφος της εποχής μας, συναντά τον Σωκράτη. Ο ήλιος γέρνει και η ατμόσφαιρα είναι κατάλληλη για αναζήτηση νοήματος.

-Σωκράτη, τι είναι ευτυχία;

Σωκράτης: Η ευτυχία, αγαπητέ μου, δεν βρίσκεται στην απόλαυση ούτε στα πλούτη. Είναι η ψυχική αρμονία που προκύπτει όταν η ψυχή μας ακολουθεί το ορθό. Έχεις αναρωτηθεί ποια είναι η φύση της δικής σου ψυχής;

-Μα δεν είναι εύκολο να γνωρίσει κανείς τη δική του ψυχή...

Σωκράτης: Ακριβώς. Γι' αυτό και η φιλοσοφία είναι αναζήτηση. Όχι γιατί γνωρίζουμε, αλλά γιατί θέλουμε να μάθουμε.

-Σωκράτη, αν είχες να ξεκινήσεις από ένα μόνο ερώτημα για να κατανοήσεις τη ζωή, ποιο θα ήταν;

Σωκράτης: Το ίδιο που ρωτώ πάντα: "Τι είναι ο άνθρωπος;" Όλα ξεκινούν από την κατανόηση του εαυτού. Αν δεν γνωρίσουμε ποιοι είμαστε, πώς θα ξέρουμε τι είναι η ευτυχία, η δικαιοσύνη ή η αγάπη;

-Μα πώς μπορεί κανείς να γνωρίσει τον εαυτό του;

Σωκράτης: Με την ερώτηση. Με την αμφιβολία. Και κυρίως με την παραδοχή της άγνοιας. Όποιος νομίζει ότι γνωρίζει, είναι πιο μακριά από την αλήθεια από εκείνον που παραδέχεται πως δεν ξέρει.

-Τότε η ευτυχία δεν είναι η ικανοποίηση των επιθυμιών;

Σωκράτης: Όχι, είναι η αρμονία της ψυχής. Όταν το λογικό μέρος κυβερνά, το θυμοειδές υπηρετεί και το επιθυμητικό δεν καταδυναστεύει. Μόνο τότε η ψυχή είναι ευτυχισμένη.

-Και η δικαιοσύνη; Είναι ό,τι ορίζει ο νόμος;

Σωκράτης: Ο νόμος αλλάζει. Η δικαιοσύνη είναι πιο σταθερή. Είναι η τάξη στην ψυχή και στην πόλη. Όταν κάθε μέρος πράττει το έργο που του αρμόζει χωρίς να υπερβαίνει τα όρια.

-Είμαστε πραγματικά ελεύθεροι;

Σωκράτης: Αν οι επιθυμίες μας κυβερνούν, τότε είμαστε δούλοι. Ελευθερία είναι η εξουσία πάνω στον εαυτό. Όχι η ικανοποίηση όλων των επιθυμιών, αλλά η επιλογή με σύνεση.

-Και η αγάπη, τι είναι;

Σωκράτης: Είναι η επιθυμία του καλού και του ωραίου. Δεν είναι απλώς πάθος ή έλξη. Είναι η δύναμη που μας ωθεί προς την τελείωση και προς τη μόνιμη ένωση με το αληθινό.

-Σωκράτη, το να σου μιλήσει κανείς είναι σαν να κοιτάζει σε καθρέφτη που δείχνει όχι την εικόνα, αλλά την ψυχή.

Σωκράτης: Και τότε ίσως πλησιάζουμε το «γνῶθι σαυτόν». Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις τα πάντα. Αρκεί να θέλεις να μαθαίνεις.

Ο καφές με τον Σωκράτη έλαβε τέλος και όταν έφυγε ξεκίνησε ο συλλογισμός όσων άκουσα και όσων  ένοιωσα..

Τι είναι ο άνθρωπος;

Ο άνθρωπος είναι ον πολύπλοκο, που δεν ταυτίζεται ούτε με το σώμα του ούτε αποκλειστικά με τη σκέψη του. Είναι συγκερασμός σάρκας, ψυχής και πνεύματος, μια ενότητα που αναζητά νόημα στον κόσμο.

Τι είναι το Σώμα και η Ψυχή;

-Σώμα Το υλικό περίβλημα που μας φέρνει σε επαφή με τις αισθήσεις, τον χώρο και το χρόνο.

-Ψυχή Κατοικεί στο εσωτερικό μας. Σύμφωνα με την πλατωνική διάκριση, περιλαμβάνει:

Τη λογική (νοῦς), που επιδιώκει την αλήθεια.

Το θυμοειδές, που φέρει πάθος και φιλοδοξία.

Το επιθυμητικό, που τρέφει τις αισθήσεις και τις φυσικές ανάγκες.

Τι είναι ο Νους και η Λογική;

Η λογική ικανότητα διακρίνει τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα. Είναι η φλόγα που του επιτρέπει:

Να αναζητά το γιατί των φαινομένων

• Να θέτει ερωτήματα για τη δικαιοσύνη, την ελευθερία, την αρετή

• Να δημιουργεί πολιτισμό, φιλοσοφία και επιστήμη

• Ο άνθρωπος είναι κοινωνικό ζώο

• Ο άνθρωπος δεν ζει απομονωμένος. Η πολιτική και η ηθική του διάσταση απορρέει από την ανάγκη να συνυπάρχει:

• Οικογένεια και φιλία

• Πόλη και πολίτευμα

• Κοινά αγαθά και νόμοι

• Η Αναζήτηση του Νοήματος

• Αυτό που περισσότερο τον χαρακτηρίζει είναι η επιθυμία για αυτογνωσία και αλήθεια. Δεν αρκείται στην επιφανειακή ύπαρξη· ψάχνει:

• Την ένωση με το ωραίο και το καλό

• Την αρμονία της ψυχής

• Την υπέρβαση του θανάτου μέσω της γνώσης και της τέχνης

• Αντίθεση και Τάση προς την Τελείωση

• Στον άνθρωπο συναντάμε διαρκείς αντιφάσεις:

• • Θνητότητα και δίψα για αθανασία

  • Περιορισμούς και δημιουργικότητα

  • Αδυναμίες και αρετές

  Κι όμως, αυτές οι αντιφάσεις τον ωθούν σε μια συνεχή πορεία προς την τελείωση.

• Η Ψυχή: Αναλυτική Προσέγγιση

• Η ψυχή συχνά ορίζεται ως το άυλο, ενεργητικό στοιχείο που δίνει ζωή και προσωπικότητα στο σώμα.

  Διεθνώς, υπάρχουν τρεις κύριες φιλοσοφικές προσεγγίσεις:

  • Αρχαία ελληνική (πλατωνική, αριστοτελική)

  • Νεότερη (Καρτέσιος δυαλισμός)

  • Σύγχρονη (ψυχανάλυση, νευροεπιστήμη)

  • Πλατωνική Διαίρεση της Ψυχής

  • Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, η ψυχή αποτελείται από τρία αλληλοϋποστηρικτικά μέρη:

    • Το λογιστικό (νοῦς), που επιδιώκει την αλήθεια και το υπέρτατο αγαθό

    • Το θυμοειδές, φορέα του πάθους, της τιμής και του θάρρους

    • Το επιθυμητικό, που κατευθύνει τις αισθητηριακές ανάγκες και τις υλικές απολαύσεις

    Η ισορροπία ανάμεσα σε αυτά οδηγεί σε αρμονία και αρετή.

  • Αριστοτελική Προσέγγιση

  • Για τον Αριστοτέλη, ψυχή είναι η «μορφή» του σώματος, δηλαδή η αρχή που δίνει οντότητα στο οργανισμό.

    • Φυτική ψυχή: υπεύθυνη για τη θρέψη και την ανάπτυξη

    • Ζωική ψυχή: πρόσθετη αίσθηση και κίνηση

    • Λογική ψυχή: μοναδικά ανθρώπινη, για διάνοια και λογική σκέψη

    Η ψυχή και το σώμα αλληλεξαρτώνται, δεν είναι δύο ανεξάρτητα υποκείμενα.

  • Νεότερες Φιλοσοφικές και Επιστημονικές Θεωρίες

  • 1. Καρτεσιανός Δυαλισμός

       • Το μυαλό (res cogitans) και το σώμα (res extensa) είναι δύο διακριτά είδη.

       • Η αλληλεπίδρασή τους παραμένει φιλοσοφικό μυστήριο.

    2. Ψυχανάλυση (Freud)

       • Δομή: Το ασυνείδητο, το εγώ και το υπερεγώ

       • Η ψυχική σύγκρουση ανάμεσα στις δυνάμεις διαμορφώνει την προσωπικότητα.

    3. Σύγχρονη Νευροεπιστήμη

       • Εξετάζει συνειδητότητα και συναίσθημα με βάση νευρωνικά δίκτυα

       • Αμφισβητεί την ανεξαρτησία της ψυχής από τον εγκέφαλο

       • Η Ψυχή ως Πηγή Συνείδησης και Ηθικής

       • Η ψυχή συνδέεται με:

         • Συνείδηση: το πεδίο της αυτοπαρατήρησης και του ελεύθερου θέλησης

         • Ηθική κρίση: ικανότητα διάκρισης σωστού και λάθους

         • Αυτογνωσία: βαθύτερη κατανόηση των κινήτρων μας

         Με αυτήν διαμορφώνουμε σχέσεις, παίρνουμε αποφάσεις και αναζητούμε νόημα.

       • Με πηγές από το διαδίκτυο

       • δια χειρός αλεξίου

       • 06.08.2025

Τι τρώνε οι μοναχοί του Αγίου Όρους; Μυστικά για καλή υγεία

 

Οι μοναχοί του Αγίου Όρους, φημίζονται για τις ευσεβείς θρησκευτικές πράξεις και τον ασκητικό τρόπο ζωής τους. Μια πτυχή του τρόπου ζωής τους που έχει τραβήξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον είναι η διατροφή τους. Πολλοί αναρωτιούνται τι τρώνε οι μοναχοί του Αγίου Όρους και πώς οι διατροφικές τους επιλογές συμβάλλουν στη συνολική υγεία και ευεξία τους.

Η Μοναστική Διατροφή

Οι μοναχοί του Αγίου Όρους ακολουθούν αυστηρό διατροφικό σχήμα που βασίζεται στις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής νηστείας. Αυτό σημαίνει ότι απέχουν από ορισμένα φαγητά σε καθορισμένες ημέρες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, όπως Τετάρτη, Παρασκευή και κατά τις περιόδους νηστείας της Σαρακοστής και των Χριστουγέννων.

Τι τρώνε?

Ενώ οι συγκεκριμένες τροφές που καταναλώνουν οι μοναχοί του Αγίου Όρους μπορεί να διαφέρουν ανάλογα με την εποχή και το μεμονωμένο μοναστήρι, υπάρχουν κάποιες κοινές βάσεις της μοναστικής διατροφής. Αυτά περιλαμβάνουν:

Λαχανικά: Οι μοναχοί του Αγίου Όρους καταναλώνουν μεγάλη ποικιλία λαχανικών, συμπεριλαμβανομένων των φυλλωδών λαχανικών, των ριζοφόρων λαχανικών και των οσπρίων. Αυτές οι τροφές είναι πλούσιες σε βιταμίνες, μέταλλα και φυτικές ίνες και παρέχουν απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για καλή υγεία.

Φρούτα: Τα φρέσκα φρούτα αποτελούν επίσης σημαντικό μέρος της μοναστικής διατροφής. Οι μοναχοί του Αγίου Όρους απολαμβάνουν μια μεγάλη γκάμα φρούτων, όπως μήλα, πορτοκάλια, αχλάδια και σταφύλια, που προσφέρουν φυσική γλυκύτητα και βασικές βιταμίνες και μέταλλα.

Δημητριακά: Τα δημητριακά ολικής αλέσεως, όπως το σιτάρι, το κριθάρι και η βρώμη, αποτελούν θεμελιώδες μέρος της μοναστικής διατροφής. Αυτά τα τρόφιμα παρέχουν ενέργεια, φυτικές ίνες και βασικά θρεπτικά συστατικά και συχνά καταναλώνονται με τη μορφή ψωμιού, ζυμαρικών και χυλού.

Ξηροί καρποί και σπόροι: Οι ξηροί καρποί και οι σπόροι είναι πλούσια πηγή πρωτεϊνών, υγιεινών λιπαρών και απαραίτητων θρεπτικών συστατικών και συχνά καταναλώνονται από τους μοναχούς του Αγίου Όρους ως σνακ ή προστίθενται στα πιάτα για επιπλέον γεύση και υφή.

Ελαιόλαδο: Το ελαιόλαδο αποτελεί βασικό συστατικό της μεσογειακής διατροφής και χρησιμοποιείται ευρέως από τους μοναχούς του Αγίου Όρους στη μαγειρική και την παρασκευή φαγητού. Είναι πηγή υγιών μονο-
ακόρεστων λιπαρών και αντιοξειδωτικών, τα οποία έχουν συνδεθεί με πολλά οφέλη για την υγεία.

Τι αποφεύγουν;

Σύμφωνα με τις ορθόδοξες χριστιανικές παραδόσεις νηστείας, οι μοναχοί του Αγίου Όρους απέχουν από ορισμένες τροφές, όπως:

Κρέας: Οι μοναχοί του Αγίου Όρους ακολουθούν χορτοφαγική διατροφή και απέχουν από την κατανάλωση κρέατος, πουλερικών και ψαριών. Αυτό γίνεται ως μια μορφή αυτοπειθαρχίας και πνευματικής κάθαρσης.

Γαλακτοκομικά: Εκτός από το κρέας, οι μοναχοί του Αγίου Όρους απέχουν και από την κατανάλωση γαλακτοκομικών προϊόντων, όπως γάλα, τυρί, γιαούρτι, σε περιόδους νηστείας. Αυτό γίνεται για να εξασκήσουμε το μέτρο και τον αυτοέλεγχο.

Τα οφέλη για την υγεία της μοναστικής διατροφής

Οι διατροφικές επιλογές των μοναχών του Αγίου Όρους δεν έχουν μόνο τις ρίζες τους στη θρησκευτική παράδοση αλλά παρέχουν και πολυάριθμα οφέλη για την υγεία. Μερικά από τα βασικά πλεονεκτήματα της μοναστικής διατροφής περιλαμβάνουν:

Υγεία της καρδιάς: Η φυτική φύση της μοναστικής διατροφής, η οποία είναι πλούσια σε φρούτα, λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως και ξηρούς καρπούς, έχει συνδεθεί με μειωμένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων και εγκεφαλικού.

Διαχείριση βάρους: Η υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες της μοναστικής διατροφής βοηθά στην προώθηση των αισθήσεων πληρότητας και μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του βάρους και στον κορεσμό.

Θρεπτική Πυκνότητα: Η ποικιλία φρούτων, λαχανικών, δημητριακών και ξηρών καρπών που καταναλώνουν οι μοναχοί του Αγίου Όρους διασφαλίζει ότι λαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα απαραίτητων βιταμινών, μετάλλων και αντιοξειδωτικών.

Πεπτική υγεία: Η πλούσια σε φυτικές ίνες φύση της μοναστηριακής διατροφής υποστηρίζει την υγιή πέψη και μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη της δυσκοιλιότητας και στην προαγωγή της υγείας του εντέρου.

Συμπερασματικά, οι μοναχοί του Αγίου Όρους ακολουθούν μια απλή αλλά θρεπτική διατροφή που βασίζεται στις αρχές της ορθόδοξης χριστιανικής νηστείας. Με την κατανάλωση ποικιλίας φυτικών τροφών και την αποχή από το κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα τις καθορισμένες ημέρες, οι μοναχοί του Αγίου Όρους μπορούν να διατηρήσουν καλή υγεία και ευεξία. Ίσως υπάρχει σοφία να ακολουθήσουμε το παράδειγμά τους και να υιοθετήσουμε μια δίαιτα που δίνει έμφαση σε ολόκληρα, μη επεξεργασμένα τρόφιμα για τη δική μας υγεία και πνευματική ανάπτυξη.

καλλιέργεια της θετικής σκέψης

Καλημέρα φίλοι μου! Σήμερα, θα εμβαθύνουμε στη μεταμορφωτική δύναμη της θετικής σκέψης. Η έννοια της θετικής σκέψης έχει αποκτήσει ευρεία δημοτικότητα τα τελευταία χρόνια, με πολλούς ανθρώπους να διαφημίζουν τα οφέλη της για την ψυχική υγεία, τη συνολική ευημερία και την επιτυχία στη ζωή. Αλλά τι ακριβώς είναι η θετική σκέψη και πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τη δύναμή της για να βελτιώσουμε τη ζωή μας; Ας το εξερευνήσουμε περαιτέρω.

Κατανόηση της δύναμης της θετικής σκέψης

Η θετική σκέψη είναι κάτι περισσότερο από μια φευγαλέα σκέψη ή μια στιγμή αισιοδοξίας. Είναι μια νοοτροπία που εστιάζει στην εύρεση του καλού σε κάθε κατάσταση, ανεξάρτητα από το πόσο δύσκολη ή δύσκολη μπορεί να είναι. Επιλέγοντας να προσεγγίσουμε τη ζωή με θετική προοπτική, μπορούμε να αλλάξουμε την προοπτική μας, να βελτιώσουμε την ανθεκτικότητά μας και, τελικά, να ζήσουμε πιο ευτυχισμένη, πιο ικανοποιητική ζωή.

Οφέλη της θετικής σκέψης

1. Μειωμένο άγχος: Όταν υιοθετούμε μια θετική νοοτροπία, είμαστε καλύτερα εξοπλισμένοι για να χειριστούμε το άγχος και τις αντιξοότητες. Διατηρώντας μια ελπιδοφόρα και αισιόδοξη στάση, μπορούμε να πλοηγηθούμε στα σκαμπανεβάσματα της ζωής με χάρη και ψυχραιμία.
2. Βελτιωμένη υγεία: Έρευνες έχουν δείξει ότι η θετική σκέψη μπορεί να έχει άμεσο αντίκτυπο στη σωματική μας υγεία. Με τη μείωση των επιπέδων άγχους και την προώθηση της συνολικής ευημερίας, η θετική σκέψη μπορεί να βοηθήσει στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης χρόνιων ασθενειών.
3. Βελτιωμένες σχέσεις: Η θετικότητα είναι μεταδοτική και όταν εκπέμπουμε καλές δονήσεις, είναι πιο πιθανό να προσελκύσουμε θετικά και ομοϊδεατά άτομα στη ζωή μας. Ενθαρρύνοντας μια θετική προοπτική, μπορούμε να ενισχύσουμε τις σχέσεις μας και να οικοδομήσουμε βαθύτερες σχέσεις με τους άλλους.
4. Αυξημένη επιτυχία: Η θετική σκέψη είναι στενά συνδεδεμένη με την επιτυχία τόσο στον προσωπικό όσο και στον επαγγελματικό τομέα. Διατηρώντας μια στάση ικανοποίησης και πιστεύοντας στις ικανότητές μας, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να πετύχουμε τους στόχους μας και να εκπληρώσουμε τις δυνατότητές μας.

Πρακτικές συμβουλές για την καλλιέργεια της θετικής σκέψης

1. Εξασκήστε την ευγνωμοσύνη: Αφιερώστε χρόνο κάθε μέρα για να σκεφτείτε τα πράγματα για τα οποία είστε ευγνώμονες. Εστιάζοντας στις θετικές πτυχές της ζωής σας, μπορείτε να μετατοπίσετε τη νοοτροπία σας προς την αφθονία και την εκτίμηση.
2. Επιβεβαιώσεις: Χρησιμοποιήστε θετικές επιβεβαιώσεις για να ενισχύσετε την πίστη σας στον εαυτό σας και τις ικανότητές σας. Επαναλάβετε φράσεις όπως «Είμαι ικανός», «Μου αξίζει η επιτυχία» και «Είμαι άξιος της αγάπης» για να τονώσετε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή σας.
3. Περιβάλλετε τον εαυτό σας με θετικότητα: Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ανθρώπους που σας ανεβάζουν και σας εμπνέουν. Αποφύγετε τις αρνητικές επιρροές και αναζητήστε άτομα που μοιράζονται τις αξίες και τις πεποιθήσεις σας.
4. Οραματιστείτε την επιτυχία: Αφιερώστε χρόνο για να οπτικοποιήσετε τους στόχους και τις φιλοδοξίες σας. Φαντάζοντάς τον εαυτό σας να πετυχαίνει, μπορείτε να αυξήσετε το κίνητρό σας και να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.
   Συμπέρασμα:
   Συμπερασματικά, η υιοθέτηση της δύναμης της θετικής σκέψης μπορεί να έχει βαθύ αντίκτυπο σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Διατηρώντας μια ελπιδοφόρα και αισιόδοξη νοοτροπία, μπορούμε να μειώσουμε το άγχος, να βελτιώσουμε την υγεία μας, να βελτιώσουμε τις σχέσεις μας και να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας για επιτυχία. Λοιπόν, φίλοι μου, θυμηθείτε να ξεκινάτε κάθε μέρα με χαμόγελο και θετική διάθεση και παρακολουθήστε καθώς ο κόσμος γύρω σας αρχίζει να μεταμορφώνεται. Να έχετε μια υπέροχη μέρα γεμάτη θετικότητα και χαρά!
   
   
   

Χόρχε Μπουκάι: Απαλλαγείτε από τη φυλακή που κλείσατε τον εαυτό σας…

 

Σε ένα από τα βιβλία του, ο Χόρχε Μπουκάι, ο διάσημος Αργεντινός ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας, μιλάει για τη φυλακή που κλείνουμε τον εαυτό μας. Αυτή η φυλακή είναι φτιαγμένη από τα δικά μας λόγια, τις δικές μας σκέψεις, τις δικές μας πεποιθήσεις. Είναι η φυλακή των φόβων μας, των αναστολών μας, των περιορισμών μας.

Ο Μπουκάι μας λέει ότι μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτή τη φυλακή, αλλά πρέπει να το θέλουμε πραγματικά. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, να αμφισβητήσουμε τις πεποιθήσεις μας, να σπάσουμε τα δεσμά που μας κρατούν πίσω.

Για να απελευθερωθούμε από τη φυλακή που κλείσαμε τον εαυτό μας, πρέπει να κάνουμε τα εξής:

Να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε φυλακισμένοι. Πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φυλακισμένοι. Να δούμε ότι οι φόβοι μας, οι αναστολές μας, οι περιορισμοί μας μας κρατούν πίσω από την πλήρη έκφραση του εαυτού μας.

Να αναζητήσουμε την αιτία της φυλάκισής μας. Αφού αναγνωρίσουμε ότι είμαστε φυλακισμένοι, πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία της φυλάκισής μας. Τι είναι αυτό που μας κρατά πίσω; Τι είναι αυτό που φοβόμαστε;

Να αντιμετωπίσουμε την αιτία της φυλάκισής μας. Μόλις εντοπίσουμε την αιτία της φυλάκισής μας, πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά είναι απαραίτητο για να απελευθερωθούμε.

Να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας. Μόλις απελευθερωθούμε από τη φυλακή μας, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς τους φόβους μας, τις αναστολές μας, τους περιορισμούς μας.

Η απελευθέρωση από τη φυλακή που κλείσαμε τον εαυτό μας είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Δεν είναι εύκολη, αλλά είναι εφικτή. Αν θέλουμε να ζήσουμε μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε αυτή τη διαδικασία.

Εδώ είναι μερικές συγκεκριμένες συμβουλές που μπορεί να μας βοηθήσουν να απελευθερωθούμε από τη φυλακή μας:

Μιλήστε με κάποιον που εμπιστεύεστε. Η συζήτηση με κάποιον που μπορούμε να εμπιστευθούμε μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τους φόβους μας και τις πεποιθήσεις μας.

Δοκιμάστε νέες εμπειρίες. Η δοκιμή νέων εμπειριών μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας.

Μάθετε να λέτε "όχι". Το να μάθουμε να λέμε "όχι" είναι σημαντικό για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τις αρνητικές επιδράσεις των άλλων.

Αποφύγετε την αυτοκριτική. Η αυτοκριτική μπορεί να μας εμποδίσει να δούμε τις δυνατότητές μας.

Μάθετε να συγχωρείτε. Το να συγχωρούμε τους άλλους μπορεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από το βάρος του θυμού και της μνησικακίας.

Η απελευθέρωση από τη φυλακή που κλείσαμε τον εαυτό μας είναι μια διαδικασία που μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή. Μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή, χωρίς περιορισμούς.

Δεν χρειάζεται να μιλάς πολύ…

 

Γράφει η Στέλλα Ζαφείρη

Δεν χρειάζεται να μιλάς πολύ. Αρκετά φλυαρεί το μυαλό σου.

Να προσέχεις τι σου λέει, μπορεί να σε παραπλανήσει.

Και να μην αναλώνεσαι. Δεν έχεις να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν, ούτε να τους αλλάξεις γνώμη. Πόσο μάλλον να σε αγαπήσουν για αυτό που είσαι και όχι για αυτό που θα ήθελαν. Δεν είναι ο ρόλος σου να τους πείσεις.

Άνοιξε την πύλη της διαίσθησής σου και δες! Ό,τι δεν σε κάνει να νιώθεις καλά, δεν υπάρχει και λόγος να βρίσκεται στην πραγματικότητά σου. Ό,τι δεν αγγίζει και τις έξι αισθήσεις σου (ναι, έξι), θα σε ρουφήξει.. απομακρύνσου.

Και να μην φοβάσαι, η μοναχικότητα είναι προτιμότερη από την ανούσια παρέα ανθρώπων που δεν σας συνδέει τίποτα – ή σχεδόν τίποτα.

Η μετριότητα δεν θα σε γεμίσει ποτέ, αν ανήκεις σε αυτούς που η κενότητα είναι μη ανεκτή.

Κρατήσου από εσένα και μην αναζητάς να γίνουν στήριγμά σου άλλες ψυχές. Έχουν κι αυτές το δρόμο τους να διανύσουν, όποιος κι αν είναι αυτός. Και είναι σεβαστός. Και πρέπει να τον βρουν μόνοι τους αλλιώς δεν θα απεγκλωβιστούν ποτέ χρησιμοποιώντας δεκανίκια σε κάθε τους βήμα.

Σκέψου και νιώσε, με την ελευθερία που εσύ ορίζεις, χωρίς τους περιορισμούς μιας καλά βολεμένης και αυτοματοποιημένης κοινωνίας. Χρησιμοποίησε την ανεξάρτητη σκέψη για το καλό το δικό σου και του κόσμου όλου. Να αποζητάς το καλό, την ομόνοια και την ευγένεια σε κάθε σου σκέψη και βήμα.

Αγάπα τον εαυτό σου, γιατί σε αυτόν γέρνεις τη ψυχή σου τα βράδια μέχρι να ηρεμήσει – έστω κι αν δεν ηρεμεί ποτέ.

Ερωτεύσου ελεύθερα πνεύματα, δοτικά μεν αλλά ανεξάρτητα. Που δεν θα διστάσουν να σε περιμένουν αν κουραστείς. Κι αν χρειαστεί θα κοντοσταθείς κι εσύ για αυτά με όλο σου το είναι. Που θα ταξιδέψουν μαζί σου ακόμα και νοερά και πάνω από όλα άφοβα.

Ονειρέψου…είναι δημιουργικότητα.

Και γέλα, με τον εαυτό σου, με την ζωή.. γέλα με την καρδιά σου.

Αλλά μην μιλάς πολύ.. Πράξε!

Να αγαπάς τη ζωή σου κι εκείνους που στην κάνουν καλύτερη.

 

Να αγαπάς τη ζωή σου κι εκείνους που στην κάνουν καλύτερη.

Χανόμαστε καθημερινά σε ένα κυνήγι των υποχρεώσεων, των πρέπει, των φιλοδοξιών μας και ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι! Δεν εργαζόμαστε πλέον  για να ζούμε, αλλά ζούμε για να εργαζόμαστε και κυνηγάμε ένα άπιαστο όνειρο, πουλιά ταξιδιάρικα που όσο τα κυνηγάμε τόσο εκείνα πετάνε μακριά μας… τα χρόνια φεύγουν  και περνάμε από μπροστά μας σαν κινηματογραφική ταινία οι μέρες , οι ώρες , οι στιγμές, άλλοτε μας χαμογελάνε και άλλοτε μουντές ίσως και θλιβερές μας κοιτάνε, μα εμείς αναμένουμε τη στιγμή που θα ζήσουμε… δε ζούμε παρά υπάρχουμε αναμένοντας να ζήσουμε.

Σκέψεις τριγυρνάνε το νου μας ποιοι είμαστε, γιατί υπάρχουμε, πού πάμε; Τι είναι η ζωή; Ζωή είναι το καινούριο, το ωραίο, το όμορφο. Ένα λουλούδι ανθίζει, ένα πουλί πετάει, ένα παιδί κλαίει ή γελάει. Ζωή είναι η κίνηση, η χαρά αλλά και ο πόνος, τα εναλλασσόμενα συναισθήματα. Ζωή είναι ένας κύκλος με αρχή και τέλος. Μετά τη ζωή ο θάνατος. Η ζωή είναι τα πάντα ο θάνατος τίποτα. Η ζωή είναι φωνές. Ο θάνατος σιωπή.

Η ζωή είναι χρώματα, φώς, αέρας, αρώματα. Ο θάνατος σκοτάδι, άπνοια. Είμαστε τυχεροί που ζούμε, αναπνέουμε, αισθανόμαστε τώρα μπορούμε. Όλοι έχουν την ευκαιρία να ζουν την κοινωνική πραγματικότητα. Η κοινωνική πραγματικότητα είναι μια και μοναδική , η ερμηνεία της είναι διαφορετική. Βλέπουμε τα πράγματα όπως θέλουμε να τα δούμε και  όχι όπως πραγματικά είναι. Να αγαπάς τη ζωή σου! Αυτούς που στη χάρισαν.

Και εκείνους  που την κάνουν καλύτερη.

Να αδιαφορείς για τους κακούς. Η τιμωρία τους είναι η αδιαφορία σου. Μακριά από την κακία. Οι κακοί δε γίνονται ποτέ καλοί. Όταν στέκεσαι δίπλα τους, σου κλέβουν την ηρεμία και την καλοσύνη. Απομάκρυνέ τους από τη ζωή σου και άφησε τους να βράσουν στο καζάνι της κακίας τους. Η ευτυχία μας είναι η πληρότητα της ψυχής μας , μη σε αγχώνουν πράγματα που δεν αλλάζουν.

Ζήσε τις μικρές στιγμές, τα απλά πράγματα, το τώρα, το χτες έφυγε πια, ενώ το αύριο μπορεί να μην έρθει. Ζήσε τη ζωή σου χωρίς να την εξευτελίζεις με μικροπρέπειες ούτε να αναλώνεσαι σε πράγματα ανούσια. Ζήσε τη ζωή σου όπως εσύ θες και κρίνεις, γιατί η ζωήείναι δώρο! Και αν κάποτε τη χάσεις, θα ξέρεις ότι την έζησες όπως ήθελες εσύ, και όχι όπως ήθελαν οι άλλοι! Η ζωή είναι δική σου και είναι πολύ μικρή για ένα θλιβερή! Μπες μέσα στο αυτοκίνητο σου, κάνε μια βόλτα χωρίς προορισμό, ακούγοντας την αγαπημένη σου μουσική στη διαπασών.

Ζήσε τις στιγμές, εξάλλου  ζωή είναι το άθροισμα τους. Ο προορισμός άγνωστος, το ταξίδι της ζωής επικίνδυνο και αβέβαιο.  Το αν η ζωή θα κυλήσει ομαλά και χωρίς αντιξοότητες εξαρτάται από το πόσο καλός οδηγός είναι άνθρωπος, γιατί η ίδια η ζωή είναι ένα αυτοκίνητο με οδηγό τον άνθρωπο, εξαρτάται από το πόσο καλά ξέρει να πατάει φρένο ή γκάζι τη στιγμή που χρειάζεται. Γίνε μέλισσα και πάρε γύρη μόνο από τα καλά λουλούδια για να φτιάξεις  μέλι.  Ρούφηξε το μεδούλι της ζωής.

Τελικά τι είναι η ζωή; Η ζωή είναι μια λέξη με τρία γράμματα, που ο καθένας τη γράφει όπως θέλει και με το δικό του γραφικό χαρακτήρα. Άλλος της δίνει αξία, τη γράφει με κεφαλαία, άλλος με μικρά, άλλος σταθερά και ευανάγνωστα, άλλος τρεμάμενα, φοβισμένα. Εσύ αποφασίζεις πώς θα γράψεις τη ζωή σου και αν δε μπορείς να τη γράψεις ζωγράφισε την, δώσε της χρώμα και βάλε την ξεχωριστή πινελιά στον πίνακα της κοινωνίας.

Ζωή είναι το τώρα, το σήμερα, οι στιγμές… μην αναζητάμε λοιπόν τι είναι ζωή, γιατί έτσι χάνουμε την ουσία της. Στις αναζητήσεις μας για μια καλύτερη ζωή, πολλές φορές ξεχνάμε να ζούμε!  Ο Νίκος Καζαντζάκης είχε πει: δεν υπάρχει αρχή, δεν υπάρχει τέλος, υπάρχει η τωρινή τούτη στιγμή, γιομάτη πίκρα, γιομάτη γλύκα και τη χαίρομαι όλη.

Ζωή είναι ο ήλιος που ανατέλλει το πρωί… ο γλάρος που πετάει αμέριμνος… το αθώο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού. Είναι όλα εκείνα που δίνουν αξία στις στιγμές και χαρά στις αισθήσεις σου. Γι αυτό ζήσε, βρες λόγους για να ζεις και ζήσε όσο πιο απλά μπορείς, γιατί η ευτυχία της ζωής βρίσκεται στα απλά , στα μικρά, στα ασήμαντα, βρίσκεται στις λεπτομέρειες… Γέλα, αγάπα και τραγούδα. Αυτό είναι ζωή!

Γράφει η Ιωάννα Χαρμπέα

ΠΗΓΗ: www.aixmi.gr , www.anapnoes.gr