Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025

ΑΙ και παλιά δαντέλα

                                                              


                                                                   το αρχείο εδώ

                                                               AI και παλιά δαντέλα 

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2025

Τίποτα Δεν Πηγάζει Εκ Του Μηδενός Και Τίποτα Δεν Αποσκοπεί Εις Το Μηδέν!


Έχουμε
αναρωτηθεί ποτέ όλοι μας γιατί πράττουμε έτσι όπως πράττουμε

σε συγκεκριμένες περιπτώσεις;

Γιατί κάνουμε αυτό και όχι εκείνο;

Τι μας ωθεί και ενεργούμε έτσι και όχι αλλιώς;

Υπάρχει εξήγηση για όλα αυτά…

Θα την δούμε παρακάτω εξετάζοντας όλες τις πτυχές που αφορούν το

θέμα...

Η ανθρώπινη ψυχή είναι ένας λαβύρινθος..

Άβυσσος νοημάτων σκέψεων φανερών και κρυφών...

Κάθε πράξη, κάθε λέξη, κάθε

σιωπή φέρει μέσα της έναν κρυφό κώδικα ένα «γιατί».

Όλοι μας έχουμε αναρωτηθεί: «Γιατί το έκανε αυτό; Τι τον ώθησε; Θα

μπορούσε να πράξει διαφορετικά;»

η συνέχεια παρακάτω...


Τίποτα Δεν Πηγάζει Εκ Του Μηδενός Και Τίποτα Δεν Αποσκοπεί Εις Το Μηδέν! by aldebaran


δια χειρός αλεξίου

25.09.2025

Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου 2025

Στέφανος Τρουμπίνος, φανερός συμβολαιογράφος. Διαθήκη, 15 Σεπτεμβρίου 1720.

     Διαθήκη της Παρασκευής, σύζυγο του μακαρίτη Πατίστα Μπόρη    

Αυτά τα αποσπάσματα παρουσιάζουν ένα επίσημο νομικό έγγραφο, συγκεκριμένα μια διαθήκη από το έτος 1720, γραμμένη από έναν συμβολαιογράφο ονόματι Στέφανος Τρουμπίνος. Το κείμενο περιγράφει τις τελευταίες επιθυμίες ενός ατόμου σχετικά με τη διανομή της περιουσίας του, η οποία περιλαμβάνει ακίνητα, χωράφια και διάφορα αντικείμενα. Η διαθήκη αναφέρει επίσης πρόσωπα και τοποθεσίες, παρέχοντας μια εικόνα των κοινωνικών και οικονομικών πτυχών της εποχής. Το έγγραφο είναι γραμμένο σε παραδοσιακή ελληνική γλώσσα, με αναφορές σε μάρτυρες και διαδικασίες που εξασφαλίζουν την εγκυρότητά του.

Στέφανος Τρουμπίνος, Φανερός Νοτάριος. Διαθήκη, 1720, 15 Σεπτεμβρίου, Αριθ. Εγγράφου 30 by aldebaran

       

                                                    


Το παρόν κείμενο αποτελεί ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον νοταριακό έγγραφο του 18ου αιώνα, συγκεκριμένα μία διαθήκη, η οποία συντάχθηκε στη Νάξο στις 15 Σεπτεμβρίου 1720, από τον Στέφανο Τρουμπίνο, φανερό νοτάριο (συμβολαιογράφο) της Νάξου. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι το απόσπασμα περιλαμβάνει, εκτός της κυρίως διαθήκης, και δύο μικρότερα, διακριτά νοταριακά κείμενα ή αποσπάσματα άλλων πράξεων που συνέταξε ο ίδιος συμβολαιογράφος, τα οποία πλαισιώνουν την κύρια διαθήκη...

Η διαθέτις είναι η κυρία Παρασκευή, σύζυγος του μακαρίτη Πατίστα Μπόρη. Κατά τη στιγμή της σύνταξης, δηλώνει ότι είναι ασθενής, αλλά διατηρεί «τον νουν έχοντας γερόν, την γλώσσα καθαρά και τις έτερες αισθήσεις εις το λόγουν της ανεψαύμενες», δηλαδή έχει πλήρη πνευματική διαύγεια και άθικτες τις αισθήσεις της...

 Το κίνητρο για τη σύνταξη της διαθήκης είναι ο φόβος του αιφνίδιου θανάτου («φοβιζαμένη τον άρον θάνατον μην έλθη αιφνιδίως») και η επιθυμία να προετοιμαστεί για αυτόν, ρυθμίζοντας τις εκκρεμότητες της ψυχής της και των παιδιών της...

Η διαθήκη ξεκινά με μια θρησκευτική επίκληση στην Αγία Τριάδα («Εις δόξα της αγιωτάτης και ομοουσίας Τριάδος ημών αμήν»), κάτι σύνηθες στα έγγραφα της εποχής. Η Παρασκευή αφήνει «πάσης τοις χριστιανοίς την έν Κύριον αγάπην και τελειοτάτην συχώρεσιν» και ζητά συγχώρεση από όλους, τονίζοντας την πνευματική διάσταση της πράξης της...

Η Έργινα είναι η κύρια δικαιούχος και κληρονομεί ένα ιδιαίτερα πλούσιο σύνολο ακίνητων και κινητών περιουσιακών στοιχείων. Αυτό περιλαμβάνει:
Ακίνητα: Τα σπίτια της στο Κάστρο, με όλα τα οικιακά σκεύη. Ένα καινούργιο σπίτι στο χωριό Απεράθου και ένα άλλο ασκεπές κοντά στα αμπέλια. Ένα ελαιοτριβείο στην Ποταμιά (πρώην ιδιοκτησίας Δημήτρη Παπαδιά). Χωράφια στα Ζύρια. Ένα αμπέλι στις Κολιές στην Απεράθου.
Κινητά και Αξίες: «Μποτόνιο» (άγνωστης φύσης αντικείμενο ή ποσότητα), πενήντα χρυσά δουκάτα, ένα κάρο, ένα μαργαριταρένιο περιδέραιο, ένα κοραλλένιο περιδέραιο. Δύο ζευγάρια χρυσά σκουλαρίκια (το ένα «πολίτικα», το άλλο «βενέτικα»). Μία μαργαριταρένια κορδέλα για το κεφάλι, τέσσερα κομμάτια χρυσά δαχτυλίδια. Μια φορεσιά («ρόζγα») με άσπρη κεντημένη φορεσιά, ένα μπούστο και κλινοσκεπάσματα. Της αφήνει επίσης «ό,τι άλλο είναι και ευρίσκεται», δηλαδή όλη την υπόλοιπη κινητή περιουσία της...

Η διαθέτις προβλέπει μια ρήτρα κατάρας εναντίον οποιουδήποτε αμφισβητήσει την κληρονομιά της Έργινας, επικαλούμενη τον Χριστό, την Παναγία, τους γονείς της και την ίδια...


Η Παρασκευή αναθέτει στην Έργινα την ευθύνη για την τιμή και τον ενταφιασμό της ψυχής της...

Ο Λίσανδρος κληρονομεί επίσης σημαντικά ακίνητα:
 Ακίνητα: Το πατρικό σπίτι στην Απεράθου. Ένα αμπέλι στο Φυρό Τρουλί (που αναφέρεται ως «της Χαμαλένας τ’», υποδηλώνοντας πιθανώς την περιοχή ή προηγούμενη ιδιοκτησία). Ένα χωράφι στους Σκουλίκους, καθώς και το «έντριγεινιέ» και την «Τεγάνια» (πιθανώς τοπωνύμια ή είδη ιδιοκτησίας).
 Το μέλι της.
Η διαθήκη περιέχει μια ρήτρα για την επίλυση διαφορών μεταξύ των παιδιών: αν κάποιο παιδί προκαλέσει ενόχληση σε άλλο, οφείλει να πληρώσει στην δικαιοσύνη είκοσι γρόσια. Η διαθέτις τονίζει ότι το παρόν έγγραφο πρέπει να είναι «βεβαίον και ακλοιάλιστον εις όλων του τώ μέρη και περίστασιν», δηλαδή έγκυρο και αμετάκλητο...

Οφειλές: Η Παρασκευή δηλώνει ότι χρωστάει εκατόν τριάντα γρόσια στον Αντώνιο Λουράδα, ως ενέχυρο, για ένα αμπέλι στην Απεράθου. Αυτή η καταγραφή χρέους δείχνει την ανάγκη για πλήρη διαφάνεια των οικονομικών της...

Μάρτυρες: Αν και αναφέρεται ότι «ουδείς βεβαίωσιν υπογράφουν» (κανείς δεν υπογράφει επιβεβαίωση), σημειώνεται η παρουσία «αξιόπιστων μαρτύρων εις ασφάλεια», υποδηλώνοντας ότι υπήρχαν μάρτυρες παρόντες κατά τη σύνταξη, η παρουσία των οποίων πιστοποιούσε την αυθεντικότητα...

                                          Η ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΕ ΝΕΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ

Στέφανος Τρουμπίνος, φανερός συμβολαιογράφος. Διαθήκη, 15 Σεπτεμβρίου 1720.
Εις δόξαν της Αγιωτάτης και Ομοουσίου Τριάδος ημών, Αμήν.
Εν έτει 1720, Σεπτεμβρίου 15, στη Νάξο, κατά το Νέο Ημερολόγιο.
Επειδή τίποτα δεν είναι πιο βέβαιο από τον θάνατο και τίποτα πιο αβέβαιο από την ώρα του θανάτου, γι’ αυτό, ευρισκόμενη η κυρία Παρασκευή, σύζυγος του μακαρίτη Πατίστα Μπόρη, ασθενής, αλλά έχοντας τον νου της υγιή, την ομιλία της καθαρή και τις λοιπές αισθήσεις της άθικτες, και φοβούμενη τον βίαιο θάνατο, ώστε να μην έρθει αιφνιδίως σε αυτήν, προσκάλεσε εμένα τον φανερό συμβολαιογράφο για να κάνει την παρούσα διαθήκη και υστερνή εντολή για τη σωτηρία της ψυχής της και των παιδιών της. Και εν πρώτοις, αφήνει σε όλους τους χριστιανούς την εν Κυρίω αγάπη και τέλεια συγχώρεση, το οποίο ζητεί και αυτή από όλους.
Και θέλει, διατάσσει και παρακαλεί ότι τα σπίτια στο Κάστρο, όπως είναι και ευρίσκονται, με όλα τα είδη οικιακού εξοπλισμού που χρειάζεται μια νοικοκυρά (όπως πιάτα, κονιάματα, καφέδες, τραπέζια), όλα να είναι της θυγατέρας της, της Έργινας. Επίσης, το καινούργιο σπίτι στο χωριό Απεράθου και το άλλο που είναι ασκεπές, κοντά στα αμπέλια, αυτά τα σπίτια είναι και αυτά της Έργινας. Και το ελαιοτριβείο που βρίσκεται στην περιοχή της Ποταμιάς, το οποίο είχε διαρκώς με τον μακαρίτη Δημήτρη Παπαδιά, είναι και αυτό δικό της. Ακόμη, τα χωράφια που έχει στα Ζύρια είναι και αυτά δικά της. Και το αμπέλι, που έχει στις Κολιές στην Απεράθου, είναι και αυτό δικό της. Ακόμη, πενήντα χρυσά δουκάτα, ένα κάρο, ένα μαργαριταρένιο περιδέραιο, ένα κοραλλένιο περιδέραιο, δύο ζευγάρια χρυσά σκουλαρίκια (το ένα «πολίτικα» και το άλλο «βενέτικα»), μία μαργαριταρένια κορδέλα για το κεφάλι, τέσσερα κομμάτια χρυσά δαχτυλίδια, μία ρόμπα με άσπρη κεντημένη φορεσιά και ένα μπούστο, και κλινοσκεπάσματα και οτιδήποτε άλλο υπάρχει και ακούγεται, να ανήκει στην άνωθεν αναφερόμενη θυγατέρα της, την Έργινα. Να έχει δε την εξουσία να τα διαχειρίζεται όπως θέλει και βούλεται σαν ιδιοκτησία της, χωρίς να της έχουν δοθεί ή να της έχουν αρπαχθεί από την μητέρα της.
Και όποιος ήθελε να της προκαλέσει πείραξη ή ενόχληση για τα παρόντα, να έχει την κατάρα του Δεσπότη Χριστού, της Αγίας Παρθένου Μαρίας, των γονέων της και την δική της.
Ακόμη, αφήνει στον υιό της, τον Λίσανδρο, την ευχή της και το πατρικό σπίτι που έχει στην Απεράθου, και το αμπέλι που έχει στο Φυρό Τρουλί, το οποίο ανήκει στην Χαμαλένα, και το μέλι της, και αυτά να είναι δικά του. Επίσης, το χωράφι που έχει στους Σκουλίκους, και το «έντριγεινιέ» και η Τεγάνια, και αυτά να είναι δικά του.
Όλα αυτά να είναι και να τα κατέχουν τα άνωθεν αναφερόμενα παιδιά της, με την ευχή της και του Θεού, και να τα εξουσιάζουν ως ιδιοκτησία τους, έχοντάς τα καλά αφημένα και δοσμένα από τη μητέρα τους. Και αν τυχόν κάποιο παιδί προκαλέσει ενόχληση σε άλλο, να πληρώσει στην δικαιοσύνη είκοσι γρόσια. Και πάλι, το παρόν να είναι βέβαιο και αμετακίνητο σε όλα του τα μέρη και περιστάσεις.
Κανείς δεν υπογράφει βεβαίωση, αλλά υπάρχουν αξιόπιστοι μάρτυρες για την ασφάλεια και τα εξής. Ακόμη, λέγει πως αφήνει την ψυχή της στα χέρια της θυγατέρας της, για να την τιμήσει και να την ενταφιάσει όπως της έχει αφήσει την ιδιοκτησία της. Ακόμη, λέγει πως χρωστάει, ως ενέχυρο, στα χέρια του Αντωνίου Λουράδα, εκατόν τριάντα γρόσια για το αμπέλι στην Απεράθου...









Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2025

ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ – ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ (βίντεο)

 ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ – ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ Ταινία βωβή, 35 mm, της Γ.Υ.Σ. (Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού) με πλάνα-ντοκουμέντα από τις προετοιμασίες και τις επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στην Μικρά Ασία και ειδικότερα στις περιοχές του Σαγγάριου, της Κιουτάχειας και του Εσκί Σεχίρ, κατά την περίοδο από τις αρχές Ιουνίου 1920 μέχρι και τις αρχές Αυγούστου 1921.



Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2025

Ετρουσκική τεφροδόχος 2.300 ετών με ανάγλυφο Μέδουσας

Κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης στην αρχαία Νεκρόπολη Παλατσόνε στην Περούτζια της Ιταλίας, αρχαιολόγοι ανακάλυψαν μια αξιοσημείωτη τεφροδόχο από τραβερτίνη που αμφισβητεί την συμβατική κατανόηση των ετρουσκικών ταφικών πρακτικών. Το αγγείο, ηλικίας 2.300 ετών, διακοσμημένο με ένα εντυπωσιακό ανάγλυφο της Μέδουσας και περίπλοκες καλλιγραφικές ετρουσκικές επιγραφές, δεν περιείχε ανθρώπινα λείψανα αλλά τρία άθικτα πήλινα αγγεία, γεγονός που υποδηλώνει μια συμβολική ταφή ή κενοτάφιο.

Η τεφροδόχος ανήκε σε ένα άτομο που αναγνωρίστηκε ως Arn της οικογένειας Acsi και χρονολογείται στον 3ο αιώνα π.Χ., κατά την πρώιμη φάση κατασκευής του οικογενειακού υπογείου. Αυτό που κάνει αυτή την ανακάλυψη ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι το περίοπτο ανάγλυφο της Μέδουσας σκαλισμένο σε μεγάλο ανάγλυφο στην κύρια όψη, πλαισιωμένο από καλλιγραφική ετρουσκική γραφή και διακοσμημένο με στυλιζαρισμένα φυτικά μοτίβα και τελετουργικούς δίσκους που ονομάζονται paterae - στοιχεία που συνήθως προορίζονται για ταφές ελίτ, εξηγεί το Archaeology Magazine

 


Η πρόσφατα ανακαλυφθείσα ετρουσκική τεφροδόχος που απεικονίζει το λεπτομερές ανάγλυφο της Μέδουσας και ετρουσκικές επιγραφές
(Ipogeo dei Volumni e Necropoli del Palazzone)

Μέδουσα ως προστατευτική φύλακας

Όταν οι αρχαιολόγοι σήκωσαν το καπάκι της τεφροδόχου, ανακάλυψαν τρία άθικτα πήλινα αγγεία: ένα bicchiere (κύπελλο) και δύο brocchette (κανάτες) κατασκευασμένες από ακόσμητη πορτοκαλί πάστα, τοποθετημένες σκόπιμα στο εσωτερικό. Η απουσία ανθρώπινων λειψάνων, παρά το γεγονός ότι βρέθηκε ένα μολύβδινο φύλλο στον τάφο που αναφέρει τα λείψανα του Arn και πιθανώς του Lari Caprti, υποδηλώνει μια συμβολική ταφή που τελούνταν όταν το σώμα χάθηκε ή θάφτηκε αλλού, γράφει το All That's Interesting.

Στην ετρουσκο-ιταλική ταφική εικονογραφία, η Μέδουσα λειτουργούσε ως αποτροπαϊκό σύμβολο - ένα προστατευτικό φυλάκιο ενάντια στις κακές δυνάμεις που είχε ως στόχο να προστατεύσει τόσο το περιεχόμενο της τεφροδόχου όσο και τον ίδιο τον τάφο. «Η Μέδουσα δεν ήταν απλώς διακόσμηση. Ήταν μια ενεργή παρουσία στον τάφο», εξήγησε η Δρ. Σίλβια Ρόσι, Διευθύντρια Συντήρησης του χώρου, περιγράφοντας το ανάγλυφο ως «ένα απτό σημάδι των επιλογών που έγιναν για να συνοδεύσουν τον νεκρό στην αιωνιότητα».

Τα τρία πήλινα αγγεία που βρέθηκαν μέσα στην τεφροδόχο αντί για ανθρώπινα υπολείμματα . ( Ipogeo dei Volumni e Necropoli del Palazzone)

Τελετουργικό Αίνιγμα στο Παλατσόνε

Η Νεκρόπολη του Παλατσόνε, που ανακαλύφθηκε το 1840, περιλαμβάνει περίπου 200 θαλαμωτούς τάφους που χρονολογούνται από την ελληνιστική περίοδο (3ος-1ος αιώνας π.Χ.). Αυτό το συγκεκριμένο εύρημα εντοπίστηκε στο υπόγειο της οικογένειας Άκσι, μέρος του μεγαλύτερου ετρουσκικού ταφικού συγκροτήματος που συνεχίζει να αποκαλύπτει μυστικά για τα αρχαία ιταλικά ταφικά έθιμα.

Η εκλεπτυσμένη γλυπτική της τεφροδόχου αγγείου καταδεικνύει το υψηλό επίπεδο ετρουσκικής δεξιοτεχνίας, ενώ το μοναδικό της περιεχόμενο εγείρει ερωτήματα σχετικά με τελετουργικές πρακτικές που μπορεί να ήταν πιο συνηθισμένες από ό,τι είχε γίνει κατανοητό προηγουμένως. Η εξέχουσα θέση της εικόνας της Μέδουσας υποδηλώνει ότι επρόκειτο για κάτι περισσότερο από απλή διακόσμηση - αντιπροσωπεύει μια σκόπιμη επιλογή επίκλησης των προστατευτικών δυνάμεων της Γοργόνας για τη συμβολική ταφή.

Μελλοντική Έρευνα και Παρουσίαση

Η τεφροδόχος μεταφέρθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο του χώρου για λεπτομερή ανάλυση, συμπεριλαμβανομένων μελετών υλικών και οργανικών υπολειμμάτων, ώστε να προσδιοριστεί τι μπορεί να περιείχαν αρχικά τα πήλινα αγγεία - είτε στάχτες, σπονδές είτε άλλες τελετουργικές προσφορές. Αυτές οι έρευνες θα μπορούσαν να παρέχουν κρίσιμες πληροφορίες για το εάν τέτοιες συμβολικές ταφές ήταν εξαιρετικά περιστατικά ή μέρος ευρύτερων ετρουσκικών ταφικών παραδόσεων .

Ο Δρ. Ρόσι τόνισε ότι η ανακάλυψη ενισχύει τον τρόπο με τον οποίο οι  Ετρούσκοι συνεχίζουν να εκπλήσσουν τους ερευνητές :

«Είναι μια υπενθύμιση ότι οι Ετρούσκοι εξακολουθούν να μας εκπλήσσουν. Το έργο είναι αξιοσημείωτο όχι μόνο για τη σκάλισή του, αλλά και για την τελετουργική πολυπλοκότητα που υποδηλώνει.»

Μόλις ολοκληρωθεί η ανάλυση, τόσο η τεφροδόχος όσο και το περιεχόμενό της θα εκτεθούν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ούμπρια, προσφέροντας στο κοινό την ευκαιρία να συλλογιστεί αυτό το αρχαίο μυστήριο.

Η ανακάλυψη προσθέτει ένα ακόμη επίπεδο στην κατανόησή μας για τον ετρουσκικό πολιτισμό και τις εξελιγμένες προσεγγίσεις τους στην τιμή των νεκρών, είτε μέσω της παραδοσιακής ταφής είτε μέσω συμβολικής μνήμης όταν δεν ήταν διαθέσιμα τα φυσικά λείψανα.

Κορυφαία εικόνα: Ετρουσκική λάρνακα με σχέδιο Medusa και ετρουσκική επιγραφή. Πηγή: Ipogeo dei Volumni e Necropoli del Palazzone

Από τον Γκάρι Μάνερς

Σάββατο 6 Σεπτεμβρίου 2025

Κολλιγία τῆς 25 Σεπτεμβρίου 1709. Νοτάριος Ἀντ. Μαυροκέφαλος Ζάκυνθος

Κολλιγία τῆς 25 Σεπτεμβρίου 1709. Νοτάριος Ἀντ. Μαυροκέφαλος Ζάκυνθος

Οι συγκεκριμένες πηγές παρέχουν σαφείς πληροφορίες σχετικά με τον Νοτάριο στο ευρύτερο πλαίσιο της Κολλιγίας της 25ης Σεπτεμβρίου 1709.

Συγκεκριμένα:

• Ο Νοτάριος που κατέγραψε την πράξη της Κολλιγίας της 25ης Σεπτεμβρίου 1709 ήταν ο Ἀντώνιος Μαυροκέφαλος.
• Το έγγραφο αυτό βρίσκεται καταχωρημένο στο αρχείο του, στο Βιβλίο 5, σελίδα 162.
• Το έγγραφο φέρει τον αριθμό 65.
Από τις πηγές συνάγεται ότι ο Ἀντώνιος Μαυροκέφαλος ήταν ένας εν ενεργεία νοτάριος κατά την περίοδο αυτή. Η αναφορά του ονόματός του και των στοιχείων του βιβλίου και της σελίδας όπου καταγράφηκε η Κολλιγία υποδηλώνει τον κεντρικό του ρόλο στην επίσημη καταγραφή και επικύρωση νομικών πράξεων, όπως οι συμφωνίες μίσθωσης γης (κολλιγίες). Ο νοτάριος λειτουργούσε ως επίσημος καταγραφέας αυτών των συμφωνιών, παρέχοντας νομική ισχύ και διαφάνεια στις συναλλαγές μεταξύ ιδιοκτητών γης και καλλιεργητών.
Περαιτέρω, η αναφορά σε ένα άλλο απόσπασμα, χρονολογίας 20 Οκτωβρίου 1709, αναφέρει επίσης τον Νοτάριο Ἀντ. Μαυροκέφαλο και ένα διαφορετικό σημείο καταγραφής («Βιβ. 5 σ. 175»). Αυτό ενισχύει την εικόνα ενός δραστήριου και σημαντικού προσώπου της εποχής, υπεύθυνου για την τήρηση των επίσημων αρχείων και την επικύρωση ποικίλων νομικών συμβολαίων στην περιοχή.
Συνοψίζοντας, οι πηγές αναδεικνύουν τον Ἀντώνιο Μαυροκέφαλο ως τον συγκεκριμένο Νοτάριο που ήταν υπεύθυνος για την επίσημη καταγραφή της Κολλιγίας της 25ης Σεπτεμβρίου 1709, υπογραμμίζοντας τον θεσμικό ρόλο του νοταρίου ως εγγυητή της νομικής ισχύος και της τεκμηρίωσης των αγροτικών συμφωνιών της εποχής.

Κολλιγία και Φόβρονο: Σύστημα Καλλιέργειας και Μίσθωσης Γης

Οι βασικές πρακτικές μίσθωσης γης και καλλιέργειας, όπως περιγράφονται στις πηγές και στην προηγούμενη συζήτησή μας, επικεντρώνονται στο σύστημα της κολλιγίας ή μεριδιάς (sharecropping) και του φόβρονου.
Αναλυτικότερα:
1. Σύστημα Κολλιγίας / Μεριδιάς / Φόβρονου:
    ◦ Πρόκειται για το κυρίαρχο μοντέλο μίσθωσης γης.
    ◦ Το φόβρονο ειδικότερα είναι μια μακροχρόνια υποχρέωση καλλιέργειας γης, η οποία μπορεί να διαρκέσει για μεγάλο διάστημα, όπως είκοσι χρόνια [2, υποσημείωση 1].
2. Εμπλεκόμενα Μέρη:
    ◦ Ιδιοκτήτης (Νοικοκυραίος): Είναι αυτός που παρέχει τη γη για καλλιέργεια. Παραδείγματα είναι η Πίσινάντα και η Μαρία.
    ◦ Καλλιεργητής (Κοπιαστής / Κολλιγιάτης / Κολλήγος): Είναι αυτός που αναλαμβάνει την εργασία της καλλιέργειας της γης. Παράδειγμα είναι ο Γιώργης Φαρισσαίος.
3. Όροι Μίσθωσης και Διανομής Παραγωγής:
    ◦ Παροχή Γης: Ο ιδιοκτήτης παραχωρεί ένα κομμάτι χωράφι στον καλλιεργητή.
    ◦ Διανομή Σοδειάς: Η πιο συνηθισμένη πρακτική είναι η διανομή "μισό-μισό" (μεριδιά) της παραγωγής. Ο ιδιοκτήτης λαμβάνει το μισό της σοδειάς («κροπίαν») και ο καλλιεργητής το άλλο μισό [1, 2, υποσημείωση 1]. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του «φόβρονου» [2, υποσημείωση 1].
    ◦ Διπλήγο / Διπλοκαλλιέργεια: Υπάρχουν ειδικές συμφωνίες όπως το «διπλήγο» ή «διπληγάδος». Αυτό μπορεί να σημαίνει είτε ότι ο καλλιεργητής έχει διπλή υποχρέωση εργασίας (π.χ., να δουλέψει για δύο περιόδους χωρίς μερίδιο) είτε ότι ο ιδιοκτήτης λαμβάνει διπλό μερίδιο από τη σοδειά υπό συγκεκριμένες συνθήκες [1, 2, υποσημείωση 1]. Επίσης, αναφέρεται ότι αν το χωράφι ζημιωθεί, ο κοπιαστής μπορεί να έχει "διπληγάδος" να δώσει την κατεστραμμένη σοδειά στον νοικοκυραίο ή να εργαστεί δύο χρόνια.
4. Παροχή Εισροών και Βοήθειας:
    ◦ Αρχικά Έξοδα ("παρόντες"): Ο νοικοκυραίος συχνά παρέχει τα αρχικά έξοδα για την καλλιέργεια.
    ◦ Έξοδα Σποράς: Σε περίπτωση που ο κοπιαστής αδυνατεί να καλύψει τα έξοδα σποράς, ο νοικοκυραίος αναλαμβάνει να του παράσχει τα απαραίτητα.
    ◦ Οικονομική Βοήθεια: Για συγκεκριμένες εργασίες στο χωράφι, όπως το «πάτο ἐσπρέσο» και τα «ἀνηστροφάσματα», ο νοικοκυραίος μπορεί να δώσει οικονομική ενίσχυση (π.χ., 25 άσπρα).
5. Είδη Καλλιεργειών:
    ◦ Οι καλλιέργειες περιλαμβάνουν δημητριακά, φασουλομπάμπακο και φλεζονίες.
6. Νομική Κατοχύρωση:
    ◦ Οι συμφωνίες αυτές δεν είναι άτυπες. Κατοχυρώνονται μέσω συμβολαίων που συντάσσονται από νοτάριους (συμβολαιογράφους), όπως ο Αντώνιος Μαυροκέφαλος, και υπογράφονται παρουσία μαρτύρων, υποδηλώνοντας ένα επίσημο και θεσμοθετημένο πλαίσιο.
Συνοψίζοντας, οι βασικές πρακτικές μίσθωσης γης χαρακτηρίζονται από ένα συμβόλαιο κολλιγίας/φόβρονου όπου ο ιδιοκτήτης παρέχει τη γη και μέρος των αρχικών εισροών, ενώ ο καλλιεργητής παρέχει την εργασία. Η παραγωγή διανέμεται συνήθως μισό-μισό, με ειδικούς όρους και υποχρεώσεις (όπως το «διπλήγο») να ρυθμίζουν συγκεκριμένες καταστάσεις ή συνθήκες. Όλα αυτά τα πλαίσια είναι νομικά δεσμευτικά και επίσημα καταγεγραμμένα.
Θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με ένα ενοικιαστήριο σπιτιού, αλλά αντί για χρήματα, το ενοίκιο πληρώνεται με ένα μέρος της σοδειάς. Ο ιδιοκτήτης παρέχει το "σπίτι" (τη γη) και μερικές φορές την αρχική "επίπλωση" (σπόρους/έξοδα), ενώ ο "ενοικιαστής" (καλλιεργητής) ζει και εργάζεται σε αυτό, πληρώνοντας το "ενοίκιο" (μερίδιο της παραγωγής) και αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη συντήρηση και την καλλιέργεια του "σπιτιού".

Συγκεκριμένα και κατά λέξιν το κείμενο αποδίδεται ως εξής:

Σύμβαση Μίσθωσης Γης (25 Σεπτεμβρίου 1709) 

Νοτάριος: Αντώνιος Μαυροκέφαλος

Στις 25 Σεπτεμβρίου 1709, εμφανίστηκαν ενώπιον εμού, του νοταρίου, και των μαρτύρων η κυρά Αντριάνα, χήρα του αποβιώσαντος Δημήτρη Νίκλου, μαζί με τον γιο της, μ(ισσέ)ρ Αγγέλο Νίκλο. Οι δύο τους παραχωρούν στον κύριο Μπενέττο Γουζέλη, γιο του αποβιώσαντος Τζάννε, από το χωριό Ρωμήρι, μέσω συμφωνίας, για δέκα χρόνια, ένα κομμάτι χωράφι που ανήκει στη χήρα, το οποίο βρίσκεται κάτω από την εκκλησία του Αγίου Αντωνίου (στα χωράφια της).

Όροι της συμφωνίας:

Πρώτος χρόνος (φέτος): Ο μισθωτής θα καλλιεργήσει το χωράφι και θα παίρνει όλο το σανό ή οποιοδήποτε άλλο προϊόν παράγει.

Δεύτερος χρόνος: Το χωράφι θα μείνει ασπόρατο (αναψιλικό).

Για τους επόμενους πέντε χρόνους: Ο μισθωτής θα το καλλιεργεί και θα παίρνει όλο το σανό.

Μετά από αυτούς τους πέντε χρόνους: Το χωράφι θα μείνει πάλι ασπόρατο για ένα χρόνο.

Για τους υπόλοιπους χρόνους της δεκαετίας: Ο μισθωτής θα σπέρνει με τους μισούς σπόρους που θα του παρέχει η ιδιοκτήτρια (κυρά Αντριάνα). Δεν μπορεί να μαζέψει τους καρπούς και να τους αλωνίσει χωρίς να έχει πρώτα καλέσει την ιδιοκτήτρια να είναι παρώντα.

Κατανομή παραγώγων: Σε όλους τους χρόνους, εκτός από τους δύο που το χωράφι μένει ασπόρατο, οι καρποί μοιράζονται στη μέση (50% – 50%) μεταξύ μισθωτή και ιδιοκτήτριας.

Ευθύνες: Αν το χωράφι ζημιωθεί (π.χ., κακή σοδειά), ο μισθωτής οφείλει είτε να ανταποδώσει την αξία της ζημιάς στην ιδιοκτήτρια, είτε η ιδιοκτήτρια μπορεί να του το πάρει πίσω νωρίτερα. Η ιδιοκτήτρια έχει το δικαίωμα να καλλιεργήσει η ίδια το χωράφι αν θέλει.

Βοήθεια στην καλλιεργητική εργασία: Για μία φορά κατά τη διάρκεια της μίσθωσης, όταν χρειαστεί να οργώσει (ασηκοτράφισμα) το χωράφι, η ιδιοκτήτρια οφείλει να βοηθήσει τον μισθωτή με το ποσό των 25 ασπρών.

Μάρτυρες:

Γιάννης Λάτζαρης – μαρτυρώ τα ανωτέρω.

Γιάννης Βερούσης – μαρτυρώ τα ανωτέρω.

Τα ιστορικά στοιχεία που ανευρίσκονται εις το διαδίκτυο και από έγγραφα μαρτυρούν τα εξής:


Τοπωνύμια και Οικισμοί:

Ρωμήρι: Χωριό στους πρόποδες του βουνού «Παλαιόκαστρο». Αναφέρεται ήδη από το 1509. Οι κάτοικοί του ονομάζονταν «Ρωμηριάτες».

Άγιος Αντώνιος: Εκκλησία στο χωριό Ρωμήρι, η οποία μαρτυρείται από το 1560.

Επώνυμα και Προσωπικότητες:

Γουζέλης / Μπενέττος: Το επώνυμο «Γουζέλης» (ή «Μπενέττος» από το βενετσιάνικο Benedetto) εμφανίζεται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας (Ζάκυνθος, Κεφαλλονιά, Μάνη, Κάρπαθος, Κρήτη, Εύβοια). Στη Ζάκυνθο, η οικογένεια Γουζέλη (ή Μπενέττου) ήταν γνωστή. Αξιοσημείωτο μέλος της ήταν ο Γιάννης Γουζέλης (συμβολαιογράφος Ζακύνθου, 1744–1768) και ειδικά ο Δημήτριος Γουζέλης (1774–1843), φιλόλογος, φιλελεύθερος και αγωνιστής της Επανάστασης του 1821.

Λάτζαρης: Πιθανόν να πρόκειται για την αξιόλογη οικογένεια Λάζαρη της Ζακύνθου, η οποία αναφέρεται στη «Χρυσή Βίβλο» του νησιού (1597). Μέλη της διετέλεσαν προξενικοί πράκτορες της Ζακύνθου (π.χ., το 1630 και 1678).

Κοινωνικοοικονομικά Χαρακτηριστικά:

Η συμβολαιογραφική πράξη αντικατοπτρίζει το αγροτικό σύστημα της εποχής: μίσθωση γης με αντάλλαγμα μέρος των παραγώγων (μερίσματα σανό, σπόροι).

Οι λεπτομέρειες για τη σπορά, την άνοδο και τον αλωνισμό δείχνουν την αυστηρή ρύθμιση των αγροτικών σχέσεων.

Η χρήση του νομικού όρου «υπόσχοντας τα καλά του και σωματικώς» σημαίνει ότι ο μισθωτής δεσμεύεται με όλη την περιουσία και σωματική του ελευθερία για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του.

Νομικό Πλαίσιο:

Η συμβολαιογραφική πράξη γίνεται μπροστά σε νοτάριο και μάρτυρες, σύμφωνα με τα βενετικά νομικά πρότυπα που ίσχυαν στη Ζάκυνθο εκείνη την εποχή (η Ζάκυνθος ήταν under Venetian rule).

Χρονολογία (1709):

Βρισκόμαστε στα μέσα της Βενετοκρατίας στη Ζάκυνθο. Το νησί απολάμβανε σχετική αυτονομία και οικονομική άνθηση, βασισμένη στη γεωργία (ελιά, σταφίδα, σιτάρι) και το εμπόριο.

Αυτή η συμβολαιογραφική πράξη είναι ένα πολύτιμο ιστορικό τεκμήριο που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε τις αγροτικές σχέσεις, το νομικό πλαίσιο και την οικονομική πραγματικότητα στη Ζάκυνθο των αρχών του 18ου αιώνα.

δια χειρός αλεξίου και με πληροφορίες από τα αχανές διαδίκτυο

06.09.2025





Le Boucicaut: Ένας Μεσαιωνικός Γάλλος Στρατάρχης στο Βυζάντιο

 Η ιστορία του Ζαν Β΄ Λε Μεντρ, γνωστού ως Le Boucicaut (1366-1421), είναι μια συναρπαστική ιστορία μεσαιωνικού ιππότη, στρατιωτικού ηγέτη κ...