Ιστορική Διήγησις Βασιλείου του Αοιδίμου Βασιλέως (περικοπή)

Π. Ήφαιστος, η Άλωση της Βασιλεύουσας Πόλης. Μια αξιοπρόσεκτη ρωσική ταινία.

Η Άλωση της Βασιλεύουσας Πόλης είναι ένα πολλαπλά σημαντικό και κατά την εκτίμησή μας το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός. 

Η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία αποτέλεσε την αποκορύφωση του πολιτικού πολιτισμού με την συγκρότηση ενός μετακρατοκεντρικού κοσμοσυστήματος.

Μετά την κλασική εποχή ο Μέγας Αλέξανδρος έβαλε τα θεμέλια του Κοσμοσυστήματος. Ακολούθησαν οι Ελληνιστικοί χρόνοι και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία η οποία στην συνέχεια διασπάστηκε μεταξύ της Θεοκρατικής Ρωμαιοκαθολικής Αυτοκρατορίας και της ανθρωποκεντρικής Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ή Βυζαντινής Οικουμένης.

Η επέλαση των Σταυροφόρων αποδυνάμωσε την τελευταία και προετοίμασε το έδαφος για την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς το 1453. Ακολούθησε η αφετηρία ενός νέου κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος με την Συνθήκη της Βεστφαλίας του 1648 η οποία, κατά κάποιο τρόπο, ήταν ο θεμέλιος λίθος του συστήματος το οποίο επικυρώθηκε στον ΟΗΕ το 1945. Η εδαφικά οριοθετημένη κρατική κυριαρχία εδραιώθηκε ως το καθεστώς των διεθνών σχέσεων.

Αυτό το κρατοκετρικό σύστημα συνοδεύτηκε, ιδιαίτερα τους δύο τελευταίους αιώνες, από το φαινόμενο των εσχατολογικών ιδεολογιών οι οποίες αποτελούσαν ετερόκλητες θέσεις για μια διεθνιστική δόμηση του πλανήτη ή μεταμφιέσεις των αξιώσεων ισχύος των ηγεμονικών δυνάμεων. Βασικά, το τελευταίο ίσχυσε καθολικά μετά το 1945 όταν οι εκατέρωθεν ιδεολογικές διακηρύξεις μεταμφίεζαν τα συμφέροντα των δύο υπερδυνάμεων.

Μετά το 1990 ένα νέο συνονθύλευμα διεθνιστικών θέσεων, αξιώσεων και μεταμφιέσεων συνέχισαν να υπηρετούν τις εκάστοτε και κατά περίπτωση ηγεμονικές αξιώσεις ισχύος. Η παραφιλολογία περί «παγκοσμιοποιήσεως» αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το ίδιο και οι επεμβάσεις δήθεν για την προώθηση της δημοκρατίας που είχαν ως αποτέλεσμα να αποσυναρμολογήσουν τις κρατικές οντότητες σε πολλές περιοχές.

Ως προς τα πιο πάνω, συντομογραφικά, λέμε ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ των κοσμοσυστημάτων του παρελθόντος και ιδιαίτερα της Βυζαντινής Οικουμένης και των μετακρατικών σχεδίων των τελευταίων αιώνων. Μετακρατικό και όχι μετακρατοκεντρικό. Γιατί, ακριβώς, οι εκατέρωθεν σύγχρονοι διεθνισμοί επικαλούμενοι υλιστικά κριτήρια επιχειρούν την ανθρωπολογική εξομοίωση και πολιτική εξίσωση του πλανήτη. Στα μετακρατοκεντρικά συστήματα πριν την πτώση της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, όμως, η ετερότητα των κοινωνικών οντοτήτων δεν απαιτείτο να ροκανιστεί και εξαλειφθεί εξισωτικά και εξομοιωτικά.

Βρισκόμαστε σε μια μετάβαση περαιτέρω εδραίωσης της εθνοκρατοκεντρικής δομής και το μεγάλο ερώτημα το οποίο ελάχιστοι μόνο διερευνούν είναι κατά πόσο θα υπάρξει μετάβαση σε ένα νέο μετακρατοκεντρικό σύστημα. Μέχρι να συμβεί κάτι τέτοιο υποχρεωτικά ο κόσμος θα βιώνει τις ανελέητες λογικές του κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος και των εγγενών αιτιών πολέμου.

Οι αναφορές στην άλωση της Βασιλεύουσας Πόλης  εντάσσεται σε ένα συγκεκριμένο σκεπτικό.

Πρώτον, η καταδίκη της ιστορίας για ηθικούς λόγους δεν έχει κανένα νόημα. Ο Edward H. Carr στοΗ Εικοσαετής Κρίση (σελίδα Facebook) υπό αυτό το πρίσμα σωστά μνημονεύει τον Βενιζέλο ο οποίος όταν του είπαν ότι το εγχείρημα στην Μικρά Ασία ήταν λάθος απάντησε πως «κάθε εγχείρημα που δεν στέφεται με επιτυχία είναι λάθος».

Αυτό έχει την έννοια ότι τα τετελεσμένα της ιστορικής δίνης δημιουργούν την νέα διεθνή λογική η οποία όταν κωδικοποιηθεί και επικυρωθεί με διεθνείς Συμβάσεις αλλά και τις σχέσεις ισχύος όπως εξελίσσονται αποτελεί πλέον την νέα διεθνή τάξη.

Η δε διεθνής τάξης δεν είναι δίκαιη ή άδικη. Είναι αυτή που απορρέει από τις αποφάσεις των κρατών και των κοινωνιών ή και προσδιορίζεται από τυχαία γεγονότα.

Δεύτερον, η αλλαγή της διεθνούς τάξης στον σύγχρονο κόσμο δεν είναι κάτι το εύκολο ή και εφικτό. Βασικά εάν οι Έλληνες «αποφασίσουν» να δώσουν την Κύπρο στους νέο-Οθωμανούς όπως κατά βάση γίνεται αυτή την στιγμή θα είναι το πρώτο σύγχρονο κράτος που εθελούσια θα καταργηθεί. Και εάν το νεοελληνικό κράτος συνεχίσει να παραμελεί να ασκήσει τα δικαιώματα που του προσφέρει στο Αιγαίο η διεθνής νομιμότητα ή να αφήνει την Θράκη να σύρεται στην αγκαλιά της Τουρκίας θα υποστεί τις συνέπειες της αμέλειας και ή της αδυναμίας. Ιστορικά μιλώντας, οι παθολογίες των Ελλήνων ήταν, συνήθως, πρωτίστως αποτέλεσμα του πνευματικού ροκανίσματός τους και της συνεπαγόμενης παρακμής τους. Εάν αυτό ισχύει σήμερα πως θα κριθεί αυτό μελλοντικά και τι θα σημαίνει μια μελλοντική «κριτική αποτίμηση της ιστορίας»; Τίποτα απολύτως δεν θα σημαίνει. Οι δικαστές της ιστορίας είμαστε εμείς οι ίδιοι καθημερινά με τις πολιτικές μας αποφάσεις οι οποίες είναι είτε πολιτικά ορθολογικές και επιτυχείς είτε το αντίθετο. Το αποτέλεσμα είναι μια νέα διεθνής τάξη και με αυτή θα ζούμε.

Στο Βίντεο της Ρωσικής ταινίας που ακολουθεί, προς το τέλος, αναφέρεται στην γενικευμένη απαισιοδοξία και στο πνευματικό ροκάνισμα που προηγήθηκε της πτώσης της Βασιλεύουσας Πόλης. Κυριολεκτικά θυμίζει την κατάσταση των νεοελλήνων σήμερα και το γενικευμένο κλίμα απαισιοδοξίας και εκτιμήσεων ότι βρισκόμαστε σε αδιέξοδο ή καλύτερα στο χείλος της Αβύσσου.

Τρίτον, ότι και να πάθουμε και μάλλον θα πάθουμε πολλά τους μήνες και χρόνια που έρχονται, υπάρχει κάτι που δεν θα αλλάξει. Η υπόστασή μας είναι οι πολιτικές μας παραδόσεις. Το ίδιο και ο πολιτισμός μας εν γένει. Είναι ο ωκεανός της διαχρονικής Ελληνικότητας με οτιδήποτε και εάν σημαίνει αυτό. Μέσα σε αυτό τον ωκεανό θα κολυμπάμε όσοι νεοέλληνες επιβιώσουν και όπως θα επιβιώσουν.

Εν τέλει, η σημασία της κατανόησης των εθνοκρατοκεντρικών προϋποθέσεων του σύγχρονου διεθνούς συστήματος είναι προϋπόθεση πολιτικού ορθολογισμού. Στην σύγχρονη Ελλάδα η γνώση αυτών των προϋποθέσεων είναι σχεδόν μηδενική. Ποταμοί μεταμοντέρνου εθνομηδενιστικού χυλού καλλιεργήθηκε επί δεκαετίες συρρικνώνοντας ανθρωπολογικά τους νεοέλληνες.

Ο ορθολογιστικός πολιτικός στοχασμός στην Ελλάδα είναι εδώ και πολλές δεκαετίες υπό δίωξη. Το ίδιο και μετά τα παθήματα των τελευταίων ετών που δεν έγιναν μαθήματα. Ιδιαίτερα καρεκλοκένταυροι  της εξουσίας και του επιστημονικού παρασιτισμού είναι όχι μόνο οι ίδιοι αλλά και σε θέσεις ευθύνης.Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όποιους θέλουν να κατανοήσουν καλύτερα την φυσιογνωμία και τα αίτια άλωσης της Βασιλεύουσας Πόλης να βρουν μια ώρα να παρακολουθήσουν την Ρωσική ταινίαhttps://www.youtube.com/watch?v=TOJl91nHGAM (ή και στην διεύθυνση http://vimeo.com/2193105) με τίτλο «Η κατάρρευση της Αυτοκρατορίας το Βυζαντινό μάθημα»Πρόκειται για μια πολύ επιμελημένη ταινία. Δεν εκφράζει μόνο το ενδιαφέρον των Ρώσων για την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Αποτελεί επίσης μια χρήσιμη ιστορική εξιστόρηση επί ενός πολύ σημαντικού ιστορικού ζητήματος. Προσέξτε ιδιαίτερα, επαναλαμβάνω, τις ροκανισμένες πνευματικές προϋποθέσεις της Βυζαντινής Οικουμένης πριν την άλωση, καθώς επίσης και τους λόγους για τους οποίους ακολούθησε μια κατασυκοφάντηση της ιστορικής μνήμης του σημαντικότερου μετά-κρατικού συνάμα και ανθρωποκεντρικού εγχειρήματος στην ιστορία των ανθρώπων .

πηγή

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Γιατί τρώμε μπακαλιάρο την 25η Μαρτίου;.pdf by alex gr

Επιτάφιος λόγος εις τον Γρηγόριον Ε΄ Οικονόμος, Κωνσταντίνος.pdf by alex gr

makiabeli.pdf by alex gr

Πανδώρα Τόμ. 1, Αρ. 1 (1850) by alex gr

ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ Ωχ βασανάκια.. Διαβάζει η Σαπφώ Νοταρά