"Το άδοξο τέλος ενός ποιήματος"

Στη σφαίρα της ποίησης, η μετάβαση από τη γέννηση ενός ποιήματος στην απόλυτη στροφή του είναι μια εύθραυστη και περίτεχνη διαδικασία. Κάθε λέξη, κάθε γραμμή, φέρει το βάρος των συναισθημάτων και των προθέσεων του ποιητή. 

Ωστόσο, τι συμβαίνει όταν ένα ποίημα βιώνει έναν πρόωρο και άδοξο χαμό; Ας εμβαθύνουμε στη σφαίρα της ποίησης και ας διερευνήσουμε την έννοια του «Το άδοξο τέλος ενός ποιήματος», το ανάξιο τέλος ενός ποιήματος.

Στον πυρήνα κάθε ποιήματος βρίσκεται μια αφήγηση που περιμένει να αφηγηθεί, συναισθήματα που περιμένουν να διατυπωθούν και αλήθειες που περιμένουν να αποκαλυφθούν. 

Η διαδικασία κατασκευής ενός ποιήματος είναι ένα ταξίδι αυτο-ανακάλυψης για τον ποιητή, ένα ταξίδι αποκρυπτογράφησης της ουσίας των ενδότερων σκέψεων και των συναισθημάτων του. 

Οι λέξεις που συμπλέκονται σε ένα ποίημα έχουν την ικανότητα να μαγεύουν, να παρακινούν και να προκαλούν βαθιά συναισθήματα στο κοινό.

Η ποίηση είναι μια μορφή τέχνης που ξεπερνά τα εμπόδια της γλώσσας και του πολιτισμού.

 Ο ποιητής χρησιμοποιεί τις λέξεις ως εργαλείο και την κενή σελίδα ως καμβά, υφαίνει μια ταπισερί από εικόνες και συναισθήματα που μιλάει άμεσα στην καρδιά και την ψυχή του κοινού.

 Κάθε στροφή, κάθε ομοιοκαταληξία, κάθε μεταφορά δημιουργείται σχολαστικά για να προκαλέσει μια συγκεκριμένη απάντηση και να μεταφέρει ένα συγκεκριμένο μήνυμα.

Η ολοκλήρωση ενός ποιήματος είναι μια κομβική στιγμή που μπορεί είτε να αφήσει ένα μόνιμο αντίκτυπο στο κοινό είτε να σβήσει στην αφάνεια.

 Ένα καλοφτιαγμένο συμπέρασμα έχει την ικανότητα να συνδέει τα θέματα και τα συναισθήματα που εκφράζονται σε όλο το ποίημα, αφήνοντας στο κοινό μια αίσθηση κλεισίματος και ικανοποίησης.

 Αντίθετα, ένα άδοξο συμπέρασμα μπορεί να αφήσει το κοινό να αισθάνεται αποσυνδεδεμένο και απογοητευμένο, αφαιρώντας το ποίημα από τον επιδιωκόμενο αντίκτυπό του.

Στη σφαίρα της ποίησης, οι ατέλειες δεν είναι ελαττώματα αλλά μάλλον ευκαιρίες για ανάπτυξη και ενδοσκόπηση. Το ανάξιο τέλος ενός ποιήματος δεν πρέπει να θεωρείται ως αποτυχία, αλλά ως ευκαιρία να επανεξετάσουμε, να τελειοποιήσουμε και να επαναξιολογήσουμε το έργο. Το να αγκαλιάζει τις ατέλειες σε ένα ποίημα δίνει τη δυνατότητα στον ποιητή να εμβαθύνει στη δημιουργικότητά του και να ωθήσει τα όρια της τέχνης του.

Το ταξίδι ενός ποιήματος δεν κορυφώνεται με την απόλυτη στροφή του. Όπως ένας Φοίνικας που ανεβαίνει από τις στάχτες, ένα ποίημα μπορεί να αναζωογονηθεί και να αναζωογονηθεί μέσω της επιμονής και της αποφασιστικότητας. Ο ποιητής πρέπει να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις και τα εμπόδια στη δημιουργική του διαδικασία, αξιοποιώντας τα ως σκαλοπάτι προς ένα μεγαλύτερο καλλιτεχνικό επίτευγμα.

 «Το άδοξο τέλος ενός ποιήματος» δηλώνει όχι το τέλος αλλά μια νέα αρχή στη σφαίρα της ποίησης. Αγκαλιάστε τις ατέλειες, μάθετε από τις αναποδιές και προχωρήστε με ανθεκτικότητα και επιμονή. Αφήστε τα λόγια σας να σταθούν ως απόδειξη της δημιουργικότητας, του πάθους και της ακλόνητης δέσμευσής σας στην τέχνη της ποίησης.

και ανακαλύψτε πώς η ποίηση μπορεί να επικρατήσει και να ανθίσει ακόμη και μπροστά σε ένα ανάξιο συμπέρασμα.

Χόρχε Μπουκάι: Απαλλαγείτε από τη φυλακή που κλείσατε τον εαυτό σας…

 

Σε ένα από τα βιβλία του, ο Χόρχε Μπουκάι, ο διάσημος Αργεντινός ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας, μιλάει για τη φυλακή που κλείνουμε τον εαυτό μας. Αυτή η φυλακή είναι φτιαγμένη από τα δικά μας λόγια, τις δικές μας σκέψεις, τις δικές μας πεποιθήσεις. Είναι η φυλακή των φόβων μας, των αναστολών μας, των περιορισμών μας.

Ο Μπουκάι μας λέει ότι μπορούμε να απελευθερωθούμε από αυτή τη φυλακή, αλλά πρέπει να το θέλουμε πραγματικά. Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας, να αμφισβητήσουμε τις πεποιθήσεις μας, να σπάσουμε τα δεσμά που μας κρατούν πίσω.

Για να απελευθερωθούμε από τη φυλακή που κλείσαμε τον εαυτό μας, πρέπει να κάνουμε τα εξής:

Να αναγνωρίσουμε ότι είμαστε φυλακισμένοι. Πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε φυλακισμένοι. Να δούμε ότι οι φόβοι μας, οι αναστολές μας, οι περιορισμοί μας μας κρατούν πίσω από την πλήρη έκφραση του εαυτού μας.

Να αναζητήσουμε την αιτία της φυλάκισής μας. Αφού αναγνωρίσουμε ότι είμαστε φυλακισμένοι, πρέπει να αναζητήσουμε την αιτία της φυλάκισής μας. Τι είναι αυτό που μας κρατά πίσω; Τι είναι αυτό που φοβόμαστε;

Να αντιμετωπίσουμε την αιτία της φυλάκισής μας. Μόλις εντοπίσουμε την αιτία της φυλάκισής μας, πρέπει να την αντιμετωπίσουμε. Αυτό μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά είναι απαραίτητο για να απελευθερωθούμε.

Να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας. Μόλις απελευθερωθούμε από τη φυλακή μας, πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τον εαυτό μας. Πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς τους φόβους μας, τις αναστολές μας, τους περιορισμούς μας.

Η απελευθέρωση από τη φυλακή που κλείσαμε τον εαυτό μας είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και προσπάθεια. Δεν είναι εύκολη, αλλά είναι εφικτή. Αν θέλουμε να ζήσουμε μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε αυτή τη διαδικασία.

Εδώ είναι μερικές συγκεκριμένες συμβουλές που μπορεί να μας βοηθήσουν να απελευθερωθούμε από τη φυλακή μας:

Μιλήστε με κάποιον που εμπιστεύεστε. Η συζήτηση με κάποιον που μπορούμε να εμπιστευθούμε μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα τους φόβους μας και τις πεποιθήσεις μας.

Δοκιμάστε νέες εμπειρίες. Η δοκιμή νέων εμπειριών μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να διευρύνουμε τους ορίζοντές μας.

Μάθετε να λέτε "όχι". Το να μάθουμε να λέμε "όχι" είναι σημαντικό για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τις αρνητικές επιδράσεις των άλλων.

Αποφύγετε την αυτοκριτική. Η αυτοκριτική μπορεί να μας εμποδίσει να δούμε τις δυνατότητές μας.

Μάθετε να συγχωρείτε. Το να συγχωρούμε τους άλλους μπορεί να μας βοηθήσει να απαλλαγούμε από το βάρος του θυμού και της μνησικακίας.

Η απελευθέρωση από τη φυλακή που κλείσαμε τον εαυτό μας είναι μια διαδικασία που μπορεί να μας αλλάξει τη ζωή. Μας δίνει την ευκαιρία να ζήσουμε μια πλήρη και ευτυχισμένη ζωή, χωρίς περιορισμούς.

Oι Φαναριώτες και το πολιτικό τους όραμα

 Mετά την πτώση της Kωνσταντινούπολης η βυζαντινή αριστοκρατία βαθμιαία εξαφανίστηκε, καθώς πολλά μέλη της διέφυγαν στη Δύση και άλλα έχασαν τη ζωή τους τη νύχτα της άλωσης. Mια νέα όμως τάξη άρχισε να διαμορφώνεται στην Kωνσταντινούπολη, η οποία επιβλήθηκε βαθμιαία μέσα από την άσκηση επιστημονικών επαγγελμάτων και την οικονομική της ευρωστία. H νέα αυτή αριστοκρατία εγκαταστάθηκε γύρω από το Πατριαρχείο, στη νέα του έδρα, στη συνοικία του Φαναρίου. Oι Φαναριώτες, όπως αποκλήθηκαν, ήταν κυρίως ελληνικής καταγωγής, αν και ανάμεσά τους υπήρχαν εξελληνισμένες οικογένειες Pουμάνων, Aλβανών και Iταλών. H ανάδειξή τους ως πολιτικών και κοινωνικών παραγόντων του ελληνικού έθνους και της οθωμανικής διοίκησης ανάγεται στα μέσα του 17ου αιώνα, όταν για πρώτη φορά ένας ΄Eλληνας από την Tραπεζούντα, ο Παναγιώτης Nικούσιος, με σπουδές στην Πάδοβα και γλωσσομαθής κατέλαβε τη θέση του μεγάλου δραγομάνου της Πύλης. ΄Eκτοτε, ορθόδοξοι Φαναριώτες, οι οποίοι ήταν οι πλέον καλλιεργημένοι, γλωσσομαθείς και με εμπειρία από την Eυρώπη, υπήκοοι της αυτοκρατορίας, καταλάμβαναν το αξίωμα αυτό, στο οποίο σύντομα προστέθηκαν τα αξιώματα του δραγομάνου του στόλου και κυρίως, από τις αρχές του 18ου αιώνα, των ηγεμόνων των αυτόνομων παραδουνάβιων ηγεμονιών της Bλαχίας και της Mολδαβίας.

Προσωπογραφία του Νικολάου Μαυροκορδάτουτου πρώτου έλληνα ηγεμόνα της Βλαχίας, 1721

Πρώτος έλληνας ηγεμόνας στη Bλαχία το 1709 και έπειτα στη Mολδαβία το 1710 έγινε ο Nικόλαος Mαυροκορδάτος. Στις ηγεμονίες οι Φαναριώτες έγιναν κατ' αρχάς ευνοϊκά δεκτοί, καθώς ο ελληνικός πολιτισμός που έφερναν μαζί τους ήταν αρκετά ισχυρός για να ανακόψει τη σλαβική πολιτισμική επιρροή που είχε επιβληθεί μέσω της Εκκλησίας. Σε μεγάλο βαθμό οι Φαναριώτες υπήρξαν φορείς του Διαφωτισμού με αξιόλογο για την εποχή τους εκπαιδευτικό και νομοθετικό έργο. ΄Oμως, η διοίκησή τους ήγηρε ύστερα από κάποιο διάστημα τη δυσαρέσκεια της ρουμανικής κοινής γνώμης. Tούτο συνέβη γιατί οι Φαναριώτες κατά την άφιξή τους στις ηγεμονίες συνοδεύονταν από μεγάλο αριθμό συγγενών και φίλων, τους οποίους διόριζαν σε κρατικές θέσεις. Οι τελευταίοι, επειδή η θέση τους ήταν μονίμως επισφαλής, προσπαθούσαν να αποκομήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη σε όσο το δυνατόν μικρότερο χρονικό διάστημα.

'Αρχοντας της Μολδοβλαχίας, με τηχαρακτηριστική ενδυμασία, 1714-15

δραγομάνος: η ακριβής μετάφραση της λέξης δραγομάνος είναι διερμηνέας. Στην πραγματικότητα όμως τα καθήκοντά του άπτονταν και της διπλωματικής διαμεσολάβησης.

δραγομάνος του στόλου: συνόδευε τον καπουδάν πασά κατά την ετήσια έξοδό του στο Aιγαίο και διαχειριζόταν τα ζητήματα συλλογής φόρων, ναυτολογίας καθώς και κάθε πρόβλημα που παρουσιαζόταν στη διοίκηση των νησιών.

Οι θέσεις που κατείχαν οι Φαναριώτες μέσα στον οθωμανικό κρατικό μηχανισμό και μέσα στην Ορθοδοξία και η διοικητική τους εμπειρία από τις ηγεμονίες συνέτειναν στο να ριζωθεί στον κύκλο τους η πεποίθηση ότι αυτοί ήταν οι εκλεκτοί του έθνους και η ηγετική του τάξη. Oι φαναριώτικες οικογένειες (Mαυροκορδάτοι, Yψηλάντηδες, Παλαιολόγοι, Kαντακουζηνοί και Kομνηνοί) υπερηφανεύονταν για την καταγωγή τους από αρχοντικούς οίκους του Bυζαντίου και αυτοαποκαλούνταν άρχοντες του γένους των Pωμαίων, αν και στην πραγματικότητα δεν ήταν απόγονοι των βυζαντινών αρχόντων. Tο πολιτικό τους όραμα ήταν η αναβίωση της βυζαντινής αυτοκρατορίας υπό τη δική τους ηγεμονία. Xαρακτηριστικό αυτού του πολιτικού τους οράματος αποτελεί το γεγονός ότι για την ανάρρησή τους στο θρόνο των ηγεμονιών ακολουθούσαν το τυπικό της στέψης των αυτοκρατόρων του Bυζαντίου. H τακτική τους αυτή δεν αποσκοπούσε στην άμεση σύγκρουση με την οθωμανική αυτοκρατορία, αφού από την ύπαρξή της ωφελούνταν και οι ίδιοι. Aπέβλεπαν όμως στη σταδιακή διάβρωση του οθωμανικού κράτους και στην τελική αντικατάστασή του από μια νέα βυζαντινή αυτοκρατορία, όπου ο χριστιανισμός και ο ελληνικός πολιτισμός θα κυριαρχούσαν.

ime.gr

Βρέθηκαν «συνταρακτικά» τσεκούρια 3.500 ετών από την Εποχή του Χαλκού σε δάσος στην Πολωνία

 

Ένας ερασιτέχνης κυνηγός θησαυρών έκανε ένα αξιοσημείωτο εύρημα, ανακαλύπτοντας πέντε κεφάλια τσεκούρι της Εποχής του Χαλκού σε σχεδόν τέλεια κατάσταση. Τα τεχνουργήματα χρονολογούνται από το 1700 έως το 1300 π.Χ., και πιστεύεται ότι συνδέονται με έναν πολιτισμό της Βαλτικής από τη σύγχρονη Λιθουανία ή τη βορειοανατολική Πολωνία.

Μια από τις λεπίδες τσεκούρι που ανακαλύφθηκε στη δασική περιοχή Starogard, Ploland. ( Nadleśnictwo Stargard )

Τα πρώτα νέα ανέφεραν ότι τα τσεκούρια βρέθηκαν ανάμεσα στα δέντρα στη δασική περιοχή Starogard, κοντά στο Szczecin, στη βορειοδυτική γωνία της Πολωνίας , κοντά στα σύνορα με τη Γερμανία .

Η ανακάλυψη των τσεκουριών έγινε αρχικά από τον Denis Konkol, έναν λάτρη των ανιχνευτών μετάλλων , στον οποίο είχε χορηγηθεί επίσημη άδεια από το Επαρχιακό Γραφείο για την Προστασία των Μνημείων για να ερευνήσει τον χώρο, εξηγεί το The History Blog . Μόλις αποκάλυψε τα τσεκούρια, προχώρησε άμεσα σε ενέργειες για την ασφάλεια του χώρου και ειδοποίησε τους αρμόδιους υπαλλήλους. Μετά από αυτό, ο συντηρητής μνημείων από το Γκντανσκ πραγματοποίησε ανασκαφή της τοποθεσίας.

• The Hidden Story of Poland: What Happened to the Forgotted Kingdom of Lechia;
• Τεράστιος θησαυρός όπλων Yotvingian 1000 ετών ανακαλύφθηκε στην Πολωνία

Οι αρχές ανασκάπτουν τους πελέκους της Εποχής του Χαλκού σε σχετικά μικρό βάθος 20-30 cm. ( Nadleśnictwo Stargard )

Ένα σπάνιο και πολύτιμο εύρημα

Τέτοιες ανακαλύψεις είναι σπάνιες στην περιοχή και ο Igor Strzok, ο Επαρχιακός Συντηρητής Μνημείων της Πομερανίας εξήγησε ότι, «Το τελευταίο εύρημα αυτού του τύπου όπλου ή εργαλείου ανακαλύφθηκε πριν από περίπου 20 χρόνια στην περιοχή του Λούμπλιν», ανέφερε η The First News .

Τα ευρήματα της Εποχής του Χαλκού στην περιοχή αυτή αποτελούνται συνήθως από βραχιόλια ή θώρακες, καθιστώντας την αποκάλυψη αυτών των κεφαλών τσεκουριών ιδιαίτερα ασυνήθιστη και σημαντική. Μια ευρύτερη έρευνα στην περιοχή έριξε το εύρημα μιας περόνης 2.000 ετών (καρφίτσα στερέωσης), αλλά όχι άλλα αντικείμενα της Εποχής του Χαλκού .

• Η ξεχασμένη κελτική ιστορία της αρχαίας Πολωνίας
• Στην Πολωνία ανακαλύφθηκε πλήρης σκυθικός ιμάντας 2.500 ετών

Μια πιο σύγχρονη (2000 ετών) περόνη (στερέωση καρφίτσας) που βρέθηκε σε ευρύτερη έρευνα της περιοχής. ( Nadleśnictwo Stargard )

Ένας ρηχός τάφος

Ο Piotr Klimaszewski από το Επαρχιακό Γραφείο της Πομερανίας για την Προστασία των Ιστορικών Μνημείων σημείωσε ότι ο κυνηγός θησαυρών βρήκε τα κεφάλια του τσεκούρι θαμμένα περίπου 20-30 εκατοστά κάτω από τη γη σε ένα μικρό λάκκο κάτω από χλοοτάπητα και χούμο. Αυτή φαίνεται να είναι μια πολύ ρηχή τρύπα για αντικείμενα που χρονολογούνται πριν από περίπου 3.500 χρόνια.

Τα τσεκούρια, του τύπου tautušiai, που πήραν το όνομά τους από το χωριό στη Λιθουανία όπου ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά, σημείωσε το Ιστολόγιο Ιστορίας . Διακρίνονται για το μεγάλο τους μέγεθος, με λεπτές λαβές με υπερυψωμένα άκρα και φαρδιές λεπίδες.

Λόγω της σχεδόν τέλειας κατάστασης στην οποία βρέθηκαν, οι ειδικοί εικάζουν ότι επρόκειτο για νέες λεπίδες κρυμμένες βιαστικά, ή ίσως ακόμη και για κάποια τελετουργική προσφορά.

Αυτά τα ιστορικά πολύτιμα κεφάλια τσεκούρι της Εποχής του Χαλκού θα μεταφερθούν στο Αρχαιολογικό Μουσείο στο Γκντανσκ για περαιτέρω εξέταση και μελέτη.

Κορυφαία εικόνα: Η συλλογή από πέντε λεπίδες τσεκούρι της Εποχής του Χαλκού που ακουμπούν σε ένα δέντρο στο δάσος όπου βρέθηκαν. Πηγή: Nadleśnictwo Stargard

Του Gary Manners

Ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΣΙΓΡΙΑΝΗΣ ΕΝ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ

 Ὅτε κατὰ τὸν Ἰούλιον τοῦ παρελθόντος ἔτους

ἐκ τῆς ἱρῆς ᾿Ιλίου ἀναχωροῦντες σὺν τῷ διαπρεπεῖ

διευθυντῇ τοῦ ᾿Αθήνησιν αὐτοκρατορικού γερμανι

κοῦ Ἰνστιτούτου διδάκτορος κ . Doerpfeld καὶ τοῖς

ἄλλοις φίλοις ἐπεσκεψάμεθα τὴν παρ᾽ ἀρχαίοις ἐπίσης

ἱερὰν πρὸς τῇ Θράκῃ νῆσον , τὴν Σαμοθράκην, ἣν ἐκ

τοῦ ἠνεμόεντος λόφου τοῦ Ἰσσαρλίκ ὑπὸ τὴν Ἴδην

( Καζδάγ) ἐθεώμεθα ὀρθουμένην ἐν τῷ πελάγει καὶ

διὰ τοῦ ὑψικαρήνου ὄρους τῆς Σαώκης ( νῦν Φεγγάρι)

τῆς πρὸ ἡμῶν Τενέδου καὶ Ἴμβρου δεσπόζουσαν είχομεν μεταξὺ ἄλλων ἐν νῷ καὶ τὰ ὑπὸ τοῦ Συναξαρι

στοῦ περὶ τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν καὶ ὁμολογητοῦ

Θεοφάνους, τῆς Σιγριανῆς , εἰρημένα .

-

Ἐκ τοῦ Συναξαρίου τοῦ ὁσίου Πατρός, οὗ τὴν

μνήμην ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία τὴν 12 Μαρτίου πληροφορούμεθα , ὅτι ὁ ὅσιος ἀνὴρ προβεβηκὼς τὴν ἡλι

κίαν ἐξωρίσθη εἰς Σαμοθράκην ὑπὸ τοῦ εἰκονομάχου

αὐτοκράτορος Κωνσταντινουπόλεως Λέοντος τοῦ ᾿Αρ

μενίου (813-820 μ . Χ . ) καί ὅτι μόνον εἴκοσι καὶ

τρεῖς ἡμέρας ἐν τῇ νήσῳ ταύτῃ ζήσας παρέδωκε τὸ

πνεῦμα τῷ πλάστῃ ταφεὶς ἐν τῷ μεγάλῳ ἀγρῷ. Τίς

λοιπὸν ἦτο ὁ μέγας οὗτος ἀγρὸς, ποῦ τῆς νήσου ἔκει

το οὗτος , ἡμεῖς καιρὸν μὲν κατάλληλον οὔτε εὕρομεν

οὔτ᾽ ἠδυνάμεθα κατὰ τὴν διήμερον ἡμῶν ἐν τῇ νήσῳ

διαμονὴν νὰ ἐξετάσωμεν , διότι ἄλλος ἦτο ὁ σκοπός

τῆς ἐπισκέψεως ἡμῶν, παρέσχομεν ὅμως νύξιν μόνον

ἁπλῆν τῷ ξενίσαντι ἡμᾶς πάντας δημάρχῳ τῆς

νήσου, τῷ ἐκ πολλῶν αὐτοῦ γλωσσικῶν ἐργασιῶν καὶ

τῆς εἰς Κορσικήν ἐθνικῆς αὐτοῦ ἐργασίας γνωστῷ

λογίῳ ἰατρῷ κ . Ν. Φαρδῇ, τῷ Σαμοθρακι , ἵνα πρὸς

πολλαῖς ἄλλαις μελέταις αὐτοῦ ἐρευνήσῃ καὶ ἐπιστεί

λῃ ἡμῖν ἤδη τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ τῆς μνήμης τοῦ Ὁσίου

τὰ ἑξῆς, ἅπερ αὐτῇ λέξει παρατιθέμεθα .

«Ἐκ πολλῶν τεκμηρίων καταφαίνεται , ὅτι κατὰ

» τὴν ἐποχὴν Λέοντος τοῦ ᾿Αρμενίου κατῳκεῖτο εἰσέτι

------------------------------------------------------------------

*

Ἕτερος ὁ Θεοφάνης οὗτος τοῦ κατὰ τὴν 11 Οκτωβρίου

ἑορταζομένου , τοῦ ἐπικαλουμένου Γραπτοῦ.

1. Τὸ ὑψηλότερον ὅρος ὅλων τῶν ἐν τῷ Αἰγαίῳ θρακικῶν

νήσων εἶναι τὸ Φεγγάρι ( 1600 μ . ὑπὲρ τὴν ἐπιφάνειαν τῆς

θαλάσσης πρόλ, Ιλιάδ . Ν. 12) ἐν μέσῳ τῆς ἀλιμένου ἀλλ᾽ εὐύδρου ταύτης καὶ ἀπὸ πάσης συγκοινωνίας ἀποκεκλεισμένης νήσου, εἰς ἣν προσωρμίσθημεν μετὰ πλοῦν 24ωρον πολλάκις έπεκαλεσάμενοι τὴν βοήθειαν τοῦ ἁγίου Νικολάου , ἀπαραλλάκτως

ὡς οἱ ἀρχαῖοι τοὺς Σαμοθρᾳκίους θεούς ( πρβλ. Lobeck,

Aglaoph. 1202 ) Ἡ νῆσος διοικητικῶς μὲν ἀπὸ τριετίας

ὑπάγεται τῇ διοικήσει Δεδέαγατς οὔτα ἕδρα μουδιρλικίου , ἐκκλησιαστικῶς δὲ τῇ μητροπόλει Μαρωνείας. Ὅρα Γεωγραφ .

ἡμετέραν τεῦχ. Α ' σ. 147 .

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. Πρβλ. Συναξαρ . Νικοδήμου ἔκδ. Ζακύνθου 1868 εἰς 4ον ,

Μέγαν Συναξαριστὴν τοῦ Δουκάκη ἐν ᾿Αθήναις 1891 εἰς

8ον τόμ . Γ ' σελ. 201 καὶ παρὰ Θεοφάνει ἔκδ. Βόννης , ἔνθα

φέρεται καὶ ὁ βίος αὐτοῦ XLVIII-LII.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

» ἡ νῦν Παλαιόπολις' , ὅπου βεβαίως μετηνέχθη ὁ 0-

»σιος καὶ ὅπου ἀπέθανεν, ὡς τελευτήσας τὸν βίον

νεἴκοσι τρεῖς ἡμέρας μετὰ τὴν ἐκεῖσε ἄφιξίν του .

»Τρεῖς τοποθεσίαι τῆς Σαμοθράκης διετήρησαν

μέχρι τῆς σήμερον ὀνόματα πολλὴν σχέσιν ἔχοντα

»πρὸς τὴν θέσιν τοῦ τάφου τοῦ Ὁσίου Θεοφάνους .

»Πρώτη εἶναι τὸ Χωράφι , ἐκτὸς τῶν τειχῶν τῆς Πα-

»λαιοπόλεως κείμενον , δευτέρα τὰ Μεγάλα Καμπιά,

»ἡμίωρον ἀπὸ τῆς Παλαιοπόλεως ἀπέχοντα , καὶ τρι

» τη πεδιάς του Μεγαλὰ εἰς τετράωρον περίπου ἀπό-

» στασιν ἀπὸ τῆς Παλαιοπόλεως καὶ πρὸς βορρᾶν τῆς

νήσου κειμένη .

»Χωρὶς νὰ βασίζωμαι ἐπὶ θετικῶν ἀποδείξεων,

» πάντοτε ὑπέθεσα, ὅτι μία ἐκ τῶν εἰρημένων τριῶν

»θέσεων θὰ ἦναι ὁ μέγας ἀγρός , ἐν τῷ ὁποίῳ κεῖται

»ὁ ῞Αγιος Θεοφάνης . Οὕτω δ᾽ ὑποθέτω ὅτι καὶ τὸ

»ἑξῆς τεμάχιον ἐπιγραφῆς, εὑρεθείσης εἰς τὰ πέριξ

» τῆς πεδιάδος τοῦ Μεγαλᾶ ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ τοῦ Α-

»γίου Γεωργίου τοῦ Στριβεροῦ , ἀνήκει εἰς πλάκα ,

»ἥτις ἐχρησίμευσεν ὡς ἐπιτύμβιος ἐπὶ τοῦ τάφου τοῦ

» Ὁσίου τούτου . Καθόσον δ ' εἶναι δυνατὸν νὰ εἰκάτωωμεν ἐκ τοῦ σχήματος τῶν γραμμάτων , ἡ ἐπιγραφὴ

»αὕτη, κεχαραγμένη ἐπὶ μαρμάρου ὕψ. 0,20 , πλ .

» 0,15 καὶ πάχ. 0,03 , ἀνήκει εἰς τὴν ἰδίαν ταύτην

ἐποχὴν, ἥτις ἐκ περισσοῦ φέρει καὶ σημεῖα τονι

»σμοῦ καὶ πνευματισμοῦ, καὶ ἔχει ὡς ἕπεται :

1 νι ✓ V V

2 ΨΥΧΡΟΣ ΟΙΜΟ

3 ΝΈΚΓΗ ΡΑΟΣ ΑΘΛΙ

4

5

ΚΑΙΣΑΠΡΙ ΑΟΠΡ

OIKIC O

6

1

2

3

4

5

6

•

•

• •

ψυχρός οἶμο[ς

•

ν ἐκ γήραος ἄθλιος •

καὶ σαπρία ὁ πρ[ εσβύτης

• • οικισο •

»Πολλά συμπεράσματα δεν δυνάμεθα νὰ ἐξαγά

»γωμεν ἐκ τοῦ τεμαχίου τῆς ἐπιγραφῆς ταύτης , ὡς

»λίαν μικρᾶς καὶ πανταχόθεν ἐλλιπούς . Αἱ φράσεις

όμως : ψυχρὸς οἶμος , ἐκ γήραος ἄθλιος καὶ σαπρία

» ὁ πρεσβύτης , παραβαλλόμεναι πρὸς τὰς περιπετείας

» τοῦ βίου τοῦ γέροντος Οσίου Θεοφάνους, ἐπιτρέ

» πουσιν ἵνα μέχρι τινὸς ὑποθέσωμεν, ὅτι ἡ ἐπιγρα

»τὴ αὕτη ἀνήκει εἰς τὴν ἐπιτύμβιον πλάκα τοῦ Ὁσ

»σίου τούτου, τοῦ ὁποίου ὁ τάφος, ἐν τοιαύτῃ » πτώσει πρέπει νὰ ζητηθῇ εἰς τὰ πέριξ τῆς Ἐκ-

»κλησίας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Στριβεροῦ, ἤτοι

εἰς τὴν πεδιάδα τοῦ Μεγαλᾶ.

Ἔγραφον ἐν Σαμοθράκη τῇ 12 Μαρτίου 1894 .

Ν. Β. ΦΑΡΔΥΣ.

Ενταῦθα τοῦ λόγου γενόμενοι πρέπει μετὰ τὸ

ἱστορικὸν μέρος τῆς πραγματείας ταύτης καὶ τὸ γεωγραφικὸν ἐν ὀλίγοις νὰ ἐξετάσωμεν , ἵνα όπωςδήποτε

ἐξαντληθῇ καὶ τὸ ζήτημα τοῦτο. Εν ἀμφοτέραις ταῖς

ἐκδόσεσι τοῦ Συναξαριστοῦ, ἃς ὑπ ' ὄψιν ἐν τῇ μελέ

τῇ ἡμῶν ταύτῃ εἴχομεν , τῇ παλαιᾷ τοῦ Νικοδήμου

ἐν Ζακύνθῳ 1868 ( τόμ . Β ' σ . 196) καὶ τῇ τελευταία

τοῦ προσκυνητοῦ Δουκάκη ἐν ᾿Αθήναις τόμ . Γ ' σ .

204) φέρεται καὶ ἐπαναλαμβάνεται ότι « Σιγριανή ,

ἄλλοι μὲν λέγουσιν ὅτι εἶναι ἡ ἐν τῇ Μηδείᾳ εὑρι

σκομένη, ἄλλοι δὲ πιθανώτερον καὶ ὁμοιαληθέστερον

λέγουσιν ὅτι εἶναι ἡ ἐν Μιτυλήνῃ» . Χωρὶς νὰ λάβω

μεν ὑπ' ὄψιν τὸν περιπετειώδη βίον τοῦ ὁσίου πατρός, ὅστις οὐδόλως ἐπάτησε τὸν πόδα εἰς τὴν ᾿Ασίαν, μετὰ δὲ τὴν ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἀπέλευσιν

αὐτοῦ περιεφέρετο ἢ καὶ ἐφησύχαζεν ἐν ταῖς θρακι

καῖς νήσοις τοῦ Αἰγαίου, λέγομεν ὅτι ἡ Σιγριανή εἰναι ἡ ἐν τῇ Μηδίᾳ τῇ ᾿Ασιατικῇ χώρα τῇ πρὸς Δ

τῆς ᾿Ασσυρίας και Καρδουχίας · καὶ οὐχὶ ἡ ἐν τῇ

Μηδείᾳ τῇ ἐν τῷ Ευξείνῳ. Σχέσιν ἄρα δύναται νὰ ἔχῃ

πρὸς τὸν βίον τοῦ ὁσίου μόνον ἡ ἐν Λέσβῳ Σιγριανή,

ἢ ὀρθ. τὸ Σίγριον , ὡς παρὰ Στράβωνι καὶ Στεφ . τῷ

Βυζαντίῳ φέρεται , ὅπερ εἶναι τὸ δυτικώτερον τῶν

ἀκρωτηρίων τῆς Λέσβου καὶ νῦν κάβο Σιγρὶ λεγόμε

νον καὶ οὕτω ἐν τοῖς χάρταις σημειούμενον . Ὥστε

μόνον περὶ τῆς Λέσβου δύναται νὰ γίνηται λόγος καὶ

περὶ τοῦ ἐν αὐτῇ Σιγρίου, καὶ οὐχὶ περὶ Μηδίας ἢ

περὶ Μηδείας.

Εν τέλει σημειούσθω ἡμῖν ἀκριβείας χάριν ὅτι

ὁ Ὅσιος πατήρ μετὰ διετή περιορισμὸν ἐπέμφθη εἰς

Σαμοθράκην τῇ 17 Φεβρουαρίου τοῦ 818 καὶ ἀπεβίωσε τῇ 12 Μαρτίου, ὅτε καὶ ἡ μνήμη αὐτοῦ .

B. A. M.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1. Σίγριον, Λέσβου λιμὴν· τὸ ἐθνικὸν Σιγριεὺς καὶ Σίγριος.

Καὶ Σίγγριον μάλιστα φέρεται που · ἐνταῦθα καὶ παρὰ Θεοφάνει , ἔκδ. Βόννης, τ . Α΄. σελ. XLVIII, ἐπιγράφεται Θεοφά

νους τοῦ ὁμολογητοῦ, τοῦ τῆς Σιγηριανῆς . Ὅρα καὶ Στράβ.

σελ . 616-618 . «῎Αντιστα δ' ἐφεξῆς ἐστι τῷ Σιγρίῳ πόλις

ἔχουσα λιμένα , ἔπειτα Μήθυμνα » .

2. Παρβλ. Μέγαν Χάρτην Kiepert τῆς Δυτικῆς Μικρᾶς

Ασίας τετραγ. IV, καὶ τοῦ τῆς Χερσονήσου του Αἵμου ὑπὸ

Vogel τετραγ. C. G. 9. Ἐν τῷ Λεξικῷ τοῦ Luebker δὲν

σημειοῦται .

3. "Opa Muralt, Chronol : Byzantin .

ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ ΠΑΠΑΙΩΑΝΝΟΥ

ΜΑΡΙΚΑ ΝΙΝΟΥ