Η Απερίγραπτη Γοητεία του Κακού και ο Αχαρος Ρόλος του Καλού. Το μέγα παράδοξο και σχιζοφρενικό γεγονός είναι ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπου το Καλό προσπαθεί να επιβληθεί και να αλλάξει μια καθεστηκυία...

Η Απερίγραπτη Γοητεία του Κακού και ο Αχαρος Ρόλος του Καλού

«Ο πολιτισμός δεν ακυρώνει τη βαρβαρότητα, αλλά αντιθέτως συχνά την επικυρώνει. Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει»  Ουμπέρτο Έκο

«Η Ιστορία της ανθρωπότητας δεν είναι η ιστορία της πάλης των τάξεων αλλά των ανθρώπινων φρικαλεοτήτων»  Κ. Καστοριάδης

«Είχα υποθέσει ότι στους περισσότερους ανθρώπους αρέσουν τα χρήματα περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο, ανακάλυψα όμως ότι τελικά η καταστροφή και οι σκοτωμοί τους αρέσουν ακόμη περισσότερο» Μπέρτραντ Ράσελ

«Το έγκλημα, τα βασανιστήρια και οι σφαγές ορίζουν καλύτερα το ανθρώπινο γένος από την Τέχνη, την Επιστήμη και τους θεσμούς» Χουάν Χοσέ Σαέρ «Τόπος»

«Το βαθύ, φονικό ανθρώπινο μίσος εναντίον κάθε ζωντανού είναι πολύ γνωστό κι έχει πολλές φορές περιγραφεί έξοχα από τους συγγραφείς. Το πρόβλημα δεν είναι η ύπαρξη του μίσους και η γνώση των λειτουργιών του, αλλά η πλήρης αδυναμία αυτών των δεδομένων να διεισδύσουν στον ανθρώπινο όχλο και να τον επηρεάσουν αποτελεσματικά» Β. Ράιχ

«Η παραφροσύνη του ανθρώπου είναι η ορθοφροσύνη που δίνει ο ουρανός. Ξεστρατίζοντας ο άνθρωπος από την ανθρώπινη λογική, καταλήγει τελικά να σκέφτεται μ’ εκείνο τον ουράνιο τρόπο που, για την ανθρώπινη λογική, είναι παράλογος και εξωφρενικός. Και τότε, ευτυχώς ή δυστυχώς, νιώθει αδιάλλακτος, αδιάφορος όπως ο Θεός του» Χέρμαν Μέλβιλ, «Μόμπυ Ντικ»

«Οι αιχμάλωτοι πολέμου, οι δούλοι, οι ηττημένοι εχθροί, τα παιδιά, οι άρρωστοι άνθρωποι (ιδιαιτέρως οι πνευματικά ανάπηροι), οι τρόφιμοι φυλακών, οι άοπλοι έγχρωμοι, τα ζώα – όλοι αυτοί έχουν γίνει αντικείμενα φυσικού σαδισμού, που συχνά συμπεριλαμβάνει τα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια. Από τα άγρια θεάματα της Ρώμης ως τα σύγχρονα αστυνομικά τμήματα και τις στρατιωτικές μονάδες, τα βασανιστήρια χρησιμοποιούνται κάτω από το προκάλυμμα θρησκευτικών ή πολιτικών σκοπών και πολλές φορές καθαρά για διασκέδαση των εξαθλιωμένων μαζών. Το Κολοσσαίο της Ρώμης είναι πραγματικά το μεγαλύτερο μνημείο του ανθρώπινου σαδισμού» (…)

«Ξεχωριστή μου ευχαρίστηση ήταν πάντα η καταστροφή. Έτσι, μέσα στον καθημερινό πόνο μπορώ να νοιώθω μια συναρπαστική ηδονή βλέποντας το φορτίο των ιδεών και των αξιών να μικραίνει, το οπλοστάσιο των ιδεών να αλέθεται, να γίνεται κομμάτια, να μην μένει πια τίποτε παρά ένας σωρός σάρκες και νεύρα, νεύρα που σαν τεντωμένες χορδές αντιλαλούν τώρα μέσα στο κενό της απομόνωσης (…) Κάνω ό,τι πρέπει να κάνω γιατί κάθε μέρα πεθαίνω, Μιάς κι ό,τι κάνω είναι δοσμένο μόνο σε μια δύναμη, όλα όσα κάνω είναι ριζωμένα σε αυτή τη δύναμη. Κι αυτή η δύναμη θέλει την καταστροφή, γι’ αυτό καταστρέφω. Ξέρω πως θα αφανιστώ, ξέρω πως θα καταρρεύσω όταν αυτή η δύναμη με αφήσει» – E. von Salomon, αξιωματικός ναζί. (…)

«Ένας άλλος έφηβος έλεγε πώς περπατούσε στους δρόμους της πόλης με ένα μαχαίρι κρυμμένο στο μανίκι του και το έμπηγε στους ανύποπτους διαβάτες που τον προσπερνούσαν. Ένοιωθε ηδονή παρατηρώντας την αγωνία στο πρόσωπο του θύματος. Παράσερνε ακόμη και σκυλιά σε σκοτεινά ερημικά δρομάκια και τα σκότωνε με το μαχαίρι, “έτσι για πλάκα”. Σε κάποια στιγμή είπε, με μια έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπο: Πιστεύω τώρα πώς τους έδινα και καταλάβαιναν, όταν τους έμπηγα το μαχαίρι» Έριχ Φρομ, «Η ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας»

Βασανισμοί (ζώων κι ανθρώπων) σεξουαλικές διαστροφές, γυναίκες-θαυμάστριες αποτρόπαιων κατά συρροή βιαστών και δολοφόνων. Γιατί οι άνθρωποι έλκονται τόσο από το κακό και το διεστραμμένο, γιατί σκλαβώνουν, εξευτελίζουν, αφανίζουν άλλους ανθρώπους, αφού έχουν όλοι την ίδια δίψα για ελευθερία και ευτυχία; Ο Έριχ Φρομ, στη σχετική διεξοδική μελέτη του, που αναφέραμε προηγουμένως, παρά τον όγκο της δεν έχει και πολλές εξηγήσεις να δώσει για το αποτρόπαιο ανεξήγητο. Πέρα από κάποιες εύστοχες αναλύσεις παθολογικών και κλινικών περιπτώσεων, εξηγεί μια πλειάδα άλλων με το μάλλον απλοϊκό σκεπτικό ότι γίνονται για να διασκεδάσει το άτομο την πλήξη του.

«Σε κάθε περίπτωση, το άτομο που πλήττει παράγει μόνο του την πηγή της διέγερσης -αν δεν του προσφερθεί έτοιμη. Το άτομο που πλήττει οργανώνει συχνά ένα “μίνι-Κολοσσαίο” όπου και παράγει, σε μικρή κλίμακα, πράγματα ανάλογα με τις μεγάλης κλίμακας αγριότητες που συνέβαιναν στο πραγματικό Κολοσσαίο. Τέτοια άτομα συνήθως δεν ενδιαφέρονται για τίποτα, δεν έχουν επαφές με ανθρώπους, εκτός από πολύ επιφανειακές».

Εδώ όμως τίθεται το βασικό και βασανιστικό ερώτημα γιατί, όλα αυτά τα άτομα δεν επιλέγουν να κάνουν κάποια καλή πράξη για να ξεπεράσουν την πλήξη τους και να χαρούν από το γεγονός ότι ανακουφίζουν, βοηθούν, δίνουν ελπίδα και χαρά σε ζώα, σε συνανθρώπους τους, κλπ. αλλά αντιθέτως αντλούν μια ανεξήγητη ευχαρίστηση ασκώντας απόλυτη εξουσία και προκαλώντας πόνο, φόβο, τρόμο, ακόμη και θάνατο;

Εδώ ο Φρομ επισημαίνει: «Είναι πολύ πιο εύκολο να διεγερθεί [να αισθανθεί] από τον θυμό, τη σκληρότητα, ή το πάθος της καταστροφής, παρά από την αγάπη και το παραγωγικό κι ενεργό ενδιαφέρον». Για άλλη μια φορά όμως χρησιμοποιείται ταυτολογικά μια καταγραμμένη πραγματικότητα ως εξήγηση. Γιατί «είναι δύσκολο» να κάνεις απλά πράγματα που θα βοηθήσουν και θα ανακουφίσουν άλλους ανθρώπους και ζώα; Π.χ. να ταίσεις πουλιά ή αδέσποτα ζώα, να βοηθήσεις ηλικιωμένους ή άτομα σε ανάγκη, να συμμετέχεις σε δράσεις για την προστασία του περιβάλλοντος;

Εδώ νομίζω ότι τη σωστή απάντηση έχει ο εναλλακτικός και αποσυνάγωγος βιολόγος Λάϋαλ Γουότσον: «Εμένα όμως ακόμη με στοιχειώνει εκείνο “το βλέμμα” το οποίο δεν μου φαίνεται να είναι αποκλειστικότητα του 20ου αιώνα. Εκείνο το βλέμμα που σου αντιγυρίζουν οι προτομές του Καλλιγούλα και του Νέρωνα, τα πορτραίτα του Βοργία και του Τορκεμάδα, οι φωτογραφίες του Ρασπούτιν και του Ίντι Αμίν. Και μου φαίνεται ότι ο καθένας από αυτούς που έχουν το Άλλο Βλέμμα, έχει παράλληλα πετύχει κάτι ακατανόμαστο, κάτι που αντιβαίνει στη φυσική ιστορία σε τέτοιο βαθμό που τους τοποθετεί χωριστά, αμετάκλητα ξεκομμένους από την ευχαρίστηση και τον πόνο που συνιστούν την αληθινή ανθρωπινότητα» Σκοτεινή Φύση

Οι Οργανικές Πύλες του Κακού (και η Κερκόπορτα του ασυνείδητου)

«Τι θα λέγατε αν ανακαλύπτατε πως οι αιφνίδιες και πανίσχυρες παρεμβολές ξένων εικόνων στον ειρμό των σκέψεών μας οφείλονται σε κάποια άγνωστη ψυχική λειτουργία; Τι θα λέγατε αν, υπό ορισμένες συνθήκες, μια ξένη δύναμη θα ήταν όντως σε θέση να μας υποβάλει χωρίς καμιά προεργασία σε κατάσταση υπνωτισμού, καθυποτάσσοντας τη βούλησή μας;» Ε.Τ. Χόφμαν

Η ιδέα περί Οργανικών Πυλών πρωτοεμφανίστηκε στους οπαδούς της θεωρίας ύπαρξης των Ερπετοειδών (που πιθανολογείται ότι εμπλέκονται ενεργά στα ανθρώπινα δρώμενα) κι εννοεί τις κατασκευασμένες, άψυχες, ανθρώπινες οντότητες-πράκτορες αυτών των αλλόκοσμων δυναστών μας. Προσωπικά πιστεύω ότι οι Οργανικές Πύλες έχουν να κάνουν με ένα ακόμη ανώτερο επίπεδο, με τον βαθμό κατάληψης του ατόμου από τον Σκοτεινό Άρχοντα του Κόσμου και υπάρχουν συνολικά τρεις βαθμοί: α) η ολοκληρωτική κατάληψη, που κάνει τους ανθρώπους τέλεια ενεργούμενά του (μεγάλοι σφαγείς, εγκληματίες, σαδιστές, κλπ. της Ιστορίας) β) η περιορισμένη κατάληψη (σε αυτήν την κατάσταση βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι, που συχνά καλλιεργούν καταστάσεις σύγκρουσης, εκμετάλλευσης, εξουσίας, κλπ) γ) αυτοί που μένουν ανεπηρέαστοι και είναι ελάχιστοι ή και ανύπαρκτοι (ίσως κάποιοι μεγάλοι μύστες που συνειδητοποίησαν το επίγειο «παιχνίδι» και κατόρθωσαν να αντιδράσουν/αποδράσουν).

Οι δύο πρώτες κατηγορίες έχουν ως σκοπό, φυσικά, την παραγωγή ολόκληρης της γκάμας των αρνητικών συναισθημάτων με τις οποίες τρέφεται ο Υπέρτατος Ζοφερός και πιθανότατα και κάποιοι άλλοι αποτρόπαιοι συνδαιτημόνες του. Μέσα σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο και την επακόλουθη λογική, Οργανικές Πύλες του Κακούθεωρούνται κυρίως όλοι αυτοί που είναι στην πρώτη κατηγορία της ολικής κατοχής κι έχουν τα εξής χαρακτηριστικά:

1) Είναι παντελώς ανίκανοι να αισθανθούν τον πόνο που προκαλούν.
2) Ενεργούν με μηχανικό τρόπο, σαν μαριονέτες, απορώντας συχνά και ο ίδιοι με τις πράξεις τους.
3) Παράλληλα, έχουν την πεποίθηση ότι αυτό που κάνουν είναι ένα είδος πεπρωμένου, μια αποστολή που πρέπει να φέρουν σε πέρας πάση θυσία.

Ο τρόπος που επεισέρχονται οι εντολές στους εγκεφάλους όλων αυτών των ενεργούμενων είναι μέσω της Κερκόπορτας του ασυνείδητου (η μεγάλη ανακάλυψη-συνεισφορά του Φρόυντ στην ανθρωπότητα). Αν και υπάρχουν πλέον και επιστημονικές ενδείξεις της Νευροφυσιολογίας ότι γενικώς η ελεύθερη βούληση δεν υπάρχει, ότι είναι μια ανθρώπινη ψευδαίσθηση. His Master’s Toys

«Το 2008, ερευνητές του Κέντρου Υπολογιστικής Νευροεπιστήμης Μπερνστάιν, στο Βερολίνο, υποστήριξαν ότι βρήκαν αποδείξεις για την ύπαρξη ενός εντυπωσιακού κενού 7 δευτερολέπτων μεταξύ της δραστηριότητας του εγκεφάλου που συνδέεται με τη λήψη αποφάσεων και στη συνειδητή επίγνωση της απόφασης. Οι ανακαλύψεις αυτές έχουν ανησυχητικές επιπτώσεις για την ελεύθερη βούληση, δεδομένου ότι προτείνουν πως οι δράσεις μας δεν ξεκινούν από το συνειδητό τμήμα του εγκεφάλου μας αλλά και από τη μη-συνειδητή εγκεφαλική δραστηριότητα έξω από το αντιληπτικό μας πεδίο» («20 μεγάλες ιδέες για την κατανόηση της ζωής και του Σύμπαντος» εκδόσεις «Καθημερινή»). Υπάρχουν κι άλλες πολλές επιστημονικές ενδείξεις κι αποδείξεις ότι ο άνθρωπος δεν διαθέτει γνήσια κι αληθινή ελεύθερη βούληση, ότι επηρεάζεται από πλήθος παραγόντων που ξεφεύγουν από τη συνείδηση και τον έλεγχό του κι όμως οι περισσότεροι άνθρωποι, εγωιστές κι αλαζόνες, συνεχίζουν να πιστεύουν ακράδαντα ότι η ζωή τους είναι στα χέρια τους.

Ο σχιζοφρενικός ρόλος του Καλού

Εισαγωγικά, για άλλη μια φορά θα καθορίσω το «καλό», για να το απαλλάξω από την ανθρωποκεντρική ηθική του διάσταση. Λέγοντας «καλό» προσωπικά εννοώ τις στοιχειώδεις απαραίτητες συνθήκες ειρηνικής διαβίωσης των όντων, χωρίς τη συνεχή και αγωνιώδη μάχη για εξεύρεση τροφής και συντρόφου αναπαραγωγής, την αποφυγή των θηρευτών, τις συγκρούσεις αρσενικών για την ιεραρχία (στα αγελαία ζώα), τις ασθένειες, την αδικία, την εκμετάλλευση, τη δουλεία, τα βασανιστήρια, τους πολέμους, όσον αφορά τον άνθρωπο.

Επαναλαμβάνω ότι τα περισσότερα από αυτά είναι αδύνατον να αποφευχθούν ή να αλλάξουν σε ευρεία κλίμακα, επειδή είναι αναπόσπαστα δομικά στοιχεία του γεωσυστήματος (π.χ. η τροφική αλυσίδα). Πολλά από εκείνα που αφορούν τον άνθρωπο θα μπορούσαν όντως να αλλάξουν – και ιστορικά έγιναν πολλές προσπάθειες γι’ αυτό: εξεγέρσεις κι επαναστάσεις ενάντια σε άδικα και καταπιεστικά καθεστώτα, απελευθερωτικοί πόλεμοι από ξένο ζυγό, πόλεμοι ενάντια στη δουλεία, κινήματα χειραφέτησης των γυναικών, ειρηνιστικά κινήματα, φιλοζωικά-χορτοφαγικά κινήματα, κλπ.

Το μέγα παράδοξο και σχιζοφρενικό γεγονός είναι ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, όπου το Καλό προσπαθεί να επιβληθεί και να αλλάξει μια καθεστηκυία τάξη πραγμάτων, συχνά είναι υποχρεωμένο να υιοθετήσει τις μεθόδους του Κακού! Να σκοτώσει ή/και να φυλακίσει όλους εκείνους που αντιδρούν σε αυτή τη μεταρρυθμιστική διαδικασία, να επιβάλει για ένα χρονικό διάστημα μια αυταρχική διακυβέρνηση για να κατορθώσει να υλοποιήσει την απαραίτητη αλλαγή νοοτροπίας μέσω διαφόρων θεσμών (εκπαίδευση, ΜΜΕ, κλπ.) Αυτό παρουσιάζει το εξής σημαντικό πρόβλημα: σε μια πρώτη φάση, εφαρμόζοντας τέτοιες βίαιες κι αυταρχικές μεθόδους, χάνει την αίγλη του Καλού, μοιραία μολύνεται από το Κακό, εξισώνεται μαζί του! Από την άλλη, οι επιβιώσαντες υπερασπιστές της παλιάς τάξης πραγμάτων επωφελούνται από αυτή την παράδοξη κατάσταση και κατηγορούν το νέο καθεστώς ότι κάνει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα (παραβλέποντας τις όποιες θετικές προθέσεις του)!

Η άλλη λυπηρή διαπίστωση είναι ότι, όντως, σχεδόν πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, οι πρώην καταπιεσμένοι κι εκμεταλλευμένοι γίνονται οι νέοι καταπιεστές κι εκμεταλλευτές, και η Ιστορία επαναλαμβάνεται με μια απλή αντιστροφή ρόλων! Η μόνη περίπτωση όπου το Καλό νίκησε, δίχως να αναγκαστεί να υιοθετήσει μεθόδους του Κακού, ήταν η περίπτωση της απελευθέρωσης της Ινδίας από τον αγγλικό ζυγό, από τον χαρισματικό Μαχάτμα Γκάντι – αλλά και η νίκη εκείνη αμαυρώθηκε δυστυχώς στη συνέχεια από τη δολοφονία του Γκάντι και τον εμφύλιο Ινδουιστών-Μουσουλμάνων. (Εννοείται ότι εδώ αναφερόμαστε κυρίως στους δίκαιους αγώνες λαών, συγκεκριμένων πληθυσμών, επαγγελματικών και κοινωνικών τάξεων, μειονοτήτων, και όχι στην βίαιη και μαζική εφαρμογή αποτρόπαιων κοινωνικών πειραμάτων που εφαρμόστηκαν στον 20ο αιώνα, βασιζόμενα σε εντελώς ιδιοτελείς ή λανθασμένες ιδεολογίες: φασισμός, ναζισμός, κομμουνισμός).

Αυτός είναι, δυστυχώς, ο ιστορικά άχαρος και σχιζοφρενής ρόλος του Καλού, ο οποίος ουσιαστικά ακυρώνει και τις όποιες δυνατότητες αλλαγής της ανθρώπινης κοινωνίας προς το καλύτερο.-

@Δημήτρης Χορόσκελης

Αυτό είναι o «Επιτυχημένος Ψυχοπαθής»

Ο Cleckley περιγράφει τον «Επιτυχημένο Ψυχοπαθή» στο βιβλίο του «the mask of sanity» δίνοντας κάποια χαρακτηριστικά του.
> Ο παρατηρητής έρχεται αντιμέτωπος με μια πειστική μάσκα λογικής.
> Δεν είναι όλα τα εξωτερικά χαρακτηριστικά αυτής της μάσκας άθικτα.
> Δεν μπορεί εύκολα, να διαπεραστεί από ερωτήσεις που κατευθύνονται προς τα βαθύτερα επίπεδα της προσωπικότητας.
> Ο εξεταστής, ποτέ δεν πετυχαίνει να στοχεύσει το χάος, που εμφανίζεται κατά την αναζήτηση, κάτω από την εξωτερική επιφάνεια, ενός Επιτυχημένου Ψυχοπαθή.
> Οι λογικές διεργασίες, διατηρούν την φυσιολογική πλευρά τους, κάτω από ψυχιατρικές έρευνες και τεχνικές δοκιμές, που έχουν σκοπό ν’ αποκαλύψουν στοιχεία διαταραχής.
> Οι εξετάσεις αποκαλύπτουν, όχι απλώς μια συνηθισμένη δισδιάστατη μάσκα, αλλά αυτό που φαίνεται να είναι μια σταθερή και ουσιαστική διαρθρωτική εικόνα μια υγιούς και ορθολογικής προσωπικότητας.

Θα μπορούσε τότε να θεωρηθεί, με την πλήρη κυριολεκτική έννοια του όρου, ως παράδειγμα του τι εννοούσε ο Trélat όταν προσδιόριζε τον εκφραστικό όρο, la folie lucide (Διαυγή Τρέλα). Επιπλέον, αυτή η δομή της προσωπικότητας σε όλες τις θεωρητικές καταστάσεις λειτουργεί κατά τρόπο φαινομενικά πανομοιότυπο με αυτό της κανονικής, υγιούς λειτουργίας. Οι λογικές διεργασίες σκέψης μπορούν να ειδωθούν σε πλήρη λειτουργία, ασχέτως το πόσο έχουν ενισχυθεί ή αντιμετωπίζονται υπό πειραματικές συνθήκες.

Ο Cleckley περιγράφει ένα άτομο που: «είναι σε θέση να μιμηθεί την ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά που αφήνει την εντύπωση ότι ‘κάτι δεν πάει καλά εκεί’. Έχει μια δομή προσωπικότητας που λειτουργεί κατά τρόπο φαινομενικά πανομοιότυπο με αυτό της κανονικής, υγιούς λειτουργίας, αλλά ακόμα και όταν όλα έχουν ειπωθεί και γίνει, έχουμε να κάνουμε εδώ, όχι με ένα ολοκληρωμένο άνθρωπο σε όλα, αλλά με κάτι που υποδηλώνει μια ευέλικτη κατασκευαστικά ανακλαστική μηχανή που μπορεί να μιμηθεί την ανθρώπινη προσωπικότητα τέλεια και αυτό κάνει, μέχρι το σημείο πού, κανείς που τον εξετάζει σε κλινικό περιβάλλον δεν μπορεί να διατυπώσει με επιστημονική ή αντικειμενική ορολογία γιατί, ή πώς, δεν είναι πραγματική προσωπικότητα»

Ο τύπος που αναφέρεται ως επιτυχημένος Ψυχοπαθής ή «Οργανική Πύλη» είναι «άνθρωποι» των οποίων οι ικανότητες της μίμησης των έμψυχων ανθρώπων, είναι τόσο ανεπτυγμένες, τόσο αναπόσπαστο μέρος του ποιοί είναι, που μπορούν ν’ ανακαλυφθούν μόνο μετά από χρόνια παρατήρησης, με οδυνηρά για την ψυχική υγεία ενός έμψυχου, παρ ότι τα χαρακτηριστικά τους είναι ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ. Ο ψυχοπαθής που φτάνει στα ψυχιατρικά ιδρύματα ή στην καρέκλα του ψυχολόγου, είναι μια αποτυχημένη οργανική πύλη,  με δυσλειτουργικό πρόγραμμα. Σε μερικές περιπτώσεις στο ντιβάνι του ψυχίατρου φτάνει κι ένας έμψυχος, μετά από αλόγιστη συναναστροφή, χωρίς έλεγχο, με τους Ο.Π. Δεν είναι άνθρωποι είναι μιμητές ανθρώπων. Είναι άλλο πράγμα οι ερπετοειδείς και το αλλότριο DNA που σουλατσάρει στον πλανήτη μας.

Ο Mouravieff αναφέρει: «Υπήρχαν αρχικά δύο φυλές ανθρώπων που εξελίχθηκαν στη γη κι αυτές οι δύο φυλές, ενώ είναι σωματικά σχεδόν ταυτόσημες, ήταν πολύ διαφορετικές από άποψη ψυχής. Φαίνεται ότι ένας είχε τη δυνατότητα να αναπτύξει μια ανώτερη κι ολοκληρωμένη ψυχή σε αυτή τη ζωή, σε σύγκριση με τους άλλους που ήταν άδεια δοχεία κι ήταν προορισμένοι να περιμένουν άλλη μια “στροφή του τροχού” ή έναν νέο κοσμικό κύκλο. Η Αδαμική φυλή είναι η φυλή που υπέστη την Πτώση, πράγμα που σήμαινε τη διακοπή της σύνδεσης μεταξύ των υψηλότερων κέντρων (η οποία δίνει την πρόσβαση στην ανώτερη γνώση/συνειδητότητα) και τα χαμηλότερα κέντρα (τα οποία διέπουν τη φυσική ύπαρξη) και τα οποία άφησαν τον Αδαμικό άνθρωπο στην ίδια παιδική χαρά, με τον προ-Αδαμικό άνθρωπο, στην πραγματικότητα κάνοντας όλους μας Οργανικές Πύλες, μέχρι να μάθουμε πώς ν’ αναπτύξουμε την ψυχή μας» όσοι από εμάς διαθέτουν ψυχή.

@Ιων Μαγγος /miastala.com 

terrapapers.com/

“Τὸ φίλημα” (ή “η Βοσκοπούλα”) δεν είναι παραδοσιακό τραγούδι, αλλά λόγιο ):

Μιὰ βοσκοποῦλα ἀγάπησα,
μιὰ ζηλεμένη κόρη
καὶ τὴν ἀγάπησα πολὺ
ἤμουν ἀλάλητο πουλί,
δέκα χρονῶν ἀγόρι.
Μιὰ μέρα ποὺ καθόμαστε
στὰ χόρτα τ᾿ ἀνθισμένα,
-Μάρω, ἕνα λόγο θὰ σοῦ πῶ,
Μάρω, τῆς εἶπα, σὲ ἀγαπῶ,
τρελαίνομαι γιὰ σένα.
Ἀπὸ τὴ μέση μὲ ἅρπαξε,
μὲ φίλησε στὸ στόμα
καὶ μοῦ ᾿πε: Γιὰ ἀναστεναγμούς,
γιὰ τῆς ἀγάπης τοὺς καημοὺς
εἶσαι μικρὸς ἀκόμα.
Μεγάλωσα καὶ τὴν ζητῶ…
ἄλλον ζητᾷ ἡ καρδιά της
καὶ μὲ ξεχνάει τ᾿ ὀρφανό…
Ἐγὼ ὅμως δὲν τὸ λησμονῶ
ποτὲ τὸ φίλημά της.
– Πρόκειται για το ποίημα του Γεωργίου Ζαλοκώστα (1805, Συρράκο Ἰωαννίνων – 3 Σεπτεμβρίου 1858, Ἀθήνα) «Το Φίλημα» που το εξέδωσε το 1851. Το τραγούδι χρησιμοποιήθηκε στο δραματικό ειδύλλιο του Δημητρίου Κορομηλά «Ο Αγαπητικός της Βοσκοπούλας» το έτος 1891, με φερόμενη πιθανότητα να το έχει ενορχηστρώσει για την παράσταση ο Γεώργιος Λαμπίρης.
– Όμως, την αρχική μουσική ενορχήστρωση του κομματιού, ενδέχεται να την έχει κάνει ο Παύλος Καρρέρ, διότι βάσει πηγών, τον Απρίλιο του 1875, ο εν λόγω, υπέβαλε οκτώ (8) τραγούδια στον “Ολυμπιακό Μουσικό Αγώνα” του Ζαππείου Κληροδοτήματος, μέσα στα οποία περιλαμβάνεται και «Το φίλημα» του Ζαλοκώστα.
Το τραγούδι έγινε ευρύτατα γνωστό και αγαπητό λόγω της μεγάλης αποδοχής που είχε από το θεατρόφιλο κοινό. 
– Μάλιστα, το έτος 1903 τραγουδήθηκε για πρώτη φορά στη Σεφαραδίτικη ( λαντίνο ) διάλεκτο από το ανέβασμα του δραματικού ειδυλλίου του Κορομηλά στη Σμύρνη με εβραϊκό θίασο Σεφαραδιτών της θεσ/νίκης με τον τίτλο: una pastora yo ami ( ίσως τελικά πρόκειται για μεσαιωνικό ισπανοεβραίϊκο στίχο και μελωδία, βλ. παρακάτω σχόλια και βίντεο ).
Το 1932 ανέβηκε η κινηματογραφική εκδοχή του έργου, όπου το κομμάτι ενορχήστρωσε ο Διονύσιος Λαυράγκας.
Το τραγούδι έκανε γνωστό και στη δισκογραφία ο Δημ. Ζάχος.
* Σημ.: Υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις/πιθανότητες, το τραγούδι να είναι βασισμένο σε μελωδία ιταλικής καντάδας του 19ου αιώνα και αυτό γιατί η οικογένεια του Ζαλοκώστα, είχε καταφύγει στο Λιβόρνο της Ιταλίας. Εκεί σπούδασε ελληνική – ιταλική φιλολογία και αργότερα νομική, την οποία όμως δεν ολοκλήρωσε καθώς με την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 εγκατέλειψε την Ιταλία και επέστρεψε στην Ελλάδα. Ενδέχεται εκεί ν’ άκουσε την μελωδία, απ’ όπου αργότερα και παρομοίως εμπνεύστηκαν οι : Π.Καρρέρ, Γ.Λαμπίρης και ο Δ.Λαυράγκας και κυρίως η Σεφαραδίτικη εκδοχή του να είναι η αρχική/βασική και πριν την Ιταλική εκδοχή :
Σε ανάρτηση η ομώνυμη ταινία ( 1932 ) του Ν. Δαδήρα, που είχε ιδρύσει την Ολύμπια Φιλμς. Με τον αγαπητικό της βοσκοπούλας ( παίζει και ο Μ.Κατράκης ) , προσπάθησε να κάνει την πρώτη ολοκληρωμένη ομιλούσα ταινία ( είχαν προηγηθεί και άλλες ατελείς ) Ο συγχρονισμός όμως του ήχου και της εικόνας έγινε στη Γαλλία και την Αμερική. με όχι άριστα αποτελέσματα.
– Το τραγούδι από το 3ο λεπτό ήδη και γενικά παίζει ως “χαλί” σε όλη την ταινία.

Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας 1932

Στην μάλλον πρωτότυπη Σεφαραδίτικη ( ισπανοεβραική μεσαιωνική εκδοχή του, πάνω κάτω το ποιητικό κείμενο, λέει τα ίδια με τα ελληνικά)

Εδώ το μουσικό σχήμα  Psalteria έχει ενορχηστρώσει  το τραγούδι με ισπανοεβραϊκό μεσαιωνικό τρόπο, ίσως κοντά στην πρωτότυπη εκδοχή του, πριν την ιταλική και την ελληνική  των: Π.Καρρέρ, Γ.Λαμπίρη και ο Δ.Λαυράγκα ( το θέμα δεν θεωρείται λυμένο): 

Una pastora yo ami
Una ija ermoza
De mi chiquez yo la adori
Mas que eya no ami
De mi chiquez yo la adori
Mas que eya no ami

Un dia que estavamos en la huerta sentados
Le dishe yo por ti mi flor me muero de amor
Le dishe yo por ti mi flor me muero de amor

En los sus brasos me apreto
Por amor me bezo
Me respondio con dulsor
Sos chico para amor
Me respondio con dulsor
Sos chico para amor

Me engrandesi y la bushki
Otro tomo y la pedri
Eya si olvido de mi
Ma siempre yo la ami
Eya si olvido de mi
Ma siempre yo la ami 

Psalteria – Una pastora yo ami

Δημήτρης Σταθακόπουλος Δρα Παντείου Πανεπιστημίου Δικηγόρου παρ’Αρείω Πάγω Μουσικολόγου

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΑΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΣΟΦΙΑΣ ΟΤΑΝ Η ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ

Τρία καράβια ενετικά λοιπόν ξεκίνησαν από την πόλη γεμάτα με όλα αυτά τα κειμήλια, όπως λέει και ο θρύλος, αλλά το τρίτο από αυτά που μετέφερε την αγία τράπεζα βυθίστηκε στα νερά του Βοσπόρου στην περιοχή του Μαρμαρά.

Από τότε μέχρι σήμερα στο σημείο εκείνο που είναι βυθισμένη η Αγία Τράπεζα τα νερά της θάλασσας είναι πάντοτε ήρεμα και γαλήνια, ασχέτως με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην γύρω περιοχή.

Το φαινόμενο μαρτυρούν και σύγχρονοι Τούρκοι επιστήμονες, που έχουν κάνει κατά καιρούς απόπειρες να ανακαλύψουν που οφείλεται αυτό το περίεργο φαινόμενο, αλλά λόγω της λασπώδους σύστασης του βυθού, απέβησαν άκαρπες.

Στο βιβλίο του Δωροθέου Μονεμβασίας με τίτλο “Βίβλος Χρονική ” (1781) διαβάζουμε: ”Οι Ενετοί την υπερθαύμαστον και εξάκουστον Αγίαν Τράπεζαν της Αγίας Σοφίας, την πολύτιμον και ωραιότατην, έβγαλαν από τον Ναό και έβαλαν εις το καράβι, και καθώς έκαναν άρμενα και επήγαιναν προς Βενετία, ω, του θαύματος!

Πλησίον της νήσου του Μαρμαρά άνοιξε το καράβι και έπεσεν εις την θάλασσαν η Αγία Τράπεζα και εβούλησε και είναι εκεί ως σήμερον, και τούτο είναι φανερόν και το μαρτυρούν οι πάντες, διότι όλον το μέρος εκείνο, όταν κάμνει φουρτούνα, η θάλασσα όλη κάμνει κύματα φοβερά, εις δε τον τόπο όπου είναι η Αγία Τράπεζα είναι γαλήνη και δεν ταράσσεται η θάλασσα. Και υπαγαίνουν τινές εκεί με περάματα, και λαμβάνουν από την θάλασσαν εκείνην, όπου είναι η Αγία Τράπεζα, και μυρίζει θαυμασιώματα μυρωδίαν, από το άγιον μύρον όπου έχει και των άλλων αρωμάτων“.

Ο πατέρας της Ελληνικής λαογραφίας, Νικόλαος Πολίτης, γράφει για το περιστατικό:

“Την ημέρα που πάρθηκεν η Πόλη έβαλαν σ’ ένα καράβι την Αγία Τράπεζα, να την πάνε στην Φραγκιά, για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Εκεί όμως στην θάλασσα του Μαρμαρά, άνοιξε το καράβι και η Αγία Τράπεζα εβούλιαξε στον πάτο. Στο μέρος εκείνο η θάλασσα είναι λάδι, όση θαλασσοταραχή και αν είναι γύρω. Και το γνωρίζουν το μέρος αυτό από τη γαλήνη που είναι πάντα εκεί και από την ευωδία που βγαίνει. Πολλοί μάλιστα αξιώθηκαν να την ιδούν στα βάθη της θάλασσας.”

Θα μπορούσε να είναι άλλος ένας μύθος που κατάφερε να επιβιώσει τόσους αιώνες μέσα στις καρδιές των Ελλήνων. Όμως σύμφωνα με ντόπιους Τούρκους της Κωνσταντινούπολης, το σημείο αυτό είναι υπαρκτό

apocalypsejohn.com

Πανάρχαια πινακίδα μας αποκαλύπτει ότι οι Έλληνες ήρθαν από τα άστρα!

Νομίζω ότι έφθασε η ώρα με την ευκαιρία για την πινακίδα του Ιδαλίου, για να πούμε μερικά πράγματα που δεν πρόκειται ν’ ακούσετε ποτέ από επίσημα χείλη. Κι αυτό γιατί οι κρατούντες θέλουν να μας κρατούν στο σκοτάδι. Να μην γνωρίζουμε τίποτα για τη ράτσα μας. Ο Έλληνας σήμερα δεν ξέρει «ποιος είναι». Δε ξέρει από πού έρχεται, τι εκπροσωπεί, τι θέλει να πετύχει, ως που μπορεί να φτάσει. Και το σημαντικότερο όλων.

 

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ!… Πόσοι από εσάς, για παράδειγμα, γνώριζαν ή έστω είχαν ακούσει για μια ορειχάλκινη πινακίδα που έχει βρεθεί στο αρχαίο Ιδάλιον της Κύπρου και το βασικότερο (ακόμα και τώρα που ακούσατε γι’ αυτήν), ποιο είναι το περιεχόμενό της, δηλαδή, τι γράφει; Ένας… Κανένας;

Τώρα θα μου πείτε τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η πινακίδα του Ιδαλίου με το θέμα μας. Κι όμως έχει γιατί είναι ένα κομμάτι από τη χαμένη γνώση. Γιατί μας δείχνει πόσο πίσω, πόσο βαθιά στην ιστορία και προϊστορία, βρίσκονται οι ρίζες αυτού του παράξενου, για την αντίληψη που έχουμε σήμερα, πολέμου που διεξάγεται αιώνες τώρα πάνω στην Ιερή γη της πατρίδας μας, με σκοπό την υποδούλωση και τον αφανισμό της ράτσας μας και ποιοι είναι αυτοί οι προαιώνιοι εχθροί μας. Ας δούμε, λοιπόν, τι γράφει η πινακίδα αυτή του Ιδαλίου που είναι μεσοκυπρομινωϊκής γραφής Γραμμικής Β΄ και είναι δύο όψεων. Η αποκρυπτογράφηση έγινε με την μέθοδο Chadwick σε συλλαβές. Η πινακίδα αρχίζει με μια δέηση στον Θεό Ήλιο – Σείριο. Η δέηση είναι η εξής: «Σε ‘σένα θεέ Σείριε δέομαι. Συ πάντα σε υιό (από) πατέρα ρέεις εις τον ιδικό σου ναό, του Σειρίου του ασημένιου. Σε ‘σένα πρέπει μεγάλη δόξα, γιατί χάρη σε ‘σένα, Διογενή, ο ήλιος ρέει».

Ας δούμε τώρα το αρχαίο κείμενο και την νεοελληνική απόδοση της ορειχάλκινης πινακίδας από τον Καλλίμαχο Διογένους, καθώς και τα σχόλια του Γεωργίου Πετρόπουλου από την πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Δαυλός.

Ανάγνωση στην νεοελληνική της Κυπριακής πινακίδας του Ιδαλίου, με συλλαβές τύπου Chadwick, σε ελεύθερη απόδοση, αρχίζοντας από το σημείο Π1.

1. Ελλοί της Ασίας, που ευρίσκεστε στο βασίλειο του Αράκ. Ο Θεός απαντά:

2. Υιοί Κόων, εκεί όπου είναι η πόλη που βασιλεύει στα Ιμάλα, θα νικήσουν τον υπαίτιο.

3. Στον χώρο εντός ατράκτου ζω.

4. Τον κανόνα του αρνιού ανέλαβε να παίξει στην γη ο Σεθ, το τελώνιο.

5. Στους ήπιους παίδες θεού, σε θεού τόπο, ο Κρόνος έπεσε πάνω τους με θόρυβο.

6. Οι Τουρού, λαός νέος, εξ Ασίας υπεισήλθε στα μέρη σας.

7. Στην γη του Νείλου ανετρέφετο σατανάς.

8. Ένας εκ των κάπρων με ήχους σμίκρυνε την κυματίζουσα ουρά του.

9. Ήταν η Θήβα η θαλασσινή, στην Αραμαία, ο νέος σου οίκος.

10. Ένας άλλος Βους στην περιοχή της Έγκωμης έπεσε.

11. Πατέρα, της χώρας σου τους ναούς ενίσχυσα.

12. Στην Σαχάρα με βοή εγκατέστησε την κατοικία του το τελώνιο.

13. Αυτός που περιγράφεται στα έπη με μακριά αυτιά κατά των Αθηναίων νίκησε κάθε ωκεανό.

14. Των Ουβαίων στην Κενεενά τις οικίες έσεισε το τελώνιο.

15. Των γαϊδάρων το βασίλειο το νέο θα το νικήσει ο πατέρας μας.

16. Θα ηττηθεί (αυτό) στον ωκεανό.

17. Οι ναοί, όπου ο αφιλόξενος άνθρωπος στον ξένο θεό τα παιδιά σου, τους Ίωνες, κατά συρροήν θυσίασε, θα παύσουν.

18. Τους «αργυρούς» νέους από του Ταινάρου τον χώρο να γκρε¬μίζεις, παιδί μου.

19. Το παιδί της Δήλου είναι αήττητο στην θάλασσα.

20. Εκεί όπου είναι οι θεοί σου, να ποιείς τους τάφους σου.

21. Η Αθηνά θα ομιλήσει, όταν έλθει η ώρα.

22. Ο Μίνως θα βασιλεύσει της θεϊκής αποστολής στην Θήβα.

23. Ένας Θηβαίος ήρωας θα θανατώσει τους νάνους που κρύβονται στα σύννεφα.

24. Το Ιδάλιον μέχρι συνόρων με την Κω είναι περιοχή την οποία η θεά θα περιλάβει στην ακτίνα των βελών της.

25. Στην Ασία θα προσχωρήσουν οι Ουδαίοι της Κενεενά.

26. Ο όφις στις συκιές της περιοχής σου θα ηττηθεί με βέλη.

27. Τον θεό Σεθ θα τον αλώσει η άνωση.

28. Ο Οίκος του Βου κατανοεί ότι αυτά που αγαπάς σου παρουσιάσθηκαν θελκτικότερα από κάποιους, όπως συμβαίνει με την εντύπωση από το αλάτισμα.

29. Όταν βλέπεις περίεργα αυτιά, να καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για τους γαϊδάρους.

30. Η θέση της Κύπρου είναι με τον πατέρα μας.

31. Ο Βους εγκαταβιώνει μόνο σε τόπο ηθικό.

32. Ο πατέρας μας, η δικαίωση, στην αιωνιότητα ζει, ενώ στους είρωνες υιούς μας της Ιταλίας κυριαρχεί η ίωση(;).

33. Στου Δία την πόλη νέα λύπη μας παρουσιάσθηκε.

34. Οι νέοι ενέδωσαν σε Βου ξένο, υιό ζώου.

35. Έδυσε ο οίκος του Διός στην Ασία.

36. Η ήττα του ίππου και του κάπρου που θα επέλθει στους ναούς που έφτιαξαν πρέπει να είναι διττή.

37. Ποινές σε όλους τους Αρ – ουδαίους ρίπτε θεέ.

38. Ο Σεθ και οι εξ Ασίας κάπροι στην αποστολή σου της Δύσεως, στην Ιταλία, εισέδυσαν από οπές.

39. Ποινές συ ρίπτε στους γαϊδάρους.

40. Με νερό το νέο τέρας να νικάς.

41. Θεέ μου, στην γη σου κατήντησα σκηνίτης.

42. Ο υιός του Σεθ, ο θεός άνθρωπος, έχει υιοθετηθεί από τα παιδιά σου.

43. Να μάχεσαι την ύαινα με την τρίαινα.

44. Ο όνος εξ αιτίας λαθών των Ουδαίων έγινε τώρα ο χασάπης των νέων.

45. Ένας Ουβρέος έταξε τον εαυτό του σε βασιλεύουσα του θεού γη, υιούς της δικής σου γης τους ξεσήκωσε αυτός.

46. Στα ήθη ευρίσκεται το λάθος των υιών της Γης Ασίας.

47. Του θεού Κρόνου στο Τόβε οι ναοί είναι κατάμαυροι (εξ εβένου).

48. Το Τόβε είναι ο οίκος της ύαινας.

49. Στους βασιλεύοντες στην Γη Ασία επικρατεί έξη προς τον ίππο.

50. Στο Θίβι σε αργυρό τάφο ευρίσκεται ο νέος θεός (υιός του Σεθ).

51. Στον Ιανό μεταφέρθηκε ο νέος οίκος του Ρα.

52. Ο Κρόνος στους θεούς των Ατλάντων θα βασιλεύσει.

53. Στην Γη σου σε αποστολή έχει έλθει ο θεός Γάιδαρος.

54. Με λόγια τους Κασσίτες της Ασίας Γης ξεσήκωσε εναντίον σου.

55. Φύγε στην γη των υιών σου.

56. Οι υιοί των Θεών βασιλεύουν σε Θεών θρόνο.

57. Στις ύαινες θα δεις ότι τα αυτιά τους είναι λεπρά. 58. Οι υιοί του Κρόνου είναι θνητοί.

59. Σε άλλους υιούς τον Ρα θα εγκαταστήσω.

60. Ο Ούνος από νέα Γη εσένα θα καταλάβει.

61. Ο Κασσίτης, το τελώνιο, έχει τα αυτιά του στραμμένα εκεί όπου δημιουργήθηκαν τα έπη των ηρώων.

62. Πατέρα μας Θηβαίε! Στην Κενεενά επάνω στρογγυλοκάθισε ένας γάιδαρος.

63. Στους Ουβαίους στην Κένεια ευρίσκεται η οικία του τελωνίου.

64. Κυκεώνας είναι το ηλίου νέο έτος.

65. Στην Γη του Όσιρι κινητό είναι το των θεών έτος.

66. Συ πατέρα, να νικήσεις με τα πατρικά σου ήθη τον Γάιδαρο.

67. Στο βασίλειο της Κύπρου η νέα έξη είναι οι χοροί των νέων.

68. Με τους υιούς που αιωρούνται θα αποξενωθεί κάθε νους παιδιού.

69. Συγκέντρωσε στον Θεό Ώρο τα ήθη του παιδιού σου, του Ίωνα.

70. Μεγάλη συλλογή στην γη σου προκάλεσε το εφαρμοσθέν στην Γη της Συκής έτος από θεού.

71. Τα ήθη των παίδων της Ασίας κλίνουν προς τον άργυρο.

72. Οι ναοί του Αργυρού Θεού είναι σε τάφους.

73. Όταν ακούς για λόγια του θεού Γαϊδάρου, να εννοείς υπόκωφο βουητό.

74. Να ανανεώνεις στην Γη σου της Κενέ τους νέους.

75. Τους ναούς έχει αλώσει στην χώρα των Έβερε ο Σεθ.

76. Του πράσινου δίσκου η αποστολή, που έχει έλθει, εγκαταβίωσε στο Τοβέτο.

77. Η Ύαινα θα συγκρουσθεί με τον Βου στην Κέρο.

78. Ένας από τους Λασίθες νέους θα βασιλεύσει στο βασίλειο του Αράκ.

79. Ο παις της Τροίας είναι παις του Δίσκου.

80. Ο Ενετός είναι ο νους του χοίρου.

81. Στον πατέρα μας τον Όσιρι ευρίσκεται ο Βους.

82. Στην Γη σου σε αποστολή έχει έλθει ο θεός Γάιδαρος.

Ελεύθερη μετάφραση με βάση τις συλλαβές:

Ελλοί άλλης γης Ρα, με ρώτησαν τι απαντά ο θεός βασιλεύς της γης των Μόων, ο Μίνως. Τον Μίνωα τάσσω ηγέτη όλων των Αιτωλών, εις μνήμης της αλλοτινής κοινής εξορμήσεως των Μόων από την γη του Σειρίου, στην αποικία του Σειρίου (δηλαδή την Γη). Υπήρξαν Θηβαίοι και Μυκηναίοι εχθροί του Μίνωος. Στον τόπο σου, Βου Δία, τα παιδιά σου, αντικατέστησαν τον θεό των Μινύων με τον Άτι-Σεθ. Τα πάτρια εφόνευσαν και κάθε όσιο. Σ’ εκείνον με αυτιά ύαινας (κατ’ άλλους ονάγρου) βασιλέα θνητό, τα παιδιά σου προσχώρησαν Θεέ-πατέρα, μίασμα προς σε αποτελούν οι Χετταίοι. Ο ξένος θεός ορέχθηκε να κάνουν οι Ίωνες ενέργειες, οι οποίες θα έχουν ως αποτέλεσμα ν’ αλλάξει το ηλιακό ημερολόγιο. Ατελείωτο έρωτα κάνουν καταγής. Σε γη Χετταίων οι υιοί των Χετταίων διάγουν βίο όπως υπαγορεύουν οι ορέξεις τους. Τον Ίακχο βασιλέα, τότε νεαρό παίδα, τρεις φορές τον χτύπησε με ρόπαλο (η χείρα του Σεθ). Πρέπει εσύ τον Χιττίτη να κάνης κομμάτια εδώ και τώρα! Ω, Δία, την Αθηνά, στην Μίλητο, μητέρα όλων των πόλεων, όπου τιμάται η τέλεια απόστολος του Ηλίου, την σε όλο τον ήλιο τιμωμένη κόρη του ηλίου, βάλθηκαν να την κατουρούν. Με ζώα βόδια στην Κρήτη, στις Θήβες του ηλίου στην γη, οι Χιττίτες τοξότες τελούν συνουσία. Προς τιμήν του βοδιού του νέου, που είναι ταυτόχρονα ίππος (όναγρος), οι άνθρωποι του Σεθ τον υιό σου βασιλέα θανάτωσαν, ποδοπατώντας τον με τα άλογα τότε. Στον παίδα Ατών είπα αφού έθεσε την ερώτηση: «Σε γη όσια, όπου εγώ ζω, στον Ατάραντο(;) της Ιταλίας, στον υιό μου θα πάω».

Αυτά γράφει η πινακίδα. Ας δούμε τώρα ορισμένα σχόλια του Γεωργίου Πετρόπουλου για την ορειχάλκινη πινακίδα που ίσως μας βοηθήσουν στην όσο το δυνατόν καλύτερη κατανόηση του περιεχομένου της. (Δαυλός 126)

Ανατρέπονται οι καθιερωμένες ιστορικές απόψεις. Η ύπαρξη και μόνον του ονόματος Ατών (ή Ατόν), μας υποχρεώνει να την τοποθετήσουμε χρονικώς στην εποχή του Φαραώ Αμενόφιδος ΔΙ (1380 – 1362 π.Χ.). Είναι πράγματι γνωστό ότι ο εν λόγω Φαραώ αντικατέστησε την λατρεία του Άμμωνος με αυτήν του Ατόν, αηδιασμένος με τις ακολασίες του κλήρου, τις αιματηρές θυσίες, τον αυθάδη πλούτο και τις σπατάλες των ναών. Ο ίδιος δε, άλλαξε το όνομά του, εις Αχνατόν. Συνεπώς η πινακίδα αυτή δεν δύναται ν’ αποδοθεί ούτε σε προγενέστερο ούτε σε μεταγενέστερο Φαραώ.

Η συνύπαρξη του θεού Ρα (ήλιος) μετά του Ατόν (ιδιότητες αγαθοποιού ηλίου) θα μπορούσε ίσως να μας προβληματίσει. Εάν δεχθούμε, ως τόπο γραφής της πινακίδας την Αίγυπτο, τότε πρέπει να δεχθούμε ότι ομιλούσαν και έγραφαν την Ελληνικήν (την τότε εποχή). Αναφέρεται δε στους Ελλούς (Έλληνες) της Ασίας τους οποίους αποκαλεί υιούς Μόων ή Κόων και οι οποίοι είχαν αναγκασθεί υπό την πίεση ενός βαρβάρου λαού, των Χετταίων (πολιτισμένου, θέλουν οι εγκυκλοπαίδειες), να μετοικήσουν. Το σημαντικό που αναφέρει η πινακίδα είναι ότι ο βασιλεύς των Μόων είναι ο Μίνως και όχι μόνο των Κρητών και επί πλέον ότι οι Μόες ήλθαν από τον Σείριο και αποίκισαν στην Γη, που νοείται αποικία του Σειρίου. Για λαό τεχνολογικώς προηγμένο δεν απέχει πολύ το εν λόγω αστέρι, αφού είναι ο 4ος κατά σειράν αποστάσεως. Η Κυπριακή πινακίδα μας φανερώνει ότι ο Σείριος λατρεύτηκε ως θεός.

Το ηλιακό ημερολόγιο ήταν εν χρήσει στην Ελληνική Αίγυπτο και η ανατολή του αστέρος Σειρίου συνέπιπτε με την εποχή της ετήσιας πλημμύρας του Νείλου (γι’ αυτό και οι πυραμίδες ήσαν προσανατολισμένες να δέχονται τις ακτίνες του). Εν τέλει γίνεται κατάδηλο ότι υπήρξε αρχικά ένας λαός οι Μόες, οι οποίοι για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους διασκορπίστηκαν στην Γη. Οι Χετταίοι υπό τον βασιλιά-τέρας Σεθ, αντικατέστησαν το ηλιακό ημερολόγιο με το σεληνιακό και έφεραν την καταστροφή. Τελούσαν δε συνουσία με ζώα. Το «τοξότες» υπονοεί την επιβολή και την βία, και ασφαλώς ήλθαν ως κατακτητές. Επί πλέον η χρονολογία (1380-1372 π.Χ.) συμπίπτει με την ριζική καταστροφή του ανακτόρου της Κνωσού και μας κάνει φανερό ότι οι Χετταίοι τοξότες είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή αυτή την οποία, βεβαίως, οι περισπούδαστοι ιστορικοί μας αποδίδουν στους (πολιτισμένους, ευγενείς Έλληνες) Αχαιούς!!!

Όσον αφορά τον θεό Σεθ, η παγκόσμια κατεστημένη ιστορία τον αναφέρει ως θεό των Αιγυπτίων, αδελφό αλλά και εχθρό του Θεού Οσίριδος, τον οποίον εφόνευσε και κατατεμάχισε. Οι Αιγύπτιοι τον θεωρούν κακοποιό θεό και συμπεραίνουμε ότι ήταν Χετταίος θεός, τερατόμορφος, θεωρούμενος προϊόν, ίσως, διασταυρώσεως ανθρώπου και κτήνους. Αργότερα εισήλθε στο πάνθεο των Αιγυπτίων, σαν θεός του κακού. Από την ανάγνωση της πινακίδας προκύπτει ότι πριν χιλιάδες χρόνια ήλθε ένα τελώνιο (τέρας), στην Γη, ο Σεθ, ο θεός Γάιδαρος (όπως το αποκαλεί), με σκοπό να την διαφθείρει. Το παράδοξο είναι ότι το τέρας αυτό ήλθε μ’ έναν «πράσινο δίσκο και εγκαταβίωσε στο Τοβέτο(;)», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει. Επί πλέον, μας αποκαλύπτει ότι οι Τρώες είναι παιδιά του πράσινου δίσκου (οι αιώνιοι εχθροί των Ελλήνων;)!Το τελώνιο αυτό είχε σχέση με τον Κρόνο, από τον οποίον κατά πάσα πιθανότητα προερχόταν (ασεβείς Τιτάνες;) και βασίλευσε, όπως μας μαρτυρεί η πινακίδα, στους Άτλαντες, (Κρόνος-Κρόνος).

Απ’ όλ’ αυτά συμπεραίνουμε ότι πριν χιλιάδες χρόνια συνέβη μια εχθρική εισβολή στην Γη, από τον Κρόνο, με αρχηγό ένα τέρας, τον Σεθ (Τυφώνα). Είχε ως οπαδούς του τους Τουρού-Τουρού, τους Ούννους, και τους Χετταίους, οι οποίοι πολεμούσαν τους Ίωνες (τους υιούς Μόων-Ελλών) και τους θυσίαζαν στους ναούς τους, από έβενο (μήπως ο μύθος της «Ιφιγένειας» είναι μια μαρτυρία ότι θυσίαζαν τους Έλληνες;). Ακόμα ότι οι Κρόνειοι, μαζί με τους Άτλαντες, έκαναν συμμαχία εναντίον των Ελλήνων και τους εκτόπισαν από τα μέρη τους. Επιρρίπτει ευθύνες στους Ουδαίους και τους Ουβραίους για την καταστροφή αυτήν διότι εξ αιτίας των λαθών τους, «ο όνος, έγινε χασάπης των νέων», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει.

Αλλά δίνει και πολλές ελπίδες για νίκη των Ελλήνων στο μέλλον, λέγοντας ότι «το παιδί της Δήλου (Απόλλων), είναι αήττητο στην θάλασσα

– Η θεά Αθηνά θα ομιλήσει όταν έλθει η ώρα!

– Ο Μίνως θα βασιλεύσει της θεϊκής αποστολής στην Θήβα.

– Ένας Θηβαίος ήρωας θα θανατώσει τους νάνους που κρύβονται στα σύννεφα

– Με νερό το νέο τέρας να νικάς».

Λόγια προφητικά για το μέλλον.

Την κεντρική ιδέα αυτής της αποκαλυπτικής πινακίδας μας επιβεβαιώνει και ο Πλούταρχος, όταν διαβάζοντας τα ηθικά του «Περί Ίσιδος και Οσίριδος» ΑΙ, βλέπουμε να αναφέρει ότι: «οι Αιγύπτιοι της πόλεως Κοπτού κατακρημνίζουν όνο στην θάλασσαν, επειδή λέγουν ότι ο Τύφων (Σεθ), έμοιαζε με όνο και ήταν ερυθρόθριξ (κοκκινοτρίχης). Και εν γένει τον όνο, δεν τον θεωρούν καθαρό, αλλά κατεχόμενο υπό κακού δαίμονος». Οι δε Πυθαγόρειοι αναφέρουν τον Τυφώνα-Σεθ, ως «δάκρυ του Κρόνου», δηλαδή καταγόμενο, προερχόμενο, από τον Κρόνο.

Οι Ορφικοί πάλι μας λένε: «Οι τρίχες του Κρόνου είναι μαύρες… Οι κακόβουλοι Τιτάνες που έχουν υπερήφανη καρδία… (Πρόκλος)».

Η Ατλαντίδα ονομαζόταν και «Κρονεία Ήπειρος». Το πιο αξιόλογο απ’ όλα όμως είναι ότι οι ιερείς (κατά πάσα πιθανότητα) που έγραψαν την πινακίδα, αναφέρουν ότι κατάντησαν σκηνίτες, στην Γη του Θεού τους Διός και ότι αναγκαστικά ζουν εντός ατράκτου!!! Άτρακτος, ας μην μας διαφεύγει, ονομάζεται το εσωτερικό σκάφους που πετά ή πλέει. Ακόμα αναφέρουν ότι οι Μόες ήλθαν από τον Σείριο, με αρχηγό τον Μίνωα, και αποίκισαν την Γη. Παιδιά των Μόων είναι οι Ελλοί και οι Ίωνες. Αργότερα όμως συνέβη μια εχθρική εισβολή των Κρονίων, με αρχηγό τον Σεθ, που έφερε την καταστροφή στην Γη διότι διέφθειρε τα ήθη και τα έθιμα των νέων, κατέστρεψε πολλές πόλεις σείοντάς τες (τεχνητός σεισμός;) και μεταξύ αυτών και την Κνωσό της Κρήτης. Επομένως από την πινακίδα αυτήν διαφαίνεται για ποιο λόγο πολέμησαν οι Έλληνες με τους Άτλαντες. Η μάχη αυτή κρατά χιλιάδες χρόνια, και συνεχίζει έως τις μέρες μας, μια και οι απόγονοι αυτών, οι Τάταροι-Μογγόλοι Τουρού-Τουρού («τα’ αδέλφια μας», μωρέ, οι γείτονές μας οι Τούρκοι) μας απειλούν συνέχεια και προσπαθούν ανεπιτυχώς να μας υποδουλώσουν και να μας αφανίσουν (Τουρκοκρατία, Μικρασιατική καταστροφή, Κυπριακή τραγωδία).

Από όλα τα παραπάνω συμπερασματικά προκύπτει ότι η Γη στα πανάρχαια χρόνια δέχθηκε την επίσκεψη (Αργοναυτών) πολιτισμένων όντων από το σύστημα του Σειρίου, που πρέπει να θεωρούνται (σύμφωνα με τον Πλούταρχο και την πινακίδα) πρόγονοι των Ελλήνων (Ιώνων, Ελλών, Πελασγών). Δημιούργησαν έναν υψηλό πολιτισμό, σ’ όλη την Γη, αλλά καθώς περιγράφει και ο Πλάτων στον «Τίμαιο» ξέσπασε πόλεμος μεταξύ Ελλήνων με αρχηγό τον Δία και Ατλάντων με αρχηγό τον Τυφώνα (Σεθ). Νίκησαν οι Έλληνες και γι’ αυτό δεν κατόρθωσαν οι Άτλαντες-Κρόνειοι να κυριαρχήσουν σ’ όλη την Γη. Με το πέρασμα των αιώνων και τους μετέπειτα πολέμους (ίσως και μετά από φυσικές καταστροφές), τα αρχεία κατεστράφησαν στην Ελλάδα, αλλά διεσώθησαν στην Αίγυπτο από τους εκεί Ιερείς. Αργότερα όλη αυτή η αρχαία ιστορία και σοφία συγκεντρώθηκε στην βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας. Εάν, φυσικά, δεν είχαν καταστρέψει την βιβλιοθήκη της Αλεξανδρείας οι Θεόπνευστοι (στο όνομα του Θεού με πολύ… αγάπη) και δεν είχαν κατακάψει (και κατακλέψει) τους χιλιάδες τόμους που υπήρχαν εκεί, ίσως γνωρίζαμε από πρώτο χέρι όλα αυτά τα οποία προσπαθούμε να συμπεράνουμε σήμερα, μελετώντας τα ελάχιστα προγονικά κείμενα που έφτασαν στα χέρια μας. Παρ’ όλ’ αυτά, μέσα από συμβολικούς μύθους και επιγραφές παρέμεινε, έστω κωδικοποιημένη και κρυμμένη, η αλήθεια.

Στην Ινδική ΡΑΜΑΓΙΑΝΑ διαβάζουμε για πολέμους και μάχες με ιπτάμενα άρματα, τα οποία εκτόξευαν βλήματα, που κατέστρεφαν ολόκληρες πόλεις. Οι πόλεμοι έγιναν γιατί ο κακός Ραβάνα έκλεψε την Σίτα, την γυναίκα του πρίγκιπα Ράμα. Εναντίον του Ραβάνα εκστράτευσαν πολλοί βασιλείς για να πάρουν την Σίτα (τεράστια ομοιότητα, ή αντιγραφή, με την αρπαγή της Ωραίας Ελένης, έτσι;). Αρκετοί ερευνητές, βέβαια, αμφιβάλλουν για την προέλευση ευφυών όντων από το σύστημα του Σειρίου και προβάλλουν ως επιχείρημα ότι ως Ήλιος που είναι θα πρέπει οι θερμοκρασίες που επικρατούν να είναι πολύ υψηλές και ως εκ τούτου η ύπαρξη ζωής να είναι αδύνατη. Παραλείπουν, όμως, εξ αμελείας να σκεφθούν ότι κάθε ήλιος, σύμφωνα με τους συμπαντικούς νόμους, σχηματίζει ένα ηλιακό σύστημα, με διαφορετικό αριθμό πλανητών γύρω του (όπως π.χ. το δικό μας ηλιακό σύστημα) χωρίς να αποκλείεται η ύπαρξη ζωής, ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες στην επιφάνειά τους. Δεν αποκλείεται, λοιπόν, να υπήρξε ή να υπάρχει πλανήτης κατάλληλος για ζωή στο σύστημα του Ηλίου-Σειρίου.

Οι αρχαίοι Έλληνες, όπως είναι γνωστό, ορκίζονταν στον Δία ή στον Κύνα (μήπως είναι κι αυτό τυχαίο;). Επί πλέον υπήρχαν και οι κυνικοί φιλόσοφοι. Ο Αριστοτέλης αναφέρει κρυπτογραφικά ότι «όποιος ήθελε να περιγράψει έναν «Κύνα» μπορούσε να χρησιμοποιήσει «άστρο Κυνός». Δεν υπάρχει άλλο άστρο για το οποίο να υπάρχουν τόσες λεπτομέρειες, τόση βιβλιογραφία, τόση λατρεία (διότι ο Σείριος λατρεύτηκε ως Θεός) σ’ όλο τον κόσμο παρά μόνο για το άστρο του Κυνός, τον Σείριο. Όλα τα ιερά των αρχαίων Ελλήνων, Αιγυπτίων, Μάγια κλπ. στην αρχαιότητα, ήταν προσανατολισμένα σ’ αυτό το άστρο, ώστε την 21 η Ιουνίου, με την ανατολή του Σειρίου, η πρώτη ακτίνα του να πέφτει μέσα στα άδυτα των ιερών. Μήπως ήταν κι αυτό τυχαίο; Πώς οι ιθαγενείς Ντόγκον γνώριζαν τόσες λεπτομέρειες για τον Σείριο Α΄ και τον Σείριο Β΄, το σχήμα τους και την περιφορά τους, πριν την ανακάλυψή τους από τους επιστήμονες αστρονόμους;

Εκτός από την πινακίδα του Ιδαλίου, πολλές άλλες πινακίδες που βρέθηκαν στην Κρήτη και ερμηνεύτηκαν με την μέθοδο Chadwick, μας ομιλούν για τους ΜΟΕΣ που ήλθαν από τον Σείριο, όπως η παρακάτω: «Ζέυ, Ζέυ, και πάντες Μόες, που είναι τα τέκνα περαιωμένα; Εισάκουσέ με Ρα, βασιλέα της Μου (Κου). Η Αττάλεια, κάποτε κήπος των Μόων, ενεβλήθη υπό το πέλαγος».

– Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο Πάνας εμφανίστηκε στην μάχη του Μαραθώνα και έσπειρε τον πανικό στους Πέρσες.

– Οι Πέρσες του Ξέρξη επιχειρούν να εισβάλλουν στους Δελφούς, αλλά τους χτυπούν κεραυνοί από τον ουρανό, γκρεμίζονται πάνω τους δυο κορυφές του Παρνασσού, ενώ εμφανίζονται δύο γίγαντες οπλίτες με παράξενο οπλισμό και τους αποδεκατίζουν.

– Οι Γαλάτες αργότερα, στην μεγάλη κάθοδό τους έφτασαν μέχρι τους Δελφούς, όπου και αποκρούστηκαν από τα «μυστικά όπλα» του Μαντείου (που προκάλεσαν κατολισθήσεις και σεισμό) τρέποντας σε άτακτη φυγή τους εισβολείς.

– Το 395 π.Χ. ο Αλάριχος (ο χριστιανός ηγεμόνας των Βησιγότθων) εισβάλλει νικηφόρα στην Ελλάδα αλλά καταλήγει να οπισθοχωρήσει πανικόβλητος κατά την διάρκεια της πολιορκίας της Ακρόπολης των Αθηνών, όταν εμφανίστηκε πάνοπλη η θεά Αθηνά πάνω στα τείχη. Ο Αλάριχος αναγκάστηκε να παρακάμψει τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, αν και αργότερα μπήκε νικητής μέσα στην Ρώμη! Η περίπτωση θεωρείται από τους ιστορικούς εξίσου αινιγματική με την αποχώρηση του Αττίλα από τη Ρώμη, μετά τη συνάντησή του με τον Πάπα.
– Ο Τάλως, το τεράστιο μεταλλικό ρομπότ, περιπολεί στην θάλασσα γύρω από την Κρήτη προστατεύοντας το νησί από τους εισβολείς.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να είναι μακρύς. Από τους «τρίποδες» του Ηφαίστου, το ιπτάμενο κηρύκειο του Ερμή και τον Έχετλο, μέχρι τα οράματα της Παναγίας, τον άγιο Δημήτριο και τον άγιο Γεώργιο των νεότερων χρόνων, οι Έλληνες φαίνεται να προστατεύονται από άγνωστες δυνάμεις και υπερκόσμια όπλα, που ενεργοποιούνται την κατάλληλη στιγμή για να υπερασπιστούν τα ιερά χώματα της πατρίδας τους.

Τα μυστικά που έκρυβαν τα αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, παραμένουν άγνωστα στους περισσότερους ανθρώπους:

• Τι συνέβαινε μέσα στο Τροφώνιο Άντρο;

• Στα Ελευσίνια Μυστήρια; (και για ποια «έλευση» ομιλούσαν;).

• Στα Καβείρια;

• Στο ιερό του Πάνα στην Πεντέλη;

• Στο Καταβάσιο του Άδη στο Ταίναρο;

• Ποιο είναι το (ανεξερεύνητο ακόμη) μυστήριο των Δελφών;

• Της Δήλου;

• Της Δωδώνης;

• Τι ακριβώς ήταν τα ιερά Ψυχοπομπεία, που σήμερα είναι όλα τους επιμελώς σφραγισμένα;

• Ποιος ήταν ο μυστικός στόχος της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου;

• Τι συμβαίνει με το μυστήριο των έργων του Αριστοτέλη, που προσπαθεί να το αποκρυπτογραφήσει ακόμη και η NASA;

– Έχει κάποια άγνωστη σημαντική ιδιαιτερότητα ο Ελληνικός χώρος, πέρα από την γεωπολιτική στρατηγική σημασία;

– Έχει κάποια άγνωστη σημαντική ιδιαιτερότητα ο ίδιος ο Έλληνας, που διαπρέπει σε όλον τον κόσμο, εκτός από την πατρίδα του, η οποία (σύμφωνα με τους περισσότερους Έλληνες αλλά και τώρα τελευταία και με πολλούς ξένους) βρίσκεται κάτω από μια παράξενη κατοχή;

Όπως λένε οι κακές γλώσσες και πολλοί επιστήμονες συμφωνούν, όλη η αρχαία γνώση παραμένει θαμμένη από το κατεστημένο (αν και υπάρχουν κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιοι προσπάθησαν να ξεθάψουν αυτή τη γνώση, αλλά λόγω των «εμποδίων» τα αποτελέσματα ήταν πολύ φτωχά).

– Υπάρχει, άραγε, κάποια ομάδα σοφών και φωτισμένων ανθρώπων, η οποία γνωρίζει και συντηρεί την μυστική γνώση της αρχαιότητας; Και αν όντως υπάρχει, έχει στα χέρια της μυστικά όπλα και προωθημένες επιστημονικές και τεχνολογικές γνώσεις, τέτοιες που να μπορεί να επηρεάζει «υπόγεια» το διεθνές σκηνικό και να αναγκάζει τις υπερδυνάμεις να την υπολογίζουν, σαν ένα πολύ σοβαρό (αλλά κρυφό, αόρατο προς το παρόν) παράγοντα; Μήπως μια νέα γενιά Ελλήνων ανδρώνεται, με σκοπό ν’ αλλάξει όλα τα στραβά στον τόπο μας αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες; Μήπως το μέλλον ανήκει στη γενιά των Άστρων; Μήπως το μέλλον ανήκει στα παιδιά των Άστρων;

iokh.gr